Sermo XXVI .

In sole posuit tabernaculum suum, et ipse tanquam sponsus procedens de thalamo suo, Psalmus.

In verbo proposito Propheta David satis eleganter describit nativitatem Christi, insinuans nobis primo nativitatem eius in utero, cum dicit: In sole posuit tabernaculum suum; secundo vero nativitatem eius ex utero, cum subdit: et ipse tanquam sponsus procedens de thalamo suo.

I. Natus autem fuit Christus in uter o quando sacrae Virginis uterum fecit sibi tabernaculum ad manendum, iuxta quod Virgo Maria potest dicere illud Ecclesiastici vigesimo quarto: Qui creavit me requievit in tabernacul o meo. Et quoniam ipsa Virgo Mater Dei et altissima erat in dignitate in conspectu divino et parvula erat ex humilitate in conspectu suo; ideo simul comparatur tabernaculo et soli, ut ostendatur, habitaculum uteri virginalis a Deo electum simul esse humile et sublime: humile quidem propter naturam terrestrem, sublime vero propter gratiam supercaelestem Corpus enim Virginis formatum erat de limo, sed purgatum et sanctificatum fuit per Spiritum sanctum descendentem de caelo, qui tanquam nobilissimus artifex aedificavit Verbo Dei tabernaculum idoneum ad manendum; idoneum, inquam, quia speciosum, spatiosum et stabilitum.

Facta est namque Virgo Maria, Spiritu sancto operante, Verbi incarnati tabernaculum speciosum per pulcritudinem pudicitiae, secundum quod in Psalmo dicitur: Sanctificavit tabernaculum suum Altissimus; quod dicitur, quia Spiritus sanctus, ipsam Virginem prorsus ab omni peccato mundando et eam purissimam reddendo, speciosiorem eam fecit, quam sit lux solis materialis, sicut Anselmus dicit : (Decebat, ut illius hominis conceptio fieret de Matre purissima ea puritate, qua maior sub Deo nequit intelligi " Et tale tabernaculum decebat divinam sapientiam, de qua Sapientiae septimo : Candor est enim lucis aeternae et speculum sine macula Dei maiestatis; et post: Speciosior est sole et super omnem dispositionem stellarum, luci comparata, invenitur prior.

Facta est etiam tabernaculum spatiosum per latitudinem benevolentiae, secundum illud Isaiae quinquagesimo quarto : Lauda, sterilis, quae non paris; et post: Dilata locum tentorii tui et pelles tabernaculorum tuorum extende. Quia enim Virgo Maria concepit eum qui est caput omnium electorum, et cuius membra sunt ceteri, qui salvantur; ideo amplissimam debuit habere caritatem et benevolentiam, ut cunctos electos diligeret affectu materno, iuxta quod dicit Bernardus: " Maria, copiosissima caritate omnibus omnia facta, cunctis se exhibuit debitricem, ut de plenitudine eius accipiant universi ".

Facta est etiam tabernaculum stabilitum per fortitudinem perseverantiae, secundum illud Levitici vigesimo sexto : Ponam tabernaculum meum in medio vestri, et non abiiciet vos ultra anima mea. Quia enim Virgo Maria eum concepit, qui nullum potuit habere peccatum; ideo confirmata fuit, ut amplius a Deo non posset recedere, quin potius recedentes et offendentes reconciliaret, tanquam tabernaculum, in quo Deus semper habitat et per quod habitat nobiscum et reconciliatur nobis, secundum illud Apocalypsis vigesimo primo: Ecce, tabernaculum Dei cum hominibus, et habitabit cum eis. Et hoc quidem verificatum est, cum ''Verbum caro factum est et habitavit in nobis.

Si igitur volumus, quod Deus habitet in nobis tanquam in tabernaculis ; necesse habemus ad hoc tabernaculum accedere per devotionem, secundum illud. Psalmi : In troibimus in tabernaculum eius, adorabimus in loco, ubi steterunt pedes eius; et ei conformari per imitationem, ut sit in nobis pulcritudo pudicitiae et latitudo benevolentiae et fortitudo perseverantiae. Sic enim habitat Deus in nobis et nobiscum, et nos cum eo, secundum illud Isaiae trigesimo secundo: Sedebit populus in pulcritudine pacis et in tabernaculis fiduciae et in requie opulenta.''

II. Nativitas autem Christi exutero describitur in hoc, quod additur: et ipse tanquam sponsus procedens de thalamo suo. Dicitur autem Christus esse sponsus animae, sponsus Ecclesiae et sponsus naturae assumtae; et hoc, quia unitur eis amore pudic o, amore benevolo et amore perpetuo. Et quoniam in utero virginali sic coniuncta est natura humana cum Verbo, sicut unitur sponsa cum sponso amore individuo, ideo dicitur procedere sicut sponsus de thalamo suo.

Processit igitur ut sponsus humanae naturae, cui unitur amore individuo; propter quod Canticorum tertio : Egredimini, filiae Sion, et videte regem Salomonem in diademate, quo coronavit illum mater sua in die desponsationis illius et in die laetitiae cordis eius. Diadema istud, quo verus Salomon coronatur et desponsatur, humana natura est, quae in unitate personae cum Verbo Dei copulatur. Propter quod Isaiae sexagesimo primo: Gaudens gaudebo in Domino, et exsultabit anima mea in Deo meo, quia induit me vestimentis salutis et indumento iustitiae circumdedit me quasi sponsum decoratum corona et quasi sponsam ornatam monilibus suis; ubi idem ipse dicitur sponsus et sponsa propter unionem duarum naturarum in una persona.

Processit igitur ut sponsus Ecclesiae, cui unitur amore benevolo, secundum illud Ioannis tertio : Qui habet sponsam sponsus est. Christus habet sponsam, quam sibi amore benevolentissimo copulavit, tradendo semetipsum pro illa, secundum illud ad Ephesios quinto: Viri , diligite uxores vestras, sicut et Christus dilexit Ecclesiam et se ipsum tradidit pro ea, ut illam sanctificaret, mundans lavacro aquae in verbo vitae. Unde quia sibi eam desponsavit, non amore carnali, sed amore caelesti, ideo dicitur Apocalypsis vigesimo primo: Ego Ioannes vidi sanctam civitatem, Ierusalem novam, descendentem de caelo a Deo, paratam sicut sponsam ornatam viro suo.

Processit etiam tertio sicut sponsus animae sanctae, cui unitur amore pudico; Osee secundo : Sponsabo te mihi in fide; et Canticorum quarto: Veni de Libano, sponsa mea, veni de Libano, veni, coronaberis. Libanus candidatio interpretatur Nulla autem anima unitur Christo ut sponso, nisi quae habet duplicem candidationem, mentis videlicet et carnis . Quae habent utramque similes sunt prudentibus virginibus, quae alteram tantum, scilicet carnis, imprudentibus, de quibus Matthaei vigesimo quinto ; Simile est regnum caelorum decem virginibus, quae accipientes lamp ades suas, exierunt obviam sponso et sponsae; quibus et post subditur: Ecce, sponsus venit, exite obviam ei; quod et nunc potest dici in solemnitate praesenti.

Huic autem Sponso nostro debemus exire obviam gaudendo et exsultando, tanquam ad eius nuptias invitati secundum illud Apocalypsis decimo nono: Gaudeamus et exsultemus et demus gloriam ei, quia venerunt nuptiae Agni, et uxor eius praeparavit se; et ideo Lucae secundo: Evangelizo vobis gaudium magnum, quod erit omni populo, quia natus est vobis hodie Salvator. Hoc gaudium inchoatur in via et consummatur in patria; ad quod nos perducat etc.