Lectio 25

Chrysostomus in ioannem.

Andreas quae a iesu didicit non detinuit apud seipsum; sed festinat, et currit cito ad fratrem, traditurus ei bona quae suscepit; unde dicitur invenit hic primum fratrem suum simonem, et dixit ei: invenimus messiam (quod est interpretatum christus)p beda.

Hoc est enim vere dominum invenire, vera illius dilectione fervere, fraternae quoque salutis curam gerere. Chrysostomus in ioannem.

Et quidem non dixerat evangelista quae christus fuerat sequentibus se locutus; sed ex his quae hic dicuntur licet addiscere. Quaecumque enim Andreas didicit, in brevi ostendit, magistri virtutem, qui persuaserat eis, et eorum desiderium quod prius habuerant, repraesentans: hoc enim verbum invenimus, est patientis pressuram propter absentiam et exultantis postquam apparuit quod expectabatur. Augustinus in ioannem. Messias autem Hebraice, Graece christus, Latine unctus dicitur: chrisma enim unctio est: ille autem singulariter unctus est: unde omnes christiani unguntur, secundum quod in Psal. 44 dicitur: unxit te deus deus tuus oleo exultationis prae participibus tuis: participes enim eius sunt omnes sancti; sed ille est singulariter sanctus, et singulariter unctus. Chrysostomus.

Et ideo non dixit messiam simpliciter, sed cum adiectione articuli. Considera vero ex ipso principio obedientem Petri mentem: confestim enim cucurrit nihil tardans; unde sequitur et adduxit eum ad iesum. Sed nullus facilitatem ei imponat, si non prius multa perquirens ita sermonem suscepit; conveniens enim est, et fratrem diligentius ei dixisse hoc, et per longa verba; sed evangelistae ubique multa intermittunt, breviloquii curam habentes.

Aliter autem neque dictum est quoniam credidit simpliciter, sed quoniam duxit eum ad iesum, illum ei de quo dixerat traditurus, ut omnia ab illo discat. Ipse autem dominus incipit revelare ea quae deitatis sunt, et paulatim ea aperire praedicationibus.

Non enim minus quam signa, prophetiae adducunt: hoc enim est maxime opus dei, quod neque imitari Daemones possunt: nam in miraculis quidem et phantasia fit utique; futura autem praedicere cum certitudine, illius solius incorruptibilis est naturae; unde sequitur intuitus autem eum iesus dixit: tu es simon filius ioanna; tu vocaberis cephas (quod interpretatur Petrus)p beda.

Intuitus autem est eum non exterioribus oculis solum, sed et aeterno divinitatis intuitu vidit cordis eius simplicitatem, animi sublimitatem, cuius merito cunctae esset praeferendus ecclesiae.

Neque autem in Petri vocabulo, quasi Hebraeo vel syro, aliam interpretationem quaerere oportet: quia idem est Graece et Latine Petrus, quod syriace cephas; et in utraque lingua nomen a petra derivatur. Vocatur autem Petrus ob firmitatem fidei, qua illi petrae adhaesit de qua apostolus ait: petra autem erat christus; qui sperantes in se ab hostis insidiis reddit tutos, et spiritualium charismatum fluenta ministrat.

Augustinus in ioannem. Non est autem magnum quia dominus dixit cuius filius esset iste: omnia enim nomina sanctorum suorum sciebat, quos ante constitutionem mundi praedestinavit. Illud autem magnum quia mutavit ei nomen, et fecit de simone Petrum. Petrus autem a petra; petra vero ecclesia: ergo in Petri nomine figurata est ecclesia. Et quis securus est, nisi qui aedificat supra petram? intentum autem te fecit dominus: nam si antea Petrus vocaretur, non ita videres mysterium petrae, et putares casu eum sic vocari, non providentia dei. Ideo eum voluit aliud prius vocari, ut ex ipsa commutatione nominis, sacramenti vivacitas commendaretur. Chrysostomus.

Ideo etiam nomen mutavit, ut ostendat quia ipse est qui vetus testamentum dedit et nomina transmutavit, qui Abram Abraham vocavit, et Sarai Saram, et Iacob Israelem. Igitur multis quidem et a nativitate nomina imposuit, ut Isaac et Samson; aliis autem post eam quae a progenitoribus est nuncupationem, ut Petro et filiis zebedaei: nam quibus quidem a prima aetate debebat virtus clarescere, ex tunc nomina susceperunt; quibus autem postea debebat augeri, postea nuncupatio posita est. Augustinus de cons. Evang..

Non autem parva repugnantia potest putari si iuxta iordanem, antequam iesus isset in Galilaeam, ad testimonium ioannis baptistae secuti sunt eum duo, quorum unus erat Andreas, qui fratrem suum simonem adduxit ad iesum; quando et nomen ut Petrus nominaretur accepit; cum ab aliis evangelistis dicatur, quod eos in Galilaea piscantes invenerit, atque ad discipulatum vocaverit: nisi quia intelligendum est, non sic eos vidisse dominum iuxta iordanem ut ei iam inseparabiliter inhaererent; sed tantum cognovisse qui esset, eumque miratos ad propria remeasse. Non autem quis arbitretur quod tunc Petrus nomen accepit, ubi ait illi dominus: tu es Petrus, et super hanc petram aedificabo ecclesiam meam; sed ubi commemoratur ei dictum esse tu vocaberis cephas (quod interpretatur Petrus)p Alcuinus. Vel aliter. Nondum imponit ei nomen, sed praesignat quod postea fuit ei impositum, quando dixit ei iesus: tu es Petrus, et super hanc petram aedificabo ecclesiam meam. Mutaturus autem nomen christus, voluit ostendere etiam nomen illud quod a parentibus datum erat, non carere virtutis significatione.

Simon enim obediens interpretatur, ioanna gratia, iona columba; quasi dicat: tu es obediens, filius gratiae, vel filius columbae, idest spiritus sancti: quia humilitatem de spiritu sancto accepisti, ut vocante Andrea, videre me desiderares.

Non enim dedignatus est maior minorem sequi: quia non est ordo aetatis ubi est meritum fidei.