First reprinting, 1968, Johnson Reprint Corporation Printed in the United States of America
EX SACRA RITUUM C O N G R É G A M E
P I N N E N . E T A T R I E N . 127
F I N N E N . E T A T R I E N . 1 2 9
P I N N E N E T A T M E N . 133
43 4 P I N N E N . ET A T R I E N .
P I N N E N . E T A T R I E N . 138
136 P I N N E N ET A T R I E N .
1 4 6 OPPICI A VOTIVA PER ANNUM
160 OFFICIA VOTIVA p i r annus
170 O F F I C I A vor iv JtER ANNUM
OFFICIA VOTIV. P E R A N N U M 1 7 1
O F F I C I A VOTIVA P E R ANNUM
E P I S T O L A ENCYCLICA 2 4 7
250 A R G E N T I N E N . E T A L G E R I E N .
256 A R G E N T I N E N . E T A L G E R I E N .
AUGËNï'lNEN. ËT ALGERIEN. 2 >7
EX ACTIS CONSISTORIALIBUS - •• -
3 8 4 fit ACTIS CONSISTORIALIBUS
EX AÔTIS CONSIST IRIALIBUS 356*
3 S 6 EX ACTIS CONSISTORIALIBUS
EX ACTIS COXI METROPOLITANAM ECCLESIAM
EX ACTIS cor IST0RIALIBÜS 36 i
362 EX ACTIS CONSISTORIALIBUS Martínez y Vigil er Ordine Prae- dicatorum.
392 C E N T T M C E I X AR' / M
396 C E N T U M C E L L A R U M
464 6 R A T I A N 0 P O L I T A N A
S. C. INDULGEN 1 I A K t! M 5H
S. G. I.NDULÜE..NTÍ.UIVM 5 1 9
VIGLEVANEN. ET MEDIOLANEN» 83a
530 VIGLEVANEN E! M E n I.Ol. NEV.
INDEX GENERALIS CONCLUSIONUM QUAE IN PLERISQUE
RIMENS IMPEDIMENTUM EXISTAT AL
MODI STATU M »RALI VERSARI SUPPO-
30 » § 7. Insuper, ut immanissimi
TUR MATER MORI, UT VITAM FILIO TEM-
DESSET PROLI ABSTINENTIA A REMEDIIS,
VÌI ra, 2. criminis natura, 3. perso- nae quae in novo iure excommu- nicationem incurrunt.
s.o, quia sunt actiones quae iam praecesserunt.
C O M M E N T A R I I P A R S Q U A R T A
6â c u m p e r S a c r o s a n c t u m Eucharistiae E x i n d e f a c t u m certe est, u t
CORPORA CONDERENTUR. (Î) IBI ENIM
68 » AD EIUSMODI LOCUM EFFERAT UR CUM
» SUINI IUR SEPULTURA IN HAC TERTIA
UNA EIUS PARTE EXCOMMUNICATIO CON-
72 » CHRISTIANUS, INQUII RITUALE ROMA-
» EST II ECCLESIA, VEL COEMETERIO,
HOC UT SEPULTURA UTI ECCLESIASTICA
> rato ria super ipso haeresis crimine » inerii promulgala. »
ALIA ' fe i C' QUACUMQUE RELIGIONE AG-
TUR AC CONTRA HAERETICOS, UT PATET
VERBORUM SENSU ET LEGIS POENALIS
D IO A U LEM MALII IESIA IN RE ESSE
» NUS CUM SÁNCHEZ ADDIT NEC SUF-
impedientes pag. 5l7 n. 6 , EX- COMMUNICATIONI SUPPONIT cogentes
80 ANDRIEN.
non est si eam amplexa sit S. C. C. in Signina Consti- tutionum Capitularium 24 Ianuarii 1824 §. Verum.
Quae omnia eo vel magis in themate retinenda esse ap- paret, quia de fructibus civilibus agitur, et quidem etiam ante paroeciarum dimissionem maturatis. Pax enimvero est inter DD. adversae quoque sententiae quoad fructus pen- dentes, resignanti ultro pertinere fructus civiles ante resi- gnationem maturatos, quamvis non perceptos. Idque adeo clarum necnon aequitati et iustitiae consonum videtur, ut demonstratione non egeat.
Quin Parochi excipere valeant tempus, quo eorum prae- decessores Vicarii ad nutum amovibiles fuerunt. Praeter- misso enim, superius disputata aptari etiam beneficiariis lu- crativam tantum causam habentibus, animadvertendum in- super est eisdem Vicariis curam animarum concreditam fuisse cum omnibus emolumentis et proventibus, non secus ac si ipsi fuissent veri titulares paroeciarum. Idque in arbitrio Episcopi erat ad tradita per Concil. Trid. Sess. 24 cap. 18. Quod quidem arbitrium in themate prudens et necessarium apprime patet, inspecta tenuitate Congruae parochialis, nec- non quantitate expensarum pro necessariis ad curam anima- rum rite exercendam.
Quo posito, perperam obiicitur, arbitrium Episcopi ex- cedere haud valere summam centum scutorum iuxta Constit, s. Pii V Ad exequendum. Quandoquidem praefatam Con- stit, nullimode aptari posse in casu liquet ex authentica de- claratione Benedicti XIII Constit. In suprema. Prae'feiea animadvertunt ex-parochi controversam summam eis deberi etiam ut paullulum reficiantur de expensis, quas de proprio peculio in cura animarum exercenda sustinuerunt.
Demum ex-parochi reiicere satagunt ea quae ex adverso afferuntur sive quoad paroeciarum statum, sive quoad negli- gentiam vindicandi annuum redditum 50 ducatorum. Siqui- dem animadvertunt quod si Ecclesiis parochialibus aliquid, praesertim ad cultum divinum necessarium, revera defuisset, id profecto adnotare haud omisisset Ordinarius, sive in vi-