Lectio 4

Chrysostomus in ioannem.

Quia parentes miserunt Pharisaeos ad illum qui curatus est, rursus vocaverunt eum secundo; unde dicitur vocaverunt ergo rursus hominem qui caecus fuerat. Non autem manifeste dicunt: nega quoniam christus te curavit; sed sub praetextu religionis ad hoc eum inducere volunt; unde sequitur da gloriam deo: quasi dicant: confitere quia hic nihil est operatus. Augustinus in ioannem. Nega quod accepisti. Hoc plane non est deo gloriam dare, sed deum potius blasphemare.

Alcuinus. Sic autem volebant illum dare gloriam deo, ut, sicut et ipsi, christum diceret peccatorem; unde sequitur nos scimus quia hic homo peccator est.

Chrysostomus in ioannem.

Qualiter ergo non arguistis eum dicentem: quis ex vobis arguet me de peccato? Alcuinus. Sed ille ut neque pateret calumniae, neque veritatem celaret, non dixit: scio eum iustum; nam sequitur dicit ergo ille: si peccator est, nescio.

Chrysostomus in ioannem.

Qualiter qui dixit: quoniam propheta est, nunc dicit si peccator est, nescio? numquid modo timuit caecus? absit; sed voluit christum a rei testimonio, et non a sua voce ab incusatione eripere, et suam responsionem facere fide dignam ab accepto beneficio; unde subdit unum scio, quia caecus cum essem, modo video; quasi dicat: nihil modo de hoc dico utrum sit peccator, sed iterum dico quod manifeste novi. Quia igitur nequiverant evertere quod factum est, ad priores redeunt sermones, rursus modum curationis inquirentes; sicut canes quidem venationem nunc huc, nunc illuc investigantes; unde sequitur dixerunt ergo illi: quid fecit tibi? quomodo aperuit tibi oculos? hoc est, numquid praestigio aliquo? non enim dixerunt: qualiter vidisti? sed: qualiter aperuit oculos tibi? dantes occasionem detrahendi contra eius operationem. Donec igitur res inquisitione indigebat, caecus remisse loquebatur; quia vero iam vicerat, audacter de reliquo eis loquitur; unde sequitur respondit eis: dixi vobis iam, et audistis; quid iterum vultis audire? quasi dicat: non attenditis ad ea quae dicuntur: unde ultra non respondebo vobis inaniter interrogantibus, et non volentibus addiscere, sed cavillari quae dicuntur; unde sequitur numquid et vos vultis discipuli eius fieri? Augustinus in ioannem.

Quid est numquid et vos, nisi quia iam ego sum, numquid et vos vultis? iam video, sed non invideo. Haec loquebatur iam stomachans adversus duritiam Iudaeorum, et ex caeco videns, non ferens caecos.

Chrysostomus. Ita forte quid est veritas, ita imbecille mendacium; nam veritas quidem et si despectos assumpserit, claros eos facit vel ostendit; mendacium autem et si cum fortibus fuerit, imbecilles eos monstrat.

Sequitur maledixerunt ergo ei, et dixerunt: tu discipulus eius sis. Augustinus.

Maledictum est, si cor discutias, non si verba perpendas. Tale maledictum super nos et super filios nostros.

Sequitur nos autem Moysi discipuli sumus; nos scimus quia Moysi locutus est deus. Sed tunc sciretis, quia per Moysen praedictus est deus: habetis enim dominum dicentem: si crederetis Moysi, crederetis et mihi: de me enim ille scripsit.

Itane sequimini servum et dorsum ponitis contra dominum? nam subditis hunc autem nescimus unde sit. Chrysostomus.

Ea quae per visum cognoscitis, auditu minora aestimatis: illa enim quae nosse vos dicitis, a progenitoribus audistis.

Sed nonne fide dignior est qui certificavit quod a deo venit per miracula, quae non solum audistis, sed vidistis? unde sequitur respondit ille homo, et dixit eis: in hoc enim mirabile est, quia vos nescitis unde sit, et aperuit oculos meos.

Ubique signum inducit, quia hoc depravare non poterant, sed ab eo convincebantur: et quia dixerant quod homo peccator non potest talia signa facere, de cetero illorum assumit iudicium, propria verba eis in memoriam reducens; unde subdit scimus autem quia peccatores deus non audit; quasi dicat: opinio haec mea et vestra communis est. Augustinus.

Adhuc tamen unctus loquitur: nam et peccatores exaudit deus. Si enim non exaudiret, frustra publicanus diceret: deus, propitius esto mihi peccatori; ex illa confessione meruit iustificationem, quomodo ipse caecus illuminationem. Theophylactus.

Vel dicendum est, quoniam quod dictum est, deum non exaudire peccatores, hoc significat quod facere miracula deus peccatoribus non concedit. Cum vero veniam implorant de commissis, translati sunt de gradu peccantium ad statum poenitentium. Chrysostomus.

Et vide quod cum supra dixit si peccator est, nescio, non dubitans dixit: hic enim non solum a peccatis eum excusat; sed valde deo placentem ostendit: nam subdit si quis dei cultor est, et voluntatem eius facit, hunc exaudit. Non enim sufficit deum cognoscere, sed voluntatem eius facere.

Deinde extollit quod factum est, dicens a saeculo non est auditum quia quis aperuit oculos caeci nati; quasi dicat: si confitemini quoniam deus peccatores non audit, hic autem miraculum fecit, et tale quale nullus hominum fecit, manifestum est virtutem qua hoc fecit, maiorem esse quam quae est secundum hominem virtus; unde subdit nisi esset hic a deo, non posset facere quidquam. Augustinus.

Libere, constanter, veraciter.

Haec enim quae facta sunt a domino, a quo fierent nisi a deo? aut quando a discipulis talia fierent, nisi in eis dominus habitaret? chrysostomus. Quia ergo veritatem locutus, in nullo confusus est; quando maxime admirari eum oportebat, tunc eum condemnant; sequitur enim responderunt et dixerunt ei: in peccatis natus es totus, et tu doces nos? Augustinus.

Quid est totus? cum oculis clausis. Sed qui aperuit oculos, salvat et totum. Chrysostomus. Vel dicunt totus ac si dicant: a prima aetate in peccatis es. Hic igitur eius caecitatem exprobrant, ostendentes quod propter peccata factus est caecus; quod rationem non habebat. Donec ergo expectabant eum negaturum esse, fide dignum esse putabant; sed nunc eum eiciunt; unde sequitur et eiecerunt eum foras. Augustinus.

Ipsi illum magistrum fecerant, ipsi ut discerent toties interrogaverunt, et ingrati docentem proiecerunt. Beda. Solet enim maiorum consuetudo a minoribus aliquid discere dedignari.