First reprinting, 1968, Johnson Reprint Corporation Printed in the United States of America
EX SACRA RITUUM C O N G R É G A M E
P I N N E N . E T A T R I E N . 127
F I N N E N . E T A T R I E N . 1 2 9
P I N N E N E T A T M E N . 133
43 4 P I N N E N . ET A T R I E N .
P I N N E N . E T A T R I E N . 138
136 P I N N E N ET A T R I E N .
1 4 6 OPPICI A VOTIVA PER ANNUM
160 OFFICIA VOTIVA p i r annus
170 O F F I C I A vor iv JtER ANNUM
OFFICIA VOTIV. P E R A N N U M 1 7 1
O F F I C I A VOTIVA P E R ANNUM
E P I S T O L A ENCYCLICA 2 4 7
250 A R G E N T I N E N . E T A L G E R I E N .
256 A R G E N T I N E N . E T A L G E R I E N .
AUGËNï'lNEN. ËT ALGERIEN. 2 >7
EX ACTIS CONSISTORIALIBUS - •• -
3 8 4 fit ACTIS CONSISTORIALIBUS
EX AÔTIS CONSIST IRIALIBUS 356*
3 S 6 EX ACTIS CONSISTORIALIBUS
EX ACTIS COXI METROPOLITANAM ECCLESIAM
EX ACTIS cor IST0RIALIBÜS 36 i
362 EX ACTIS CONSISTORIALIBUS Martínez y Vigil er Ordine Prae- dicatorum.
392 C E N T T M C E I X AR' / M
396 C E N T U M C E L L A R U M
464 6 R A T I A N 0 P O L I T A N A
S. C. INDULGEN 1 I A K t! M 5H
S. G. I.NDULÜE..NTÍ.UIVM 5 1 9
VIGLEVANEN. ET MEDIOLANEN» 83a
530 VIGLEVANEN E! M E n I.Ol. NEV.
INDEX GENERALIS CONCLUSIONUM QUAE IN PLERISQUE
RIMENS IMPEDIMENTUM EXISTAT AL
MODI STATU M »RALI VERSARI SUPPO-
30 » § 7. Insuper, ut immanissimi
TUR MATER MORI, UT VITAM FILIO TEM-
DESSET PROLI ABSTINENTIA A REMEDIIS,
VÌI ra, 2. criminis natura, 3. perso- nae quae in novo iure excommu- nicationem incurrunt.
s.o, quia sunt actiones quae iam praecesserunt.
C O M M E N T A R I I P A R S Q U A R T A
6â c u m p e r S a c r o s a n c t u m Eucharistiae E x i n d e f a c t u m certe est, u t
CORPORA CONDERENTUR. (Î) IBI ENIM
68 » AD EIUSMODI LOCUM EFFERAT UR CUM
» SUINI IUR SEPULTURA IN HAC TERTIA
UNA EIUS PARTE EXCOMMUNICATIO CON-
72 » CHRISTIANUS, INQUII RITUALE ROMA-
» EST II ECCLESIA, VEL COEMETERIO,
HOC UT SEPULTURA UTI ECCLESIASTICA
> rato ria super ipso haeresis crimine » inerii promulgala. »
ALIA ' fe i C' QUACUMQUE RELIGIONE AG-
TUR AC CONTRA HAERETICOS, UT PATET
VERBORUM SENSU ET LEGIS POENALIS
D IO A U LEM MALII IESIA IN RE ESSE
» NUS CUM SÁNCHEZ ADDIT NEC SUF-
impedientes pag. 5l7 n. 6 , EX- COMMUNICATIONI SUPPONIT cogentes
'i 50 N U L U U S S. LUGIAE
dum. Administrator Apostolicus rem detulit S. O. C. Hoc unum asserens, parochum Mancuso diligenter iis omnibus obligationibus satisfacere, quae animarum curam sibi com- missam respiciunt.
Disceptatio Synoptica.
QUAE PAROCHO ADVERSANTUR. In primis contra paro- chum notatum fuit quod cum clerici vi suae vocationis Deo et Ecclesiae sint addicti, et hac ratione ecclesiasticae mi- litiae adscripti, unanimi Patrum consensu applicatur illud Apostoli : Nemo militans Deo implicat se negotiis sae- cularibus, ut ei placeat cui se probavit - II ad Thim. v. 5 - idest clericus ad instar militis adscriptus Christi mi- litiae, omnia negotia aliena a suo officio procul a se abii- cere debet. Ex ipsa itaque clericali professione patet non convenire clericis artem medicam, quae officium prorsus sae- culare est. Hinc plures canones in Lateranensi Concilio anni 1139 et in Turonensi anni 1163 lati fuerunt, quibus veti- tum Monachis et Canonicis Regularibus fuit ne medicinam addiscerent aut exercerent, c. 3 ne clerici vel monachi: qui canones ab Alexandro III et ab Honorio III c. 10 eod., ad clericos saeculares extensi fuerunt. Horum canonum disci- plinam maiorem vim acquirere dicendum est, cum agatur de parochis: isti enim assidue gregi sibi commisso invigila- re debent, ipsumque « verbi divini praedicatione, sacramen-
> torum administratione, ac bonorum omnium operum exem- > pio pascere » Conc. Trid. sess. 23 c. I.de reform. Quae omnia cum oiBcio medici nulla ratione componi possunt.
His accedit quod .etiamsi professio et exercitium artis medicae per se irregularitatem non secumferat, nihilominus adest periculum irregularitatis si vel mors accidat ex ne- gligentia aut culpa, vel si quandoque necessario ad incisio- nem vel adustionem recurrendum sit. Ratio est quia culpa titiit levior, ubi non in omittendo sed in committendo con- sistat a lata culpa minime distinguitur, c. 23 de homic.