26. Horae de Passione Domini.
Ad Matutinum.

1. Iesum Christum adoremus,
Qui per crucem dos salvavit,
Et in hymnis pracdicemus,
Quae pro nohis supportavit,
Semper ipsum collaudemus,
Nam a morte nos curavit,
Grates sibi persolvemus,
Per nos cruci se dicavit.

2. Sed quis grates possit digne
Tibi, Christe, persolvisse ?
Cum recordor, quam maligne
Tibi plagae sunt infixae,
Quas pro nobis te benigne
Reminiscor suscepisse,
Et pro dantibus indigne
Deum patrem oravisse.

3. Te a Iuda osculatus
Permisisti captivari
Et ad Caipham ligatus
Et Pilato praesentari,
Illudendo salutatus
Ac columna flagellari,
Sputo multo deturpatus
Genas palma verberari.

4. Te prophetae praedicabant,
Accusabant Pharisaei,
Sancti patres adorabant,
Blasphemabant Saducaei,
In te simul coniurabant
Et gentiles et Hebraei,
Et ad mortem condemnabant
Et Pilatus et Iudaei.

5. Postquam crucem ascendisti
Cum latronibus coniunctus,
Inter eos pependisti
Fixus clavo, spina punctus,
Et aceto, dum sitisti,
Es potatus iam consumptus,
Cum spiritum tradidisti,
Tunc expavit mundus cunctus.

6. Laudes ergo tibi, Christe,
Atque grates persolvamus,
Sintque laudes prece mixtae,
Et te supplices oramus,
Ut post mortem nihil triste,
Nihil durum sentiamus,
Sed nobiscum tu consiste,
Ut in gloria vivamus.

Ad Laudes.

1. Recolamus mente [pura]
Christi sanctas passiones,
Nocte capti subobscura
Inter fustes et mucrones,

Plagas et flagella dura,
Poenas et illusiones,
Quae ut nobis profutura
Sint, tu, Christe, nobis dones.

2. Tu sanguineum sudorem
Effudisti, cum orares,
Nam mors intulit pavorem,
Cum a morte nos piares ;
Cum ad Iudam proditorem
Et Iudaeos propinquares,
Ceciderunt, ut maiorem
Super illos te monstrares.

3. Postquam maior es ostensus,
Ut tu ipse voluisti,
A Iudaeis comprehensus
Multa probra pertulisti,
Et cum iudex sis immensus,
Iudicatus tum fuisti,
Et caecavit eos sensus
Te damnantes morte tristi.

4. Oves tuae sunt dispersae,
Cum pastorem te ceperunt,
Unaquaeque fugit per se
Et te captum reliquerunt,

Coniurantes tunc inter se
Falsos testes adduxerunt
Et caedentes te perverse
Tuum vultum conspuerunt.

5. Quanto zelo caritatis
Iesus Christus nos amavit,
Cum pro nobis sceleratis
Tot et tanta supportavit,
Rex immensae potestatis
Formam servi subintravit,
Cuncta creans pro creatis
Vita mortem toleravit.

6. Sit gens ergo nostra grata,
Quantum sibi posse datur,
Et pro gloria collata
Christo laus referatur,
Quae a morte liberatur,
Iesu Christe, te precatur,
Ut in caelis collocata
Tecum esse mereatur.

Ad Primam.

1. Sacerdotes prima hora
Iesum facie velatum
Sputoque conspersum ora,
In maxilla verberatum,
Cum ruberet [vix] aurora,
Eduxerunt ad Pilatum,
Postulantes sine mora
Fore morti condemnatum.

2. Iudas, eos ut aspexit
Iesum morti damnavisse,
Eis clare se expressit,
Virum iustum tradidisse,

Nec eorum mentem flexit
Eis nummos reddidisse,
Nec ab ipsis ut discessit,
Semet ipsum suspendisse.

3. Sed surrexit clamor fortis
Et latronem praeelegit,
Sed non tumor nec cohortis
Timor Christi mentem fregit,
Sed subire poenam mortis,
Ut salvaret nos, elegit ;
Quisque ergo nostrae sortis
Laudet ipsum, qui sic egit.

Ad Tertiam.

1. Hora tertia praelatum
Christo furem dimiserunt,
Iesum vero flagellatum
In praetorium duxerunt,
Spinis caput coronatum,
Cannam manu posuerunt
Et pro rege salutatum
Genu flexo deriserunt.

2. Cum Pilatus procuravit
Iesum velle relaxari,
Nam, ut erat, aestimavit
Iesum falso accusari,
At gens saeva proclamavit
Et incepit comminari,
Ex quo manus sibi lavit
Iubens ipsum eis dari.

3. Collo demum imponentes
Sibi crucem violenter,
Ut salvaret omnes gentes,
Eam tulit patienter,

Unde grates referentes
Laudemus reverenter,
Sibi preces porrigentes,
Ut nos foveat clementer.

A d Sextam.

1. Hora sexta veniente
Iesus cruci conclavatus,
Manus exstitit repente
Atque pedes perforatus,
Ipso quoque exsistente
Inter fures est precatus
Patrem, ne de tali gente
Poenam sumeret iratus.

2. Nec tamen hiis contenta
Gens maligna requievit,
Per tenebras et portenta
Eis furor non decrevit,

Sed sortiti vestimenta
Multis modis eum sprevit,
Ridens planctum et lamenta
Turbae, quae pro ipso flevit.
3. Iesu Christe, te precamur
Per tormenta, quae tulisti,
Ut per ipsa mereamur,
Per quod iter ascendisti,
Laudantes te sequamur
Et in paradiso sisti,
Ubi boni perfruamur,
Tuis angelis consisti.

Ad Nonam.

1. Iesu punctus a corona,
Fessus poenis et flagellis,
Cum sitiret hora nona,
Gens crudelis et rebellis
Et ad malum semper prona
Illi dedit potum fellis,
Qui tot eis dedit bona
Et de petra favum mellis.

2. In his poenis et tormentis
Alte clamans exspiravit
Et in signis et portentis
Deum esse se monstravit,

Velum templi tam ingentis
Scissum est, sol obscuravit
Et apertis monumentis
Iam defunctos suscitavit.
3. Christum ergo, nostrum ducem,
Tota mente veneremur,
Qui est passus mortem trucem,
Ut a morte liberemur,
Nam pro nobis tulit crucem,
Ipsum ergo deprecemur,
Ut perducat nos ad lucem,
Quam a nobis non meremur.

Ad Vesperas.

1. Vesper erat iam diei,
Cum defuncto morte dura
Miles latus fodit ei,
Sanguis tunc et unda pura
Inde fluxit, et Iudaei
Rogaverunt summa cura,
Ut qui simul erant rei,
Frangerentur eis crura.

2. Sed ad Iesum venientes
Iam defunctum invenerunt,
Tum scripturas adimplentes
Ossa non comminuerunt,

Sed latronibus frangentes
Viderunt, quem transfixerunt,
Caeci vera tum cernentes,
Quae prophetae praedixerunt.
3. Vidit, Christe, Zacharias
Te ad templum venientem,
Laudes turba dantes pias
Super asinum sedentem,
Te ad montem Ieremias
Tamquam agnum innocentem
Duci, sic et Isaias,
Ut salvares omnem gentem.

4. Nulla posset lingua satis
Christi laudes explicari,
Iustus nostris pro peccatis
Se est passus immolari,
Caelum reddere damnatis,
Maestos venit consolari,
Lumen dedit excaecatis
Atque mutis posse fari.

5. Rex cunctorum et creator,
Cum non essem, me fecisti,
Perditorum tu salvator,
Cum perissem, redemisti,

Tua morte, liberator,
Pro me morti te dedisti,
Et inferni debellator,
Inde patres extraxisti.
6. Quantum scimus et valemus,
Christo laudes praecinamus,
Et si, quantos deberemus,
Nos non posse cognoscamus,
Grates tamen referemus
Et devote supplicamus,
Ut in caelis tecum stemus,
Quem in terris adoramus.

Ad Completorium.

1. In diei complemento
Ioseph, homo Deo gratus,
Iesum dare monumento
Est Pilatum deprecatus
Et ab ipso hoc obtento
Fuit sindonem mercatus,
Qua involvens cum lamento,
Est ab ipso tumulatus.

2. Nocte quoque subobscura
Ferens murrae libras centum
Nicodemus et mixtura
Aloe fecit pigmentum,

Ex quo unxit summa cura
Iesum Christumiam peremptum,
Corpus ut in sepultura
Conservaret hoc unguentum.
3. Involutus sic et vinctus
In sepulcro accubavit,
Qui pro nobis est defunctus,
Nos a morte liberavit
Resurgendo, post assumptus
Caeli portas reseravit ;
Laudet ergo mundus cunctus,
Nobis vitam qui donavit.