Sermo IV .

Sermo fratris Bonaventurae editus secanda Dominica de Adventu in ecclesia cathedrali Lugduni, coram clero et populo.

Cum audisset Ioannes in vin culis opera Christi, mittens duos de discipulis suis, ait illi: Tu es, qui venturus es, an alium exspectamus? Matthaei undecimo .

Dominus noster Iesus Christus, qui dignatus est venire ad nos sicut regula vitae aeternae, sicut doctrina sapientiae supercaelicae, sicut forma iustitiae evangelicae, ipse de fonte suae lucis nos irradiet, de fonte suae suavitatis nos reficiat, de fonte suae bonitatis nos fecundet, ut possimus etc.

Cum audisset Ioannes etc.

In isto Evangelio hodierno continetur quaestio , quam proposuit praecipuus discipulus veritatis, Ioannes Baptista, quam etiam optimus magistrorum dissolvit Dominus Iesus Christus, respondens: Caeci vident, claudi ambulant etc. Quaesivit autem Ioannes, non quia de persona Domini dubitaret, sed ratione nobilis mysterii, quo, secundum Glossam , " Lex ad Evangelia transmittit ; ratione commissiofficii, quo scire volebat, utrum deberet eum nuntiare inferis; ratione proprii magisterii, in quo quod per se non poterat satisfacere discipulis satisfaceret per ipsum superiorem magistrum. In proponendo ergo questionem Ioannes ostendit se plenum pietate, Dominus vero in solvendo ostendit per illa septem, quae respondit, se esse universalem mundi Reparatorem et plenum gratiae et veritatis .

I. Notandum quantum ad omnia intelligenda praedicta, quod homo factus ad imaginem Dei et similitudinem per hoc fuit capax et particeps pro modo possibilitatis suae earum conditionum nobilium, quae sunt in Deo sicut in sua fontali origine. Deus autem est fons lucis , ac per hoc homo formatus factus est particeps aeternae lucis per sapientiam; fons virtutis, ac per hoc homo factus est particeps aeternae virtutis per constantiam; fons puritatis, ac per hoc homo factus est particeps aeternae puritatis per pudiciti am; fons legisiustitiae, ac per hoc homo factus est particeps legis iustitiae per obedienti am; fons immortalitatis, ac per hoc homo factus est particeps aeternae vitae per impassibilitatem; fons opulentiae, ac per hoc homo factus est particeps aeternae opulentiae per universorum possessionem; fons felicitatis aeternae, ac per hoc homo factus est particeps aeternae felicitatis per quandam inchoatam beatitudinem.

II. Verumtamen, cum peccatum sit aversio ab incommutabili bono et conversio ad commutabile bonum , necessario subsecutum est ad peccatum primi parentis, ut, quia recessit cum tota posteritate a Deo, evenerit, quod , dum recessit a fonte lucis, factus est ignarus, ac per hoc caecus; dum recessit a fonte virtutis, factus est infirmus, ac per hoc claudus; dum recessit a fonte puritatis, factus est immundos, ac per hoc leprosus; dum recessit a fonte iustitiae, factus est inobediens, ac per hoc surdus; dum recessit a fonte opulentiae, factus est pauper et egenus; dum recessit a fonte vitae, factus est mortalis et necessitati moriendi addictus; dum recessit a fonte felicitatis, factus est miser, ac per hoc calamitosus . Sed quia impossibile erat, quod per se consurgeret caecus ad lucem, claudus ad rectitudinem , leprosus ad munditiam, surdus ad auditum, mortu us ad vitam, pauper ad opulentiam, miser ad felicitatem ; ideo aut necesse erat, hominem in his miseriis derelinqui, aut a fonte bonitatis per condescensionem misericordiae visitari. Ex quo apparet multiformis necessitas nostra ex cuius consideratione misericordia Dei fuit dulciter inclinata, iuxta quod figuratum fuerat Exodi tertio : Vidi afflictionem populi mei in Aegypto etc. Et descendi, ut liberem eum.

