162. De sancto Benedicto.

1. Salve, abba monachorum,
Vitae forma, decus morum,

Te decent praeconia,
Gnarus orbis reparator,
Salvandorum propagator

Christi in ecclesia.
2. Tu nostrum es spectaculum
Tutumque propugnaculum

Pio legis foedere,
Sacer auctor instituti,
Quo electi sunt imbuti

Digno Deo vivere.
3. Nam, ut doces, sic vixisti
Ac vivendo exstitisti

Vivax norma subditis,
Eja, sacer Benedicte,
Dulcis, clemens et invicte,

Mitis atque humilis,
4. Cunctorum vatum gratiam,
Archos, patrumque sophiam

Nactus es eximie,
Dum sophiae deputaris,
Jesum pie aemularis,

Doctus migrans nescie.
5. Natale solum deserens,
Vasti praerupta penetrans,

Fido signans Abraham,
Clam sub frutectis latitas,
Palam ut sol irradias

Densam mundi nebulam.

6. Futurus abbas planum
Mox fugas omne noxium

Tui candoris spiculo,
Es virtutum pius sator,
Vitiorum exstirpator

Sanctitatis sarculo.
7. David mitis cluxisti,
Velut ille tu planxisti

Aemuli interitum,
Dum nat ferrum Helisaeus,
Helias, cum tibi Deus

Corvi dat solatium,

8. Et meram vincens toxicum
Vitale per signaculum

Compar tunc apostolis,
Nunc in coelo sublimatus,
Exinde glorificatus

Et es consors angelis.
9. Per te, pater generati
Sumus, sed heu depravati

Malis nostris actibus;
Rcfove nos, gloriose,
Christo Jesu viscerosc,

Bonis praevalentibus.

10. Donec lumen increatum
Sit in nobis reparatum,

Precamur suppliciter,
Et in regno claritatis.
Tuo nutu pietatis

Colloca feliciter.