224. Prosa de Evangelio.

1. Parabolam vitae
Omnes hanc audite.
Sine dolo et sine lite

Unanimus ite,

5. Ne de vera vite

Cadatis excisi

Agricolae invisi.
Qui vineam plantavit
Et in hanc vocavit

10. Multos operarios

Per singulos denarios,
Qui summo mane mundi
Pro mercede nummi
Adam introduxit,

15. Quem serpens seduxit.
Hora vero sexta
Fide subintexta
Abraham intravit,
Qui natum immolavit.

20. Hora vero nona

Per scriptae legis dona
Moyses intravit,
Qui decalogum portavit.
Undecima David

25. Rex subintravit,

Qui fortiter pugnavit
Et Christum figuravit.
Tandem Christus venit,
Qui mercedem dedit,

30. Qui crucis in angaria
Calcavit torcularia ;
Qui per confessionem
De cruce latronem
In paradisum duxit,

35. Quem sero conduxit.
Post hunc patriarchae,
Reges et prophetae
Mercedem acceperant,
Qui pondus portaverunt

40. Aestus et diei.
Sic gratia Dei
Quos praedestinavit,
Hos et remuneravit.
Post hos duodeni

45. Atque Nazareni
Et evangelistae
Te sequuntur, Christe.
Post hoc crucis victores,
Deinde confessores,

50. Cum oleo prudentes
Fuerant sequentes
Regis sponsam magni,
Novam nuptam agni.

Tunc epithalamica

55. Sponsae cantabant cantica.
Hanc intrate vineam,
Ut malorum veniam
Inveniatis.
Cur otiosi statis?

60. Cur non laboratis,
Ut fructum afferatis?
Cur non festinatis,
Ut omnes occurratis
Ecclesiae sponso,

65. Qui videt in absconso,
Qui mercedem tribuet,
Cum Samaritanus rediet?
Sex gradus aetatis,
Ut intelligatis,

70. Hic praefigurantur.
Qui bene operantur,
Regnant in aeternum ;
Descendunt in infernum,
Qui stabunt otiosi,

75. Semper criminosi,
Quos nemo conduxit,
Cujus flos exaruit,
Cum verus sol incaluit.
Per quos ab infantia

80. Per ora lactantia,
Mox a pueritia
Cum animi prudentia,
In adolescentia
Cum animi peritia,

85. Mox in juventute,
Dehinc in senectute
Ad vineam vocamur,
In qua coronamur.
In ultima aetate

90. Sero laborate.

Cum sero factum esset,
Ut labor mundi cesset,
Vocantur operarii
Et dantur denarii

95. His, qui sero venerunt.
Tunc primi putaverunt
Se plus accepturos,
Cum patre regnaturos
Et ipsi acceperunt,
100. Sed murmuraverunt,

Singulos denarios,
Ut decet operarios.
Tunc patri dixerunt,
Qui mane venerunt,

105. Cur pares fecisti,
Quos sero conduxisti
Nobis, qui portavimus
Pondus diei et aestus.
Respondit uni pater:

110. Nonne ego, frater,
Cum omni operario
Conveni de denario.
Quod promisi, tolle
Nec ultra te extolle;

115. Noli murmurare,
Novissimo dare
Sicut primo volo,
Te audire nolo.
Tu nequam, ego bonus,

120. Mecum qui portat onus,
Trabem tollat de oculo,
Pecuniam de loculo,
Ne racca dicat fratri,
Sic carus erit patri.

125. Tollat omne vitium,
Ne subeat supplicium,
Cum mundi fit destructio
Nec ultra fit corruptio.
Tunc erunt electi,

130. Qui fuerunt perfecti,
Et erunt abjecti,
Qui non sunt perfecti.
Multi sunt vocati,
Pauci coronati.

135. Magna dies illa,

Quam pace tranquilla
Dignetur praestare,
Qui venit nos salvare.