DUBIUM.

Sed videtur, quod non recte arguat eum :

1. Apostolus enim ad Titum dicit de sacerdote, quod debeat esse potens exhortari in doctrina sana et contradicentes arguere : sed idololatrae contradicunt doctrinae sanae : cum ergo ille esset sacerdos, debebat arguere, et non erat de hoc arguendus.

2. Ad idem, Nullum opus sapientis est reprehensibile : sed manifestare mentientem est opus sapientis : idololatrae enim sunt maxime mentientes : quia " menda" cium quod est contra fidem, est maxi-" mum ", ut dicit Augustinus : ergo non debet reprehendi de hoc quod manifestabat eis errorem suum.

8. Ad idem, Sicut dicit Philosophus, " Omni malo est injuriandum : " sed idololatria est maximum malum : ergo non debet argui, quod idololatriae injuriabatur.

4. Praeterea, " Si dicitur oppositum " de opposito, ut dicit Philosophus, et " propositum de proposito : " sed omnis virtus est laudabilis : ergo omne vitium est vituperabile : et sic iste bene respondebat vituperando idololatriam.

Sed dicendum, quod ille in hoc quod arguebat idololatras, non peccabat, sed ex modo quo movebatur : unde Dionysius reprehendit eum de insufficientia : quia dum aliorum sectas reprobavit, fidem suam non persuadebat : et etiam de ordine : quia prius erat eis ostendenda virtus Dei, ut sic allicerentur : postmodum erant eis eorum errores demonstrandi. Iste autem e contrario volebat facere : et ideo non convertebantur, sed trahebantur : quia ad fidem non convertuntur per coactionem rationis, sed per voluntatem, et ideo sunt alliciendi ad amorem veritatis : quamvis contrario modo sit procedendum quando veritas cogit per demonstrationem : tunc enim sunt prius reprehendendae falsae opiniones, ut dicit Philosophus in primo Caeli et Mundi : et per haec patet solutio ad objecta.