182. De sancta Hedwige.

1. Hedwigis, preclarissima

Stirpe procreata,
Ab adolescentia

Summo regi grata,
Pio es Poloniae

Duci copulata,
Mihi, mater, impetra

praemia beata.

2. Exstingue, castissima,

lubricum calorem
In me tuo famulo

castumque amorem
Meis pete sensibus

apud redemptorem,
Ut castarum mentium

vincam corruptorem.

3. Ducis tu Meraniae

filia praeclara,
Deo et hominibus

Placens atque cara,
Iter ad coelestia

mihi tutum para,
Ne me poena tartari

cruciet amara.

4. Vulnera superbiae

in me clemens cura
Meaque peccamina

dele prece pura,
Quod evadam inferi

tormenta tam dura
Tecumque possideam

gaudia ventura.

5. In praeclaro culmine

et sic afflixisti
Diris cruciatibus,

quod carnem fecisti
Servire spiritui

nec non subjecisti,
Fac, ut corpus teneam

sub rigore Christi.
6. Gloriosa trinitas

sic te illustravit,
Quod per te miracula

multa perpetravit,
Variis languoribus

oppressos curavit,
Tua prece salvet me

is, qui me creavit.

7. In lege conjugii

carnem sic domasti,
Quod a viri thalamo

thorum sequestrasti,
Nudis semper pedibus

felix ambulasti,
Hunc me fac devincere

hostem, quem calcasti.

8. Sub jugo altissimi

fac me permanere
Et ejus imperio

jugiter parere,
Quod fraus mihi Satanae

nequeat nocere,
Ut possim in gloria

tibi congaudere.