III. Ex harum autem afflictionum septem spiritualium praemissarum consideratione sancti Patres clamabant ad Deum Patrem, ut mitteret quem missurus erat .

In harum etiam consideratione nos humiliari debemus, cum simus caeci per ignorantiam, claudi per virtutis amissionem, leprosi per immunditiae turpitudinem, surdi per malignitatem, mortui per gratiae absentiam, pauperes per defectum meritorum, infelices per multitudinem poenalitatum.

Ex harum tandem consideratione assurgere debemus ad implorandum adventum gratiae Iesu Christi.

Clarescit etiam nobis ex his septem, quanta fuerit necessitas a parte nostra, ut Filius Dei in hunc mundum veniret

Clarescit etiam ex his modus adveniendi ipsius et dignitas, propter quae sacer et sanctificatus praecursor Ioannes non immerito suis discipulis septem sacramenta praefata sui adventus per propriam et specialem quaestionem ad Dominum et ordinariam solutionem reserari volebat, dicens: Tu es, qui venturus es, an alium exspectamus? et audiens: Caeci vident, claudi ambulant, leprosi mundantur, surdi audiunt, mortui resurgunt, pauperes evangelizantur, et beatus, qui non fuerit scandalizatus in me. Quia enim Christus venit ad septem incommoda relevanda praemissa, ut novis remediis et contrariis opponendo pericula pelleret; ideo respondit septem, ut simul assereret et probaret, se venisse secundum septiformem necessitatem praemissam, quasi secundum septiformem proprietatem septem diebus conditionis primariae mirabiliter consonantem.

Ostendit etiam de his septem, quae respondit, septiformem utilitatem evidentem sui misericordis adventus.

IV. Venit ergo secundum praemissa ut lux ignorantium per documenta veritatis; Ioannis duodecimo : Ego lux in mundum veni, ut omnis, qui credit in me, in tenebris non maneat; Isaiae trigesimo quinto: Tunc aperientur oculi caecorum.

Ut virtus infirmorum per exempla virtutis; Isaiae quadragesimo : Ecce, Dominus in fortitudine veniet, et brachium eius dominabitur; et Isaiae trigesimo quinto: Tunc saliet sicut cervus claudus.

Ut sanctitas immundorum per Sacramenta salutis; Ioannis primo : Ecce, Agnus Dei, ecce, qui tollit peccatum mundi. Hic est, de quo dixi: Post me venit vir, qui ante me factus est; quarti Regum quinto: Vade et lavare septies in Iordano.

Ut legislator inobedientium per praecepta claritatis; Isaiae trigesimo tertio : Dominus legifer noster, ipse salvabit nos; Isaiae trigesimo quinto: ''Aures surdorum patebunt.

Ut vito mortuorum per charismata Spiritus sancti; Ioannis decimo : Ego veni, ut vitam habeant et abundantius habeant; ad Romanos quarto: Qui vivificat mortuos et vocat ea quae non sunt tanquam ea quae sunt. ''

Ut copia pauperum per consilia Evangelii provehentis; Aggaei secundo : Et ven iet desideratus cunctis gentibus, et implebo domum istam gloria; Isaiae vigesimo nono: Pauperes homines in sancto Israel exsultabunt.

Ut beatitudo miserorum per praemia paradisi glorificantis; Matthaei vigesimo quinto : Ecce, sponsus venit, exite obviam ei; Lucae vigesimo secundo: Vos estis, qui permansistis mecum in tentationibus meis. Et ego dispono vobis, sicut disposuit mihi Pater meus, regnum, ut edatis et bibatis super mensam meam in regno meo et sedeatis super thronos iudicantes duodecim tribus Israel.

Recognoscentes ergo, Fratres, supra dicta beneficia adventus Filii Dei, his sanctis diebus recurramus ad eum sicut ad fontem lucis, fontem virtutis , fontem sanctitatis, fontem legis , fontem immortalitatis, fontem opulentiae, fontem felicitatis; ut sic liberemur a septem defectibus praemissis nostris.