DUBIA.

Ad evidentiam eorum quae dicuntur in littera, quaeruntur hic duo :

Primo, Utrum Christus secundum humanitatem sit ejusdem rationis cum aliis hominibus et coordinatus eis?

Secundo, Qualiter dicatur Deus factus homo?

Circa primum sic proceditur.

1. Videtur, quod non sit coordinatus aliis : quaecumque enim sunt coordinata, communicant in aliqua natura communi, quae invenitur in utroque : sed sicut

dicit Damascenus, " In Domino Jesu ." Christo non est communem speciem " accipere : " ergo ipse non est coordinatum alis hominibus.

2. Ad idem, Quidquid coordinatur his quae sunt in aliqua specie, recipit differentiam speciei : sed, sicut dicit in littera, Jesum non difftnimus humane : ergo non coordinatur aliis hominibus.

3. Ad idem, Coordinatio aliquorum ad invicem fit gratia naturae : sed in Christo non fuit tantum natura humana, sed et divina quae exaltavit humanam : ergo ipse non est coordinatos aliis.

4. Ad idem, Quae univocantur in una forma, secundum propagationem ab uno principio habent illam formam : propter quod stellae non sunt ejusdem speciei : sed Christus non accepit naturam per actionem principii a quo propagantur alii homines, quia non est conceptus ex semine : ergo natura humana in ipso non est unius speciei vel rationis cum aliis hominibus.

5. Ad idem, " Omnis natura habet " propriam operationem, " sicut dicit Philosophus : quod ergo non habet operationem unius rationis, non habet naturam unius rationis : sed. Christus operabatur humana super hominem, ut dicitur hic in littera : ergo Christus non habuit naturam humanam unius rationis cum.aliis hominibus.

Sed dicendum, quod Christus fuit verus homo, et ejusdem speciei cujus nos sumus.

Ad primum dicendum quod communis species potest considerari dupliciter, aut quantum ad naturam, aut quantum ad. hypostases. Quantum ad naturam dicitur communis species secundum quod terminat omnia principia naturalia in unam formam totius, et sic non fuit accipere communem speciem in Christo : quia oportuisset quod una forma terminasset utramque naturam in Christo, et quod utraque fuisset in potentia respectu illius. Quantum autem ad hypostases di- citur communis species secundum habitum praedicationis, et hoc modo fuit communis species in Christo : quia sic univoce praedicatur de ipso et de Petro et Martino : quia compositionem animae et corporis consequitur in ipso natura humana, sicut in aliis.

Ad secundum dicendum, quod littera legenda est cum praecisione, id est, non humane tantum diffinitur, quia est Deus et homo : unde alia translatio habet, " segregamus, " quasi separando unionem naturarum in persona una.

Ad tertium dicendum, quod natura humana secundum quod in se consideratur, est unius rationis m Christo et in aliis : sed secundum quod circumincedunt eam proprietates divinae propter unionem ejus, communicant sibi praedicata sua, ita quod id quod potest dici de homine, possit dici de Deo, et e converso sine confusione naturarum, et secundum hoc non coordinatur aliis, sed. est supra.

Ad quartum dicendum, quod illa ratio bene procedit in naturalibus, in quibus agentia sunt determinatae virtutis ad inducendam hanc formam et non aliam : unde per accidens consideratur unitas agentis ad univocationem in quantum consequitur ex ea unitas formae et naturae, quae per se facit univocationem. Unde si ars posset inducere formam humanam veram, nihilominus ille diceretur univoce homo cum aliis qui a natura producti essent : et sic dicimus Christum operatione divina habuisse naturam humanam ejusdem rationis cum aliis hominibus qui generantur ex semine.

Ad quintum dicendum, quod hoc, quod

.Christus in humanis operabatur supra hominem, erat ex hoc quod circumince-

debant naturam humanam proprietates divinae, et sic erat supra hominem.

Circa secundum sic proceditur.

1. Videtur quod hoc sit falsum, " Deus " factus est homo, " Omne enim factum

est terminus alicujus fieri : sed Deo non convenit aliquod fieri : quia omne quod fit, est imperfectum et in potentia ad suum fieri : ergo Deo non convenit factum esse, et sic non est factus homo.

