First reprinting, 1968, Johnson Reprint Corporation Printed in the United States of America
EX SACRA RITUUM C O N G R É G A M E
P I N N E N . E T A T R I E N . 127
F I N N E N . E T A T R I E N . 1 2 9
P I N N E N E T A T M E N . 133
43 4 P I N N E N . ET A T R I E N .
P I N N E N . E T A T R I E N . 138
136 P I N N E N ET A T R I E N .
1 4 6 OPPICI A VOTIVA PER ANNUM
160 OFFICIA VOTIVA p i r annus
170 O F F I C I A vor iv JtER ANNUM
OFFICIA VOTIV. P E R A N N U M 1 7 1
O F F I C I A VOTIVA P E R ANNUM
E P I S T O L A ENCYCLICA 2 4 7
250 A R G E N T I N E N . E T A L G E R I E N .
256 A R G E N T I N E N . E T A L G E R I E N .
AUGËNï'lNEN. ËT ALGERIEN. 2 >7
EX ACTIS CONSISTORIALIBUS - •• -
3 8 4 fit ACTIS CONSISTORIALIBUS
EX AÔTIS CONSIST IRIALIBUS 356*
3 S 6 EX ACTIS CONSISTORIALIBUS
EX ACTIS COXI METROPOLITANAM ECCLESIAM
EX ACTIS cor IST0RIALIBÜS 36 i
362 EX ACTIS CONSISTORIALIBUS Martínez y Vigil er Ordine Prae- dicatorum.
392 C E N T T M C E I X AR' / M
396 C E N T U M C E L L A R U M
464 6 R A T I A N 0 P O L I T A N A
S. C. INDULGEN 1 I A K t! M 5H
S. G. I.NDULÜE..NTÍ.UIVM 5 1 9
VIGLEVANEN. ET MEDIOLANEN» 83a
530 VIGLEVANEN E! M E n I.Ol. NEV.
INDEX GENERALIS CONCLUSIONUM QUAE IN PLERISQUE
RIMENS IMPEDIMENTUM EXISTAT AL
MODI STATU M »RALI VERSARI SUPPO-
30 » § 7. Insuper, ut immanissimi
TUR MATER MORI, UT VITAM FILIO TEM-
DESSET PROLI ABSTINENTIA A REMEDIIS,
VÌI ra, 2. criminis natura, 3. perso- nae quae in novo iure excommu- nicationem incurrunt.
s.o, quia sunt actiones quae iam praecesserunt.
C O M M E N T A R I I P A R S Q U A R T A
6â c u m p e r S a c r o s a n c t u m Eucharistiae E x i n d e f a c t u m certe est, u t
CORPORA CONDERENTUR. (Î) IBI ENIM
68 » AD EIUSMODI LOCUM EFFERAT UR CUM
» SUINI IUR SEPULTURA IN HAC TERTIA
UNA EIUS PARTE EXCOMMUNICATIO CON-
72 » CHRISTIANUS, INQUII RITUALE ROMA-
» EST II ECCLESIA, VEL COEMETERIO,
HOC UT SEPULTURA UTI ECCLESIASTICA
> rato ria super ipso haeresis crimine » inerii promulgala. »
ALIA ' fe i C' QUACUMQUE RELIGIONE AG-
TUR AC CONTRA HAERETICOS, UT PATET
VERBORUM SENSU ET LEGIS POENALIS
D IO A U LEM MALII IESIA IN RE ESSE
» NUS CUM SÁNCHEZ ADDIT NEC SUF-
impedientes pag. 5l7 n. 6 , EX- COMMUNICATIONI SUPPONIT cogentes
ORDINIS S. CRUCIS 409
tiosum illud privilegium, addere sponte sua voluit, sive ut zelum generalis Magistri, qui ad bonum regularis disciplinae antiqui pri- vilegii restrictionem seu declarationem petierat, praemio aliquo, eo praesertim tempore, haud inusitato, remuneraretur; sive ut odio- sam pluribus privilegii restrictionem et declarationem, eorum in- terpretationi et usui vel abusui contrariam, novo aliquo gratioso privilegio compensaret atque leniret. Cum insuper Breve hoc limi- tet facultatem eligendi ad libitum confessarium, odiosa erat haec limitatio pro il l is quibus imponebatur. Hinc istorum valde intere- rat diligenter inquirere de totius Brevis authenticitate: et nisi manifeste authenticum illud habuissent, limitationem praedictam certe respuissent. Itaque eo ipso quod indulgentiae gratiosa con- cessio invenitur in Brevi, quod primario de alia re odiosa loqui- tur, illius authenticitas confirmatur; Et potius suspecta esse pos- set si ex sese extaret in aliquo perhonorifico Brevi ; quod confici po- tuisset a quopiam e malefidis Indulgentiarum quaest ribus i l l ius temporis.
Ast aliquis dicere posset: concessiones Gregorii XVI et Pii IX inferendae sunt ad primitivam Leonis concessionem; quae si non esset authentica, illae corruerent, utpote fundamento destitutae. Cui obiectioni respondit consultor, primitivam concessionem ex sese authenticam probari, ex dictis; deinde negavit paritatem cum re- scripto s. Congregationis. Quaestio enim s. Congregationi proposita erat ipsi Indulgentiae extranea, scilicet de tempore datae indul- gentiae et dati decreti; adeoque quaecumque ea tandem fuisset, evidens erat, eam decreto an. 1856 non comprehendi, quum tanto esset antiquior non modo eo decreto sed ipso etiam decreto supe- rioris saeculi 28 Apr. 1756, quod per illud instaurabatur. At po- stulatio facta Gregorio XVI et Pio IX non erat indulgentiae ex- tranea, sed ipsam indulgentiam eamque dumtaxat ac nihil praeterea respiciebat; adeoque Gregorii XVI et Pii IX rescripta haberi iure possent tamquam implicita ac tacita antiquae indulgentiae ratiha- bitio et confirmai io; quum de antiqua adeo indulgentia sermo esset, quae trium iam saeculorum pacifico usu recepta fuisset. Revera Benedictus XIV in eo ipso opere,- quod in ipso decreto anno 1856 u ad falsas apocryphasque indulgentias a veris et genuinis haud dif fici Ii negotio internoscendas » Episcopis commendatur, scilicet De Synodo Diacci sana L. 13 c. 18, haec adnotat n. 4 et 5. u Est hic opportune monendum nonnullas reperiri Indulgentias, quae sine te- meritatis nota in dubium revocari nequeunt, qu^mvij authenticum