Sermo V .

Obtulerunt ei munera: aurum, thus et myrrham .

Describitur et commendatur hic obsequium reverentiae oblatum Christo a Magis. Commendatur autem a benevolentia caritatis ex parte largientis, ibi: Obtulerunt, quasi dicat: non vendiderunt ex cupiditate, nec persolverunt ex necessitate, sed obtulerunt spontanea voluntate; secundo, ab excellentia dignitatis ex parte recipientis, ibi: ei, scilicet Regi caeli et terrae; tertio, a sufficientia q uantit atis ex parte muneris, ibi: munera, plura scilicet et varia.

I Circa primum notatur benevole ntia c arit atis in dante, sine qua nullum donum acceptatur a Deo; quae consuevit reddere voluntatem dantis hilarem respectu sui, concordem respectu proximi, liberalem respectu motivi Illud igitur procedit ex benevolentia caritatis, quod offertur voluntate hilari, concordi et liberali Hoc modo fecerunt Magi Ratione primi dicitur supra : Videntes stell am gavisi sunt etc.; ratione secundi dicitur: et intrantes domum; ratione tertii: et apertis thesauris etc

Horum igitur exemplo et nos debemus facere. De primo, primi Paralipomenon ultimo: Ego in simplicitate cordis mei laetus obtuli universa haec etc. De secundo, Matthaei quinto: Si offers munus tuum ad altare et ibi recordatus fueris etc. Quia enim Cain obtulit corde nequam, Abel autem corde bono, ideo respexit Dominus ad Abel et ad munera eius; ad Cain vero et ad munera illius non respexit, Genesis quarto . . De tertio, Lucae vigesimo primo de vidua, et Exodi trigesimo sexto: Plus offert populus, quam necessarium est. Et quoniam nondum erat cupiditas in clero, iussit Moyses praeconis voce cantari, ut nec vir nec mulier quidquam offerat ultra in opere sanctuarii etc. Nunc autem non sic, quia clerici facti sunt cupidi, et iusto iudicio Dei populus factus est avarus. Iam enim impletur in clericis illud Isaiae primo : Omnes diligunt munera, sequuntur retributiones. Sed vae ! quia, Iob decimo quinto, ignis devorabit tabernacula eorum qui munera libenter accipiunt.

II. Circa secundum nota excellentiam dignitatis in persona recipiente, quae excellenter fuit in Christo. In ipso enim fuit excellentia dignitatis regalis, iudicialis et pontificalis. Primum respicit maiestatem , secundum sapientiam, tertium bonitatem. Obtulerunt ergo ei munera tanquam potentissimo principi, sapientissimo iudici et clementissimo pontifici; Psalmus : Reges Tharsis et insulae munera offerent etc. Propter primum subdit: Et adorabunt eum omnes reges terrae; propter secundum: Quia liberabit pauperem a potente etc.; propter tertium: Parcet pauperi et inopi.

De primo exemplum tertii Regum quarto ubi dicitur, quod rex Sal omon erat in ditione sua habens omnia regna a flumine terrae Philisthiim. Ab omnibus enim et singulis exhibenda est reverentia Christo regi, secundum figuram tertii Regum decimo, ubi dicitur, quod singuli deferebant Salomoni munera etc. Sed heu! multi hodie, dimisso honore Christi, imitantur Achaz, quarti Regum decimo sexto, qui, cum collegisset argentum et aurum, quod inveniri potuit in domo Domini et in thesauris regis, misit regi Assyriorum munera. Alii imitantur Balac, Numerorum vigesimo secundo, qui misit ad Balaam et principes, qui cum eo erant, munera. Mane autem facto, duxit eum ad excelsa Baal. Iste Balaam divinator et hariolus fuit.

Secundo sunt offerenda munera Christo iudici ad mitigandum iram; Proverbiorum vigesimo primo: Munus absconditum exstinguit iras. Tunc autem est munus absconditum, quando nescit sinistra, quid faciat dextera. Sed vae! quia multi non imitantur Dominum, qui non recipit munera ad pervertendum iudicium; Deuteronomii decimo: Dominus magnus et potens et terribilis, qui personam non accipit nec munera. Hunc autem imitatus est Samuel, primi Regum duodecimo : Si de manu cuiusq uam munus a ccepi etc. Sed non tales filii eius, primi Regum octavo: Non ambulaverunt filii Samuelis in Diis eius etc. Ideo dicitur cuilibet iudici. Deuteronomii decimo sexto: Non accipies personam nec m unera etc.

Tertio offerenda sunt munera Christo pontific i ad impetrandam misericordiam; Exodi vigesimo octavo : Portabitque Aaron iniquitates eorum, quae obtulerunt et sanctificaverunt filii Israel in cunctis muneribus et donariis suis . Iste Aaron potest designare Christum; Isaiae quinquagesimo tertio: Omnes languores nostros ipse tulit; et ad Hebraeos septimo: Talis decebat ut nobis esset pontifex, sanctus etc. Paveant igitur sacerdotes nostri temporis illud primi Regum secundo : Quare calce abie cistis victi mam meam et munera mea etc. Et hi sub specie placandi Deum culpam incurrunt; dicitur Ecclesiastici septimo: Ne dicas : In oblati one munerum meorum respiciet Deus, et offerente me Deo Altissimo, mu ner a mea suscipiet .

III. Circa tertium nota, quod ad hoc, quod sufficientia sit in munere oblato, oportet, quod offeratur Deo munus temporalis beneficii, corporalis obsequii et spiritualis desiderii. Primum in auro, secundum in myrrha, tertium in thure, quae obtuleru nt Magi

De primo praecessit figura Numerorum septimo, ubi dicitur, quod principes filiorum Israel et capita familiarum obtulerunt munera coram Domino, set plaustra etc.

De secundo, Numerorum octavo: Offeret Aaron Levitas etc; sic et modo offeruntur clerici; unde Isaiae quinquagesimo secundo: Mundamini, qui feriis vasa Domini. Levitis etiam dicitur : Sancti estote, quoniam ego sanctus sum; et ad Romanos duodecimo: Obsecro vos, fratres, per misericordia m Dei, ut exhibeatis corpora vestra hostiam viventem, sanctam etc.

De tertio, Ecclesiastici quinquagesimo: Perfectus est honor Domini, et munus suum perfecerunt etc. Perfectum est enim hoc munus, quia non est possibilis additio. Qui enim dat totum desiderium suum et voluntatem dando suum potissimum dat omne, quod habet et quod habere potest, immo et quod potest desiderare, secundum illud Gregorii : Tanta a sequentibus dimissa sunt, quanta ante a sequentibus concupisci potuerunt ", super illo verbo: Relictis retibus, Matthaei quarto Unde data voluntate ad obediendum alteri propter Deum, munus perficitur et ex consequenti paradisus emitur. Unde Bernardus : " Obedientia est nummus, quo paradisus caelestis emitur ". Ad quam nos etc.