Lectio 3

Chrysostomus in ioannem.

Petrus confidens in praedicta voce domini et in his quae iam facta erant, armatur adversus eos qui supervenerant; unde dicitur simon ergo Petrus habens gladium, eduxit eum, et percussit pontificis servum.

Sed qualiter iussus non peram habere neque duo vestimenta, gladium habet? mihi videtur hunc formidans praeparasse dudum.

Theophylactus. Vel ad opus agni illo indigens, ferebat hunc etiam post coenam.

Chrysostomus. Sed qualiter qui iussus erat non alapam dare, homicida fit? quia maxime non se ulcisci iussus est; hic autem non se ulciscebatur, sed magistrum. Demum nondum perfecti adhuc erant, sed videbis postea Petrum verberatum, et humiliter ferentem. Non sine causa autem subdit et abscidit eius auriculam dexteram. Videtur mihi enim impetum apostoli significare quoniam ad ipsum caput impetum fecit. Augustinus in ioannem. Solus autem hic evangelista etiam nomen servi huius expressit, cum dixit erat autem nomen servo Malchus: sicut Lucas solus quod eius auriculam dominus tetigerit, et sanaverit eum. Chrysostomus. Tunc enim miraculum fecit, et erudiens nos, quoniam eis qui male faciunt benefacere oportet, et virtutem revelans suam. Nomen autem propterea posuit evangelista, ut his qui tunc legerent, liceret quaerere si vere factum sit. Servum autem eum summi pontificis dicit: quia magnum est quod factum est, non solum quia curavit, sed quia curavit eum qui super eum venerat, et Paulo post alapam daturus erat. Augustinus.

Malchus autem interpretatur regnaturus. Quid ergo auris pro domino amputata et a domino sanata significat, nisi auditum amputata vetustate renovatum, ut sit in novitate spiritus, et non in vetustate litterae: quod cui praestitum fuerit a christo, quis dubitet regnaturum esse cum christo? quod autem servus inventus est, et hoc ad illam pertinet vetustatem, quae in servitutem generat; sed cum accessit sanitas, figurata est et libertas.

Theophylactus. Vel caesio auris dexterae servi principis sacerdotum signum erat surditatis eorum, quae praecipue in principibus sacerdotum inoleverat; quod autem denuo restituta sit auris, significat ultimam reparationem intellectus in Israeliticis veniente elia. Augustinus.

Factum autem Petri dominus improbavit, et progredi ultra prohibuit; unde sequitur dixit ergo iesus Petro: mitte gladium tuum in vaginam. Etenim ille ad patientiam commonendus fuit, et hoc ad intelligentiam conscribendum. Chrysostomus.

Non solum autem minis eum cohibuit, ut matthaeus refert; sed et aliter consolatur eum, dicens calicem quem dedit mihi pater, non vis ut bibam illum? ostendens quoniam non illorum virtutis quae fiebant erant, sed suae concessionis; et quod non est deo contrarius, sed obediens usque ad mortem. Theophylactus.

In eo autem quod ipsam calicem dicit, quam sibi grata et acceptabilis pro salute mortalium mors videatur, edisserit. Augustinus.

Quod autem a patre traditum sibi dicit calicem passionis, illud est quod ait apostolus: filio proprio non pepercit, sed pro nobis omnibus tradidit eum. Verum auctor calicis huius est etiam ipse qui bibit: unde idem apostolus dicit: christus dilexit nos, et tradidit seipsum pro nobis.