Lectio 4

Alcuinus. Dominus ad hoc venire distulerat ut quatriduum impleretur, ut Lazarus gloriosius resuscitaretur; unde dicitur venit itaque iesus, et invenit eum quatuor dies iam in monumento habentem.

Chrysostomus in ioannem.

Manserat enim dominus duobus diebus, et ante duos dies venerat nuntius, in qua die Lazarus est defunctus: ipse autem quarta die accessit. Augustinus in ioannem.

De quatuor autem diebus multa dici possunt. Diversis enim modis una res significari potest. Est enim unus dies mortis quem homo trahit de mortis propagine. Sed et legem naturalem transgrediuntur homines: ecce alter dies mortis.

Lex etiam Scripturae data est divinitus per Moysen, et ipsa contemnitur: adde tertium diem mortis. Venit evangelium, et ipsum transgrediuntur homines: ecce quartus dies mortis. Et ad tales excitandos dominus non dedignatur accedere. Alcuinus.

Aliter. Primum peccatum extitit elatio in corde, secundum consensus, tertium factum, quartum consuetudo.

Sequitur erat autem bethania iuxta hierosolymam quasi stadiis quindecim.

Chrysostomus. Quod erat milliaria duo. Hoc autem inducitur ad ostendendum quod congruum fuit multos Iudaeorum a hierosolymis adesse; unde subditur multi autem ex Iudaeis venerant ad martham et mariam, ut consolarentur eas de fratre suo. Sed quomodo Iudaei consolabantur dilectas a christo, cum iam statuissent quod si quis christum confiteretur, extra synagogam fieret? sed propter calamitatis necessitatem, aut quasi nobiles has mulieres reverentes, eas consolabantur; aut quia hi aderant qui non mali erant: multi enim ex ipsis credebant. Hoc autem dicebat evangelista ad ostendendum quod Lazarus vere mortuus erat.

Beda. Nondum autem dominus castellum introierat; unde adhuc extra castellum posito occurrit martha; unde sequitur martha ergo, ut audivit quia iesus veniret, occurrit illi; maria autem domi sedebat.

Chrysostomus. Non autem assumit sororem obviam christo vadens; vult enim singulariter christo loqui, et quod factum est ei annuntiare; cum vero eam in bonam spem duxit, tunc abiit et vocavit mariam.

Theophylactus. Primo itaque non pandit sorori, volens astantes hoc latere; quoniam si percepisset maria christum accedere, obviam iret, et comitarentur eam praesentes Iudaei, quibus notum fore adventum iesu martha nolebat.

Sequitur dixit autem martha ad iesum: domine, si fuisses hic, frater meus non fuisset mortuus. Chrysostomus.

Credebat enim in christum, sed non ut oportebat: nondum enim cognoscebat quoniam deus erat; et ideo dicebat si fuisses hic, frater meus non fuisset mortuus.

Theophylactus. Quasi diffidens quoniam etiam absens, si vellet, posset prohibere mortem fratris sui. Chrysostomus.

Nondum etiam cognoscebat quod propria virtute hoc faceret; quod apparet ex hoc quod subditur: sed nunc scio quia quaecumque poposceris a deo, dabit tibi deus: ut de virtuoso quodam et approbato viro loquens. Augustinus in ioannem.

Non autem dicit ei: rogo te ut resuscites fratrem meum; unde enim sciebat, si fratri eius resurgere utile fuerat? hoc tamen dixit: scio quia potes, si vis, facere: utrum facias, iudicii tui est, non praesumptionis meae. Chrysostomus.

Dominus autem vera quae non cognoscebat eam docuit; unde sequitur dixit ei iesus: resurget frater tuus.

Non dixit: petam ut resurgat. Sed si diceret: non indigeo adiutorio, a me ipso omnia facio, valde fuisset grave mulieri; sed hoc dicere: resurget, medium erat.

Augustinus. Ambiguum autem fuit quod dixit resurget: non enim ait: modo; et ideo sequitur dicit ei martha: scio quia resurget in resurrectione in novissimo die. De illa resurrectione secura sum, de hac incerta sum. Chrysostomus in ioannem. Audierat autem mulier multa a christo de resurrectione loquente; dominus autem manifestius suam ostendit auctoritatem: nam subditur dicit ei iesus: ego sum resurrectio et vita: ostendens quoniam non indiget alio adiutorio: si enim alio adiutorio indigeret, qualiter erit resurrectio? si vero ipse est vita, non loco circumcluditur, sed ubique existens potest sanare. Alcuinus. Ideo ego sum resurrectio, quia vita: per quem tunc cum aliis resurget, per eumdem potest et modo resurgere. Chrysostomus.

Illa ergo dicente: quaecumque petieris, ipse dicit qui credit in me, etiam si mortuus fuerit, vivet: ostendens quoniam ipse est tributor bonorum, et ab ipso oportet petere. Per hoc autem eius intellectum elevat: non enim hoc erat solum quod quaerebatur, ut solum Lazarum suscitaret; sed etiam oportebat eam et qui praesentes erant discere resurrectionem.

Augustinus. Dicit ergo qui credit in me, etiam si mortuus fuerit in carne, vivet in anima, donec resurget caro, nunquam postea moritura: nam vita animae fides est.

Sequitur et omnis qui vivit in carne, et credit in me, etiam si moriatur ad tempus propter mortem carnis, non morietur in aeternum. Alcuinus. Propter vitam spiritus, et immortalitatem resurrectionis.

Sciebat autem dominus, quem nihil latet, quod hoc credebat; sed confessionem qua salvaretur quaerit; unde sequitur credis hoc? ait illi: utique, domine, ego credidi quia tu es christus filius dei vivi, qui in hunc mundum venisti. Chrysostomus.

Videtur mihi non intellexisse mulier quod dictum est; sed quoniam magnum quid erat intellexit, non tamen cognovit quid est: propterea aliud interrogata, aliud respondit. Augustinus.

Vel aliter. Quando hoc credidi quod filius es dei, credidi quia tu es vita: quia et qui credit in te, etiam si moriatur, vivet.