212. De sancto Petro.

1. Salve, pastor gregis Christi,
Quem pascendo docuisti

Fidem salutiferam,
Ejus cultum dilatasti,
Idolorum exstirpasti
Sequelam mortiferam.

2. Prius Simon vocabaris,
Dehinc Petrus nominaris

A petra firmissima,
Quae est Christus noster rector,
Nostra salus et protector

Et spes solidissima.
3. O piscator animarum,
Qui et prius belluarum

Marinarum fueras,
In hoc mari fluctuantes
Salva nos periclitantes

Ob culpas pestiferas.

4. Tibi Christus militantis
Claves nec non triumphantis

Contulit ecclesiae,
Ut quod solveres, solutum
Quod ligares, insolutum
Ejus esset requie.

5. Te rogamus mente pura,
Solve nos a ligatura

Nostrorum peccaminum,
Ut possimus in futura
Vita fine caritura

Contemplari Dominum.

6. Tu cephas apostolorum
Atque princeps singulorum

Constitutus coelitus,
Ut plus flagrans in amore,
Dignum erat, quod honore

Magis esses praeditus.

7. Ob amorem tam extensum
Non relinquis indefensum

Gregem tibi subditum,
Para sed nobis ascensum
Gaudium ad hoc immensum

Coeli tibi praestitum.

8. Salve, jubar singulare,
Opacum illuminare

Meruisti saeculum,
Dogma tuum salutare
Vere constat effugare

Haeresis umbraculum.

9. Nos volutos in peccatis
Duc ad viam veritatis

Tuis piis precibus,
Aeternae felicitatis
Congaudere cura beatis

Fac supernis civibus.
10. Glaviger o paradisi,
Exitus nos improvisi

Serves a periculo,
Ut securi et gavisi
Transcendamus, cum divisi

Simus ab hoc saeculo.

11. Et in fine exsultantes
Nos precamur te rogantes

Ob tuam clementiam,
Ut devote visitantes
A coelo peregrinantes

Hanc tuam ecclesiam,
12. Non decedant in mortali
Crimine vel veniali

Maculare spiritum,
Gaudio sed aeternali
Frui bonoque finali

Possint post hunc exitum.