2. Ad idem, Quod dicitur aqua facta vinum, oportet quod aqua subjecta sit ipsi fieri, et quod succedant sibi in ipsa formae contrariae : sed hoc non potest dici de Deo, quia nullius rei subjectum est: ergo non potest dici, quod sit factus homo.

3. Praeterea, Cum dicitur, " Deus fa " ctus est homo, " ly Deus aut stat pro natura divina, aut pro supposito, aut pro natura in supposito. Si pro natura, tunc esset subjectum factionis, quod non potest esse. Similiter propter idem inconveniens non potest stare pro supposito, nec pro natura divina in supposito : sed nec pro natura humana in supposito divino, quia ipsa est terminus fieri, et idem non potest esse subjectum fieri et terminus : ergo videtur quod haec propositio omnibus modis sit falsa.

4. Praeterea, Omne quod dicitur fieri, mutatur de forma in formam : sed hoc Deo non convenit : ergo non potest dici factus homo.

Si dicas, quod locutio est convertenda, ut intelligatur, Deus factus homo, quia homo factus est Deus. Contra :

1. Omne quod fit aliquid, ipsum erat ante factionem : sicut si aqua fit vinum, prius erat aqua : sed Christus non fuit homo ante unionem : ergo non potest dici, quod sit factus Deus.

2. Praeterea, Idem non est subjectum factionis et terminus : sed homo est terminus istius factionis : ergo non est subjectum, quod tamen significatur in locutione, cum dicitur, " homo factus est Deus. "

Si dicatur, sicut quidam dixerunt, quod haec est impropria, " Deus est fa- ctus homo, " vel e converso, sed quod est resolvenda hoc modo, " Deus factus est homo, " id est, factum est quod Deus esset homo. Sed contra : In qualibet factione oportet invenire aliquod factum quod sit subjectum factionis, et sic redibit eadem difficultas.

Sed dicendum, quod utraque est vera, et " Deus factus est homo, " et " homo factus est Deus. " Et si quaeratur quo factus est, dicendum quod unione : sicut enim probatum est in prima philosophia, " fieri est terminus motus : " motus autem in philosophia dicitur dupliciter, scilicet proprie, et sic est in tribus generibus, quorum est motus per se. Dicitur etiam motus communiter, et sic est in omnibus generibus, quia in omnibus est motus per accidens, ut dicitur in quinto Physicorum., quia res cujuslibet generis nascitur ex motu, vel per se, vel per accidens : sic enim dicimus esse motum in genere, quando est ad. rem illius generis : quia in motu oportet, quod sit illud ad quod est influxus, et sic in relatione est motus.

Dicimus ergo, quod fieri, quod importatur in hoc quod dicitur, " Deus factus, " non est terminus motus per se et proprie dicti, sed motus communiter accepti: potest enim hic motus esse in relatione, et hunc motum dicit unio, cujus terminus est unitum esse : secundum hoc enim dicitur Deus factus homo, quia natura humana unita est vel associata divinae, vel e converso. Nec oportet, quod fieri illius praecedat factum esse tempore, sed natura tantum, etiamsi esset terminus motus per se, quia fieri in generabilibus etiam est in instanti. Iste autem motus non ponit aliquam transmutationem in Deo, sed in humana natura, quae decisione a reliqua carne Virginis et operatione Spiritus sancti formata est : tamen ex istis mutationibus non relinque-

retur natura unionis, nisi ipsa divina natura associaret se humanae quae elevatur ad unionem in persona divina, natura divina semper similiter se habente. Contingit enim innasci relationem in uno extremorum sine sui mutatione, sed tantum per mutationem alterius : et tunc in illo erit relatio quaedam tantum rationis, in altero autem erit realis. Et sic dicimus, quod relatio unionis in natura divina est rationis tantum, in humana autem est realis relatio. Et per hoc patet solutio ad omnia objecta quae procedunt de fieri quod est terminus motus per se.