Incipite Domino in tympanis ; cantate Domino in cymbalis ; modulamini illi psalmum novum : exaltate, et invocate nomen ejus.
Dominus conterens bella, Dominus nomen est illi.
Qui posuit castra sua in medio populi sui, ut eriperet nos de manu omnium inimicorum nostrorum.
Venit Assur ex montibus ab aquilone in multitudine fortitudinis suae : cujus multitudo obturavit torrentes, et equi eorum cooperuerunt valles.
Dixit se incensurum fines meos, et juvenes meos occisurum gladio ; infantes meos dare in praedam, et virgines in captivitatem.
Dominus autem omnipotens nocuit eum, et tradidit eum in manus feminae, et confodit eum.
Non enim cecidit potens eorum a juvenibus, nec filii Titan percusserunt eum, nec excelsi gigantes opposuerunt se illi : sed Judith filia Merari in specie faciei suae dissolvit eum.
Exuit enim se vestimento viduitatis, et induit se vestimento laetitiae in exultatione filiorum Israël.
Unxit faciem suam unguento, et colligavit cincinnos suos mitra ; accepit stolam novem ad decipiendum illum.
Unxit faciem suam unguento, et colligavit cincinnos suos mitra ; accepit stolam novem ad decipiendum illum.
Sandalia ejus rapuerunt oculos ejus ; pulchritudo ejus captivam fecit animam ejus : amputavit pugione cervicem ejus.
Horruerunt Persae constantiam ejus, et Medi audaciam ejus.
Tunc ululaverunt castra Assyriorum, quando apparuerunt humiles mei, arescentes in siti.
Filii puellarum compunxerunt eos, et sicut pueros fugientes occiderunt eos : perierunt in praelio a facie Domini Dei mei.
Hymnum cantemus Domino ; hymnum novum cantemus Deo nostro.
Adonai Domine, magnus es tu, et praeclarus in virtute tua : et quem superare nemo potest.
Tibi serviat omnis creatura tua, quia dixisti, et facta sunt ; misisti spiritum tuum, et creata sunt : et non est qui resistat voci tuae.
Montes a fundamentis movebuntur cum aquis : petrae, sicut cera, liquescent ante faciem tuam.
Qui autem timent te, magni erunt apud te per omnia.
Vae genti insurgenti super genus meum : Dominus enim omnipotens vindicabit in eis ; in die judicii visitabit illos.
Dabit enim ignem et vermes in carnes eorum, ut urantur et sentiant usque in sempiternum.
Et factum est post haec, omnis populus post victoriam venit in Jerusalem adorare Dominum : et mox ut purificati sunt, obtulerunt omnes holocausta, et vota, et repromissiones suas.
Porro Judith universa vasa bellica Holofernis, quae dedit illi populus, et conopeum, quod ipsa sustulerat de cubili ipsius, obtulit in anathema oblivionis.
Erat autem populus jucundus secundum faciem sanctorum : et per tres menses gaudium hujus victoriae celebratum est cum Judith.
Post dies autem illos, unusquisque rediit in domum suam : et Judith magna facta est in Bethulia, et praeclarior erat universae terrae Israël.
Erat enim virtuti castitas adjuncta, ita ut non cognosceret virum omnibus diebus vitae suae, ex quo defunctus est Manasses, vir ejus.
Erat autem, diebus festis, procedens cum magna gloria.
Mansit autem in domo viri sui annos centum quinque, et dimisit abram suam liberam, et defuncta est ac sepulta cum viro suo in Bethulia.
Luxitque illam omnis populus diebus septem.
In omni autem spatio vitae ejus non fuit qui perturbaret Israël, et post mortem ejus annis multis.
Dies autem victoriae hujus festivitatis ab Hebraeis in numero sanctorum dierum accipitur, et colitur a Judaeis ex illo tempore usque in praesentem diem.
Anno secundo, regnante Artaxerxe maximo, prima die mensis Nisan, vidit somnium Mardochaeus filius Jairi, filii Semei, filii Cis, de tribu Benjamin :
homo Judaeus, qui habitabat in urbe Susis, vir magnus, et inter primos aulae regiae.
Erat autem de eo numero captivorum, quos transtulerat Nabuchodonosor rex Babylonis de Jerusalem cum Jechonia rege Juda :
et hoc ejus somnium fuit : apparuerunt voces, et tumultus, et tonitrua, et terraemotus, et conturbatio super terram :
et ecce duo dracones magni, paratique contra se in praelium.
Ad quorum clamorem cunctae concitatae sunt nationes, ut pugnarent contra gentem justorum.
Fuitque dies illa tenebrarum et discriminis, tribulationis et angustiae, et ingens formido super terram.
Conturbataque est gens justorum timentium mala sua, et praeparata ad mortem.
Clamaveruntque ad Deum : et illis vociferantibus, fons parvus creavit in fluvium maximum, et in aquas plurimas redundavit.
Lux et sol ortus est, et humiles exaltati sunt, et devoraverunt inclytos.
Quod cum vidisset Mardochaeus, et surrexisset de strato, cogitabat quid Deus facere vellet : et fixum habebat in animo scire cupiens quid significaret somnium.