112. Ad B. Mariani V.

1. O cunctis excelsior

angelorum choris,
Flos humani generis,

lilium pudoris,
Rosa patientiae,

mater salvatoris,
Audi quaeso, domina,

vocem peccatoris.

2. Deus te prae omnibus

collocavit secum,
Cum primatum teneas,

pium est et aequum,
Ut tu pia facias

pietatem mecum,
Tu es plena gratia,

Dominus es tecum.
3. Ipse te constituit

thronum regni sui,
Nec in mulieribus

est inventa, cui
Detur privilegio

tam excelso frui,
Quia benedictus est

fructus ventris tui.

4. Instar enim velleris,

quod concepit rorem,
Aridaeque virgulae,

quae produxit florem,
Praeter rerum seriem

et naturae morem
Virgo Deum procreas,

orbis conditorem.

5. In te pneuma fabricans

ollam nostrae spei,
Naturas confoederat

hominis et Dei,
Manetque diversitas,

utriusque rei
Tamen personaliter

haec unitur ei.

6. Servulos tu protegis,

hostes du fatigas,
Tu serpentem conteris

et draconem ligas,
Pharaonis obruis

equos et quadrigas,
Geminae substantiae

natus ex te gigas.

7. Sancta virgo virginum,

sancta mater Christi,
Per quam lumen luminum

mundo fulsit tristi,
Per te fons laetitiae,

quem tu protulisti,
Verum fundat gaudium

mihi vere tristi.
8. Me contristat miserum

gravis poenitudo,
Quae medullas animae

sugit ut hirudo,
Ago poenitentiam,

sed affectu crudo,
Et me ludi poenitet,

tamen adhuc ludo.
9. Me ut jam salubrius

poenitere sciam,
Et ut via pateat

per te vitae viam,
Reo mihi filio

sis in matrem piam,
In domum refugii,

per quam salvus fiam.

10. Non per sacrificium

bovis aut vervecis,
Sed per efficaciam

tuae sanctae precis
Tormentis eripiar

sempiternae necis,
De lacu miseriae

et de luto faecis.