Oratio Habacuc prophetae, pro ignorantiis.
Domine, audivi auditionem tuam, et timui. Domine, opus tuum, in medio annorum vivifica illud ; in medio annorum notum facies : cum iratus fueris, misericordiae recordaberis.
Deus ab austro veniet, et Sanctus de monte Pharan : operuit caelos gloria ejus, et laudis ejus plena est terra.
Splendor ejus ut lux erit, cornua in manibus ejus : ibi abscondita est fortitudo ejus.
Ante faciem ejus ibit mors, et egredietur diabolus ante pedes ejus.
Stetit, et mensus est terram ; aspexit, et dissolvit gentes, et contriti sunt montes saeculi : incurvati sunt colles mundi ab itineribus aeterntatis ejus.
Pro iniquitate vidi tentoria Aethiopiae ; turbabuntur pelles terrae Madian.
Numquid in fluminibus iratus es, Domine ? aut in fluminibus furor tuus ? vel in mari indignatio tua ? Qui ascendes super equos tuos, et quadrigae tuae salvatio.
Suscitans suscitabis arcum tuum, juramenta tribubus quae locutus es ; fluvios scindes terrae.
Viderunt te, et doluerunt montes ; gurges aquarum transiit : dedit abyssus vocem suam ; altitudo manus suas levavit.
Sol et luna steterunt in habitaculo suo : in luce sagittarum tuarum ibunt, in splendore fulgurantis hastae tuae.
In fremitu conculcabis terram ; in furore obstupefacies gentes.
Egressus es in salutem populi tui, in salutem cum christo tuo : percussisti caput de domo impii, denudasti fundamentum ejus usque ad collum.
Maledixisti sceptris ejus, capiti bellatorum ejus, venientibus ut turbo ad dispergendum me : exsultatio eorum, sicut ejus qui devorat pauperem in abscondito.
Viam fecisti in mari equis tuis, in luto aquarum multarum.
Audivi, et conturbatus est venter meus ; a voce contremuerunt labia mea. Ingrediatur putredo in ossibus meis, et subter me scateat : ut requiescam in die tribulationis, ut ascendam ad populum accinctum nostrum.
Ficus enim non florebit, et non erit germen in vineis ; mentietur opus olivae, et arva non afferent cibum : abscindetur de ovili pecus, et non erit armentum in praesepibus.
Ego autem in Domino gaudebo ; et exsultabo in Deo Jesu meo.
Deus Dominus fortitudo mea, et ponet pedes meos quasi cervorum : et super excelsa mea deducet me victor in psalmis canentem.