Lectio 2

Instructis duabus connexionibus, scilicet viri et mulieris, patris et filii, hic instruit connexionem servi ad dominum.

Et circa hoc facit duo.

Primo instruit servum; secundo dominum, ibi et vos, domini, etc..

Iterum prima in tres.

Primo enim ponit monitionem; secundo exponit, ibi non ad oculum servientes, etc.; tertio ostendit retributionem, ibi scientes quoniam unusquisque, etc..

Iterum prima in tres. Quia primo monet ad obedientiam; secundo ad reverentiam; tertio ad cordis simplicitatem.

Secunda, ibi cum omni timore, etc.. Tertia, ibi in simplicitate, etc..

Monet enim eos ad obedientiam ex imperio domini. Unde dicit servi, obedite dominis carnalibus.

Monet eos ad reverentiam, dicens cum timore, interius. Mal. I, 6: si ego dominus, ubi est timor meus? et tremore, exterius. Ps.

II, 11: servite domino in timore, etc..

Et in simplicitate cordis. Sap. I, 1: in simplicitate cordis quaerite illum. Lc. XII, V. 42: fidelis servus, etc.. Iob I, 8: numquid considerasti servum meum iob, etc., et, Paulo post: vir simplex, etc..

Sic enim serviendum est christo. Unde dicit sicut christo. Sap. I, 1: in simplicitate cordis quaerite illum. I par. XXIX, 17: domine deus, in simplicitate cordis mei laetus obtuli universa. Dicit etiam sicut christo, quia a domino christo est quod dominus aliquid possit. Rom. XIII, 2: qui potestati resistit, dei ordinationi resistit. Et ideo serviendum est eis sicut christo, in his quae non sunt contra fidem, nec contra ipsum.

Exponit autem in simplicitate, et primo removet quod simplicitati contrariatur; secundo docet modum convenientem, ibi facientes voluntatem dei, etc..

Contrarium autem simplicitatis est, quod servus habeat respectum ad oculum et non ad complacentiam domini. Talis enim servus non habet simplicitatem et rectam intentionem.

Et ideo hoc prohibet, dicens non ad oculum servientes, scilicet domino propter lucrum temporale tantum, quasi hominibus placentes, id est complacere volentes.

Gal. I, 10: si adhuc hominibus placerem, christi servus non essem. Sed ut servi christi. Col. III, 24: domino christo servite.

Et quomodo? facientes voluntatem dei, scilicet implendo mandata eius opere. Ps. Cii, 20: facientes verbum illius, sicut christus Io. VI, 38, descendi de caelo, non ut facerem voluntatem meam, sed voluntatem eius, qui misit me. Haec est enim voluntas eius qui misit me, scilicet ut obediam hominibus propter deum. Et ideo dicit sicut servi christi, et sicut servientes domino, non hominibus, scilicet non propter se, sed propter dominum.

Quomodo? ex animo. Col. III, V. 23: quodcumque facitis, ex animo operamini, sicut domino, et non hominibus. Item, idem subiungit hic dicens sicut domino et non hominibus. Cum bona voluntate, id est recta intentione. Col. IV, 12: stetis perfecti et pleni in omni voluntate dei.

Deinde subiungit remunerationem, dicens scientes. I Io. V, 13: scripsi vobis ut sciatis, etc.. Quoniam unusquisque,... Sive servus sive liber. Sine personarum acceptione.

Non enim est personarum acceptio apud deum. Gal. III, 28: non est servus neque liber, non est masculus neque foemina, omnes enim vos unum estis in christo iesu. Act. X, V. 34 s.: in veritate comperi quoniam non est personarum acceptor deus, sed in omni gente, qui timet deum et operatur iustitiam, etc..

Eccle. IX, 10: quodcumque potest facere manus tua, instanter operare, etc.. Recipiet a domino pro remuneratione.

Col. III, 24: scientes quod a domino accipient retributionem haereditatis.

Deinde cum dicit et vos, domini, etc., instruit dominos, et facit duo. Primo ponit monitionem; secundo subdit rationem, ibi scientes quia et illorum, etc..

Dicit ergo et vos, domini, eadem faciatis, eadem scilicet identitate proportionis, ut sicut illi ex animo et bona voluntate, ita et vos faciatis. Eccli. XXXIII, 31: si est tibi aliquis servus fidelis, sit tibi sicut anima tua.

Remittentes minas, non solum verba, vel flagella.

Et quare? rationem subdit, dicens scientes quia et illorum et vester dominus est in caelis. Nam idem dominus omnium, Rom. X, V. 12. Quasi dicat: conservi estis, et ideo debetis vos bene habere ad eos. Matth. XVIII, V. 33: oportuit et te misereri conservi tui.

Et personarum acceptio non est apud deum.

Rom. II, 11 idem dicitur; Lc. XX, 21: non accipis personam hominum; Act. X, 34 idem.