Lectio 7

Theophylactus. Cum iesus astantium interpellasset testimonium, volens se minister excusare quod non esset de his qui admirabantur iesum, percussit eum; unde dicitur haec autem cum dixisset, unus assistens ministrorum dedit alapam iesu, dicens: sic respondes pontifici? Augustinus de cons. Evang.. Hic sane ostenditur quod Annas pontifex erat, nondum enim erat missus ad caipham cum hoc diceretur; et hos duos Annam et caipham pontifices commemorat etiam Lucas in initio evangelii sui. Alcuinus. Hic impletur prophetia threnorum: dedi maxillam meam percutientibus. Sed iesus iniuste percussus mansuete respondit; unde sequitur respondit ei iesus: si male locutus sum, testimonium perhibe de malo; si autem bene, quid me caedis? theophylactus.

Quasi dicat: si habes ex his quae nunc a me prolata sunt reprehendere, ostende quod male dixerim; quod si nequis, quid furis? vel etiam sic: si perperam docui cum in synagogis docebam, certifica principem sacerdotum; quod si recte docui, ita ut etiam vos ministri miraremini, quid me nunc caedis, quem prius admirabaris? Augustinus in ioannem. Quid ista responsione verius, mansuetius, iustius? qui enim accepit alapam, numquid vellet eum qui percussit aut caelesti igne consumi, aut terra dehiscente sorberi, aut correptum Daemonio volutari, aut etiam alia huiusmodi qualibet poena, vel etiam graviori puniri? quid horum per potentiam iubere non potuisset per quem factus est mundus, nisi patientiam nos docere maluisset, qua vincitur mundus? hic dicet aliquis: cur non fecit quod ipse praecepit? percutienti scilicet non sic respondere, sed maxillam debuit alteram praebere. Quid quod et mansuete respondit, et non solum maxillam alteram iterum percussuro, sed totum corpus figendum praeparavit in ligno? et hinc potius demonstravit sua illa praecepta patientiae non ostentatione corporis, sed cordis praeparatione fienda: fieri enim potest ut alteram maxillam visibiliter homo praebeat iratus. Quanto ergo melius et respondet vera placatus, et ad perferenda graviora tranquillo animo fit paratus? chrysostomus in ioannem.

Quid igitur consequens erat, nisi aut redarguere, aut acceptare quod dictum est? sed hoc non fit: ea enim quae fiebant non erant iudicium, sed seditio et tyrannis. Non invenientes autem quid plus facerent, mittunt eum ligatum ad caipham; unde sequitur et misit eum Annas ligatum ad caipham pontificem. Theophylactus. Suspicantes hunc, cum astutior esset, excogitare aliquid posse adversum iesum dignum morte. Augustinus. Ad illum autem, sicut matthaeus dicit, ab initio ducebatur, quoniam ipse erat illius anni princeps sacerdotum. Alternis quippe intelligendi sunt solere annis agere pontificatum, et credendum est secundum voluntatem caiphae id esse factum ut iesum primo ad Annam ducerent; vel etiam domos eorum ita fuisse positas ut non deberet Annas a transeuntibus praeteriri.

Beda. Quod autem dicit ligatum, non sic intelligendum quod tunc tantum fuerit ligatus; sed tunc ligatus est cum est captus: itaque ligatum ad caipham misit sicut sibi fuerat praesentatus. Sive fieri potuit ut ad horam solveretur, quatenus discuteretur, post hoc discussus iterum ligaretur, et sic ad caipham mitteretur.