First reprinting, 1968, Johnson Reprint Corporation Printed in the United States of America
EX SACRA RITUUM C O N G R É G A M E
P I N N E N . E T A T R I E N . 127
F I N N E N . E T A T R I E N . 1 2 9
P I N N E N E T A T M E N . 133
43 4 P I N N E N . ET A T R I E N .
P I N N E N . E T A T R I E N . 138
136 P I N N E N ET A T R I E N .
1 4 6 OPPICI A VOTIVA PER ANNUM
160 OFFICIA VOTIVA p i r annus
170 O F F I C I A vor iv JtER ANNUM
OFFICIA VOTIV. P E R A N N U M 1 7 1
O F F I C I A VOTIVA P E R ANNUM
E P I S T O L A ENCYCLICA 2 4 7
250 A R G E N T I N E N . E T A L G E R I E N .
256 A R G E N T I N E N . E T A L G E R I E N .
AUGËNï'lNEN. ËT ALGERIEN. 2 >7
EX ACTIS CONSISTORIALIBUS - •• -
3 8 4 fit ACTIS CONSISTORIALIBUS
EX AÔTIS CONSIST IRIALIBUS 356*
3 S 6 EX ACTIS CONSISTORIALIBUS
EX ACTIS COXI METROPOLITANAM ECCLESIAM
EX ACTIS cor IST0RIALIBÜS 36 i
362 EX ACTIS CONSISTORIALIBUS Martínez y Vigil er Ordine Prae- dicatorum.
392 C E N T T M C E I X AR' / M
396 C E N T U M C E L L A R U M
464 6 R A T I A N 0 P O L I T A N A
S. C. INDULGEN 1 I A K t! M 5H
S. G. I.NDULÜE..NTÍ.UIVM 5 1 9
VIGLEVANEN. ET MEDIOLANEN» 83a
530 VIGLEVANEN E! M E n I.Ol. NEV.
INDEX GENERALIS CONCLUSIONUM QUAE IN PLERISQUE
RIMENS IMPEDIMENTUM EXISTAT AL
MODI STATU M »RALI VERSARI SUPPO-
30 » § 7. Insuper, ut immanissimi
TUR MATER MORI, UT VITAM FILIO TEM-
DESSET PROLI ABSTINENTIA A REMEDIIS,
VÌI ra, 2. criminis natura, 3. perso- nae quae in novo iure excommu- nicationem incurrunt.
s.o, quia sunt actiones quae iam praecesserunt.
C O M M E N T A R I I P A R S Q U A R T A
6â c u m p e r S a c r o s a n c t u m Eucharistiae E x i n d e f a c t u m certe est, u t
CORPORA CONDERENTUR. (Î) IBI ENIM
68 » AD EIUSMODI LOCUM EFFERAT UR CUM
» SUINI IUR SEPULTURA IN HAC TERTIA
UNA EIUS PARTE EXCOMMUNICATIO CON-
72 » CHRISTIANUS, INQUII RITUALE ROMA-
» EST II ECCLESIA, VEL COEMETERIO,
HOC UT SEPULTURA UTI ECCLESIASTICA
> rato ria super ipso haeresis crimine » inerii promulgala. »
ALIA ' fe i C' QUACUMQUE RELIGIONE AG-
TUR AC CONTRA HAERETICOS, UT PATET
VERBORUM SENSU ET LEGIS POENALIS
D IO A U LEM MALII IESIA IN RE ESSE
» NUS CUM SÁNCHEZ ADDIT NEC SUF-
impedientes pag. 5l7 n. 6 , EX- COMMUNICATIONI SUPPONIT cogentes
1 4 2 RIPA.V A
Quod firmavit etiam sequenti animadversione; nempe Vica- rii perpetui in quos tota cura animarum translata est, dicuntur habere vere titulum Ecclesiae parochialis, et cu- ram animarum non tantum in exercitio, sed etiam in habi- tu; et quamvis proprie non dicantur rectores curae ani- marum, cum enim canonico titulo sunt subrogati in ani- marum curam, ad omnia tenentur, ad quae tenentur re- ctores. Unde pro regula constituitur, ut dispositio loquens de parochiali habeat locum in Vicario perpetuo, qui venit appellatione beneficii curati.
Ex hac animadversione eruit Vicarius curatus; sese esse Vicarium perpetuum in Ecclesia s. Pii V, propter suam cano- nicam institutionem, et possessionem, ob stolae emolumenta ab eodem percipienda, ob celebrationem missae in quolibet die Hebdomadae maioris, et ob domorum benedictionem in Sabbato sancto. Et consequenter, quum iura sua certa ac determinata sint, Parochus matricis nequibat, invito Vica- rio , sacram implere functionem ab haeredibus marchionis Laureati, Vicario commissam. Docent enim Liturgistae, exe- quias defunctorum post tumulationem, haud accenseri posse iuribus parochialibus; Baruffaldi tit. de exequiis n. 9. « Ius » celebrandi exequias non comprehenditur inter iura paro- » chi alia ».
Prosequutus suam defensionem Vicarius ait: sese haud esse servum necessarium, