211. De sancta Odilia.

1. Ave, virgo gloriosa,
Sanctitate radiosa,

Clarescens Odilia,

Stirpe prodis generosa,

Sed virtutum plus famosa

Facta per humilia.

2. O praecelsae stirpis ramus,

Ad te miseri clamamus

Prece deyotissima,

Ne noxae nos stringat hamus,
Sed soluti quam praestamus,

Laus sit acceptissima.
3. Dulcis Adalrici nata,
De illustri propagata

Francorum familia,
Verum caeca generata,
De te mens patris turbata

Tractat horribilia.

4. Infrunitus vi ruboris
Vibrat arma mox furoris

Te jubens interfici,
Sed decretum hoc horroris
Mutat mater sanioris
Cordis et deifici.

5, Domo patris occultaris
Et per annum educaris

Abrae ministerio,
Post te rumor popularis
Prodit causa singularis
Late in mysterio.

6. Nam tum nutrix praeparatur,
Quae itura proscribatur

Tecum in exilium,
Sed de fuga dum tractatur,
Palma claustrum inspiratur

Dei per consilium.

7. Illic annis sex ignota

Tamquam pauper et aegrota,

Orba dulci lumine,
Patris aedibus remota,
Lates baptismali Iota

Nec lustrali flumine.

8. Jubet Christus hinc benignus,
Pergens ad te praesul dignus

Erhardus Bavariae,
Det sacrantis undae pignus,
Quo depulsus it malignus

Artis multifariae.

9. Baptizata dum chrismaris,
Vigor venit ocularis

Cum fulgoris acie;
Mira res et salutaris,
Intus, extra collustraris

Simul luce gratiae.

10. Crescit virtus cum aetate,
Grata morum probitate,

Noxae necans scoriam,
Mens repleta caritate
Carnem domat castitate

Mundi calcans gloriam.

11. Unguentorum hoc odore
Avulsisti mundi flore

Tres germani filias,
Trinitatis in honore
Permansuras cum virore

Tres plantasti tilias.

12. Palma claustro dum donaris,
Cui mater delegaris

A Christo Odilia,
Quo sagena voti paris
De procella magni maris

Trahis ad te milia.

13. Dicens: omnes huc venite,
Ferte jugum sponsi mite,

Ipsum vos alleviet
Ad currendam viam rite,
Quae ad portas ducit vitae,

Vestrum nulla deviet.

14. Has exemplo castitatis
Et mirandae sanctitatis

Constanter aedificas
Ad contemptum vanitatis
Amoremque paupertatis
Hortatu aedificas.

15. Patrem sciens in tormentis
Pia prece et lamentis

Exsolvis supplicio,
Vini vas deficientis
Replet mero purae mentis

Sacrata petitio.

16. Post adesse finem pandis,
Tibi detur honor grandis

Quo coeli palatio,
Sed priusquam illuc scandis,
Filiabus verbis blandis

Dulcis fit collatio.

17. In qua fortes adhortando,
Tristes pie sonsolando

Tui das memoriam,
Templum petunt hae orando,
Sponsus adest evocando

Te ad coeli gloriam.

18. Veni, ait, sponsa cara,
De fallaci et amara
Vita, coronaberis.
Martyr voto, virgo clara,
Ad Luciani ire para,
Cum qua praemiaberis.

19. Tandem solvit carnis nexus
Mors, suaves in amplexus

Sponsi volas coelitus;
In nos, quaeso, duc reflexus
Precum, hostis ne perplexus

Nos evertat penitus.

20. Fac nos digne conversari,
Plene mundum aspernari

Suis cum deliciis,

Intus, extra decorari

In palaestra regulari

Sacris exercitiis.

21. Ora sponsum, virgo pia,

Ne privemur in hac via

Visus dono luminis,
Nos in coeli politia
Vera frui det sophia
Luce celsi numinis.