Sermo XIV .

Item, sermo fratris Bonaventurae factus in domo Praedicatorum Parisius coram Universitate.

Dicite filiae Sion: Ecce, rex tuus venit tibi mansuetus, Matthaei vigesimo primo .

Cum secundum beatum Augustinum in libro de Spiritu et anima nihil intelligere valeat intellectus noster nisi mediante influentia lucis aeternae, et quoniam quidquid scimus, hoc est per participationem sapientiae increatae, secundum quod dicit Hugo de Sapientia Christi, et sapientia Christus est; ideo invocabimus Dominum Iesum Christum, paternum lumen, secundum Dionysium in principio angelicae Hierarchiae, ut ipse, qui est fontale principium omnis verae illuminatio nis ad scientiam, fontale principium omnis rectae informationis ad gratiam, fontale principium fructuosae elocutionis ad doctrinam, ut per viscera pietatis et per intercessionem gloriosissimae Matris suae etc.

Dicite filiae Sion etc. In verbo isto, quod in prima Dominica de Adventu in multis ecclesiis legitur, describitur nobis adventus Salvatoris, quem celebrat modo mater Ecclesia, tribus modis: primo quantum ad praesentiam festivam et laetam adven ientis , ibi: Dicite fili ae Sion: Ecce, rex tuus; secundo, quantum ad utilitatem magnam et praecipuam adventus , ibi: venit tibi; tertio, quantum ad modum aedificatorium veniendi, ibi: mansuetus .

1. Quantum igitur ad primam partem, qua dicitur : Filiae Sion: Ecce, rex tuus venit, notare possumus et scire, quod Christi regis nostri advenientis praesentia est nobis omnibus venera nda propter generosam venientis originem Haec autem generosa Christi origo ostenditur ex supernaturali de utero Virginis processione, ex supersubstantiali de Patris utero emanatione et ex stabili sui immutabilitate. Non enim propter assumtionem carnis fuit in eo facta mutatio, sed in natura tantum assumta; " divina enim natura ", secundum quod dicit Anselmus in libro Cur Deus homo , " nullatenus potest humiliari ", et hoc est quod dicit Pater Malachiae tertio : Ecce, ego mitto, per carnis assumtionem, angelum meum, id est venerabilem Filium de mea substantia genitum, qui praeparabit viam, salutis aeternae, antefaciem tuam, o genus humanum, et statim, per praesentiam carnis et procurationis tuae salvationis, veniet ad templum sanctum suum Dominator, quem vos quaeritis, ad colendum, et Angelus testamenti, quem vos vultis, ad venerandum

Desideranda propter gratiae largifluam plenitudinem. Venit autem sic: ad irrigandum nos triplici gratia Spiritus sancti, scilicet charismatibus compunctionis amarae, devotionis mellifluae et contemplationis excessivae, iuxta quae tria dicitur Canticorum quinto : Veniat dilectus meus in hortum suum et comedat fructum pomorum suorum. Messui myrrham meam cum aromatibus meis, comedi favum cum melle meo, bibi vinum meum cum lacte meo; ut myrrha pro primo, favus et mel pro secundo, vinum et lac pro tertio accipiatur.

Formidanda propter iustitiae severitatem inaestimabilem Veniet enim in die iudicii in potestate, quam nullus poterit effugere, in austeritate, quam nullus poterit inflectere, in aequitate, quam nullus poterit declinare, in claritate, quam nullus poterit latere; et hoc est quod dicitur Isaiae quadragesimo : Ecce, Dominus Deus in fortitudine veniet, et brachium eius dominabitur.

II Quantum ad secundam partem, qua dicitur: venit tibi, notare possumus quod Filius Dei venit nobis, hoc est ad utilitatem nostram Venit enim ad libera ndum nos ab omni malo, et hoc per immensae virtutis effectum; etenim per suum adventum liberavit nos ab universalitate perpetuae culpae, ab immensitate offensae divinae, a mortalitate naturae leprosae, qua nullus carebat, et ab interminabilitate poenae gehennae, ad quorum singulorum liberationem requirebatur, quod esset Deus, qui liberaret. Pro quibus omnibus orabat David dicens in Psalmo : Excita, Domine, potentiam tuam et veni, ut salvos facias nos, ab his, supple, quatuor malis maximis, quibus obstricti omnes tenemur.

Vel venit ad erudiendum nos in omni vero, et hoc per increatae lucis influxum. Per suum enim adventum illustravit nos ad interiora reformanda, elevavit ad divina munera cognoscenda, deduxit nos ad mundana omnia aspernenda; quae omnia nullus poterat in nobis efficere, nisi esset Deus. Propter quae omnia ipse Dei Filius dixit Ioannis duodecimo : Ego lux in mundum veni, ut omnis, qui credit in me, in tenebris non maneat, supple praemissorum quatuor.

Ad perficiendum nos in omni bono, per excessivae caritatis incendium. Etenim per suum adventum inflammavit nos ad suam dilectionem et degustationem, allexit ad supernam aedificationem, excitavit ad ecclesiasticam promotionem, constituit in salutis et caritatis statu et beatitudine. Propter quae omnia ipse dicebat Lucae duodecimo : Ignem veni mittere in terram, et quid volo, nisi ut accendatur?

III. Quantum ad tertiam partem, qua dicitur venisse mansuetus, notandum, quod mansuetudo regis nostri Iesu advenientis apparuit in his: quia enim non potest esse mansuetus ille, in quo regnat avaritia, quia talis vult semper alios spoliare; nec ille in quo regnat malitia, quia talis vult semper alios concutere; nec ille in quo regnat superbia, quia talis semper vult alios conculcare: ideo, ut se mansuetum ostenderet secundum apparentiam et secundum veritatem, venit ut pauper contra avaritiam , venit, inquam, ut pauper quoad actum possidendi, quoad actum amandi , quoad actum sperandi, quoad actum recogitandi. Hoc est quod Zachariae nono dicitur Ecclesiae christianae: Iubila, filia Ierusalem; ecce, rex tuus veniet tibi iustus et salvator; ipse pauper et ascendens super asinam et super pullum, filium asinae.

Ut clemens contra malitiam; veniens enim mala non amavit , mala non fecit , mala non procuravit , malis benefecit, malos in b ono vicit ; et hoc est quod ipse dicit Ioannis tertio : Non enim misit Deus Filium suum in mundum, ut iudicet mundum, sed ut salvetur mundus per ipsum.

Ut obediens contra superbiam; etenim veniendo voluntati Patris obedivit, voluntatem suam voluntati Patris in omnibus conformavit, vituperia propria non curavit , in vera obedientia permanendo, iustitiam quoque servando vitam finivit. Unde ipse dicebat Ioannis decimo sexto : Exivi a Patre et veni in mundum , iterum relinquo mundum et vado ad Patrem.

Exivi a Patre, per aeternam generationem, et veni in mundum, per carnis assumtionem; iterum relinquo mundum, per passionem.