235. De Morte.

1. Cum sim modo morituras,
Mihi, Christe, ne sis duras

Mortis in articulo,
Me conturbat timor mortis,
Nam ignoro, quam sit fortis

Et plenus periculo.
2. Hic exstinctum corpus jacet,
Decor perit, lingua tacet,

Caro datur vermibus ;
Vermes nostri sunt haeredes,
Scorpiones et serpentes

Nos corrodunt dentibus.
3. Hinc ignotam regionem
Vadit homo post laborem

Praesentis miseriae;
Adest daemon attrectator,
Adest ille seminator

Totius malitiae.

4. Jacet homo in sepulchro
Et nil habet jam de pulchro,

Privatus honoribus,
Putret, caro, patent ossa,
Cuncta videns in hac fossa

Repleta foetoribus.
5. Eoetor ipse, qui exhalat,
Quis sim ego, nunc declarat

Patenti judicio,
Visus tuus, qui me videt,
Nisi fallor, multum timet,

Nares claudit padio.

6. Mea tibi sepultura

Semper adsit pro scriptura

Et clausura lapidis,
Si, quod dico, bene penses,
Nulli dies, nulli menses

Erunt sine lacrimis.

7. In sepulchro sum inclusus,
Vita mea tamquam fumus

Transiit velociter ;
Quis sum ego, et tu eris,
Scito, quia morieris,
Forsitan atrociter.

8. Ubi pater, ubi mater,
Ubi soror, ubi frater,

Ubi sunt confilji,
Dum obissem, doluerunt,
Ad sepulchrum me duxerunt

Voce quondam flebili.
9. Ploraverunt, redierunt,
Ibi me dereliquerunt

Certe multum viliter ;
Esca vermis sum effectus,
Cibus eis et electus,

O quam rodunt dulciter.
10. Multi dolent gavisuri
Nummos meos divisuri

Et domos atque praedia;
Nihil curant de me ipso,
Quando laute stant in disco

Committunt eusenia.
11. Si affinis sum ipsius,
Parum dolet, dum totius

Partem solus accipit,
Et si nunc sum praebendatus,
Multis quidem ero gratus,

Quando me mors arripit.
12. Statim currunt ad praebendam
Quasi semper possidendam,

Non pensant pericula,
Clericalem formam sumunt,
Vitam malam semper ducunt

In Petri navicula.
13. Paupertatem detestantur,
Dignitates amplexantur

Et honoris gloriam,
Aurum quaerunt et argentum,
Nullum curant detrimentum

Propter horum copiam.

14. Post hoc autem moriuntur,
Ad ignotos devolvuntur,

Cuncta quae possederant ;
Maledicunt eis inniti,
Horum bonis errant multi

Et mendicos fecerant.
15. Tamquam nihil sunt projecti,
In sepulchro stant abjecti

Neci dati acriter ;
Fluunt crines, cutis scatet,
Frons marcescit, visus latet,

Dentes cadunt pariter.
16. Intestina computrescunt,
Ibi vermes requiescant

Corrodentes omnia ;
Ubi honor hujus mundi,
Ubi opes, ubi fundi,

Ubi mundi gloria?
17. Transierant velut umbra,
Adhuc restat mors secunda

Resurgente corpore ;
Ibi cuncta patent cunctis,
Dum resurgit omnis cutis

Ad mercedem propere,

18. Coeli regnum acceptura,
Vel inferni claustra dura

Attestante Domino:
Veni turba beatorum,
Regnum accipe coelorum

Absque ullo termino.

19. Sed damnatis dicit: ite,
Maledicti, nunc abite

Ad inferni barathrum;
Prima vox quam laeta erit,
Sed secunda dure ferit,

Dum mittit in tartara.
20. Primam vocem nos audire
Christus donet, ne in fine

Damnemur cum impiis,
Sed in coelis collocemur
Angelisque sociemur

In aeternis gaudiis.

ANALECTA HYMNICA

MEDII AEVI.