DUBIUM.

Hic est dubitatio, utrum in theologica cognitione sufficiat cognoscere et dicere veritatem sine contradictione errorum.

1. Et videtur, quod non : quia, sicut dicit Boetius, " Bono scientia mali deesse " non potest : " sed scientia mali est ad reprehendendum malum : ergo oportet quod sciatur etiam reprehensio mali.

2. Ad idem, In scientiis habetur simpliciter instrumentum procedendi, scilicet syllogismus ostensivas et deducens ad impossibile, et uterque necessarius est : sed per syllogismum ducentem ad impossibile improbantur errores, et ad hoc est : ergo non est superfluum insistere contradicendis erroribus.

3. Praeterea, Eadem scientia est sanitatis et aegritudinis corporalis, scilicet medicina : sed veritas est sanitas animae, falsitas autem est quaedam infirmitas ejusdem : ergo videtur, quod Theologiae sit arguere falsitatem, et non solum fundare veritatem.

4. Praeterea, Scientiae nobilissimae, cui

omnes aliae famulantur, est probare principia : sed principia non possunt probari, nisi per destructionem errorum, qui sunt contra principia, sicut facit Philosophus, in quarto Metaphysicorum : ergo Theologi est non solum fundare veritatem, sed etiam arguere errores.

5. Praeterea quaeritur, quare aliae scientiae communicantur malis, cum Theologiae praecipiatur non communicare Dialis,

Matth. vii, 6 : Nolite sanctum dare canibus : neque mittatis margaritas vestras anteporcos.

Sed ad hoc ultimum dicendum est, quod veritas aliarum scientiarum trahitur per connexiones syllogisticas necessarias, quae habent ordinem ad principia rationis, ex quibus deducitur, et ideo habet virtutem coactivam, et etiam " resisten-" tes invitos trahit ad se, " sicut dicit Philosophus in V Metaphysicorum : et ideo potest communicari malis et resistentibus : sed veritas sacrae Scripturae est supra principia rationis, unde non deducitur ex illis per aliquas connexiones argumentorum, sed manifestatur quodam simplici lumine divino, quod est quaedam res informans conscientiam ut sibi consentiatur : et ideo non communicatur nisi iis qui devote se convertunt ad ipsam. Hujusmodi autem devotio impeditur duobus, scilicet per intentionem resistendi : et ideo prohibetur dari canibus, per quos significantur ii qui fidei veritatem corrodere nituntur. Impeditur etiam per immunditiam corporis : unde dicit Apuleius, quod " Deum sapientes " vix intelligere possunt, cum a carne " etiam, quantum possibile est, se abs-" traxerunt : " et ideo prohibetur dari porcis, per quos significantur voluptatibus carnis dediti : et ideo dicitur, Sap. I, 4 : In malevolam animam non introibit sapientia, quantum id primum : nec habitabit in corpore subdito peccatis, quantum ad. secundum.

Et per hoc etiam patet solutio quantum ad primum quaesitum : quia propter hoc quod veritas Theologiae non deducitur ex principiis rationis, non possunt per eam convinci errores, nisi ipsa prius fundetur : in aliis autem scientiis quae procedunt ex principiis rationis, potest haberi via ad removendum aliquid ex erroribus, et per hoc ducitur ad veritatem : quamvis etiam in aliis non debeat esse tota intentio ad contradicendum : quia propter contradictiones tales devenerunt Philosophi aliqui in hunc errorem, quod dicerent nihil esse verum, quia quodlibet habet contradictionem.

Ad primum dicendum, quod Theologus per scientiam boni habet scientiam mali ad reprehendendum : quia rectum est index suiipsius et obliqui. Et similiter dicendum ad tertium.

Ad secundum dicendum, quod quamvis ita sit in aliis scientiis, tamen in Theologia hoc non potest fieri ratione praedicta : et ideo signanter datur sanctis viris.

Ad quartum dicendum, quod Theologia de qua nunc loquimur, non est principalis universalitate subjecti sub quo ordinentur subjecta aliarum scientiarum sicut sub universali : et ideo non est suum probare principia aliarum scientiarum, sed metaphorice : aliae autem famulantur ei in quantum ipsa utitur eis ad suum obsequium.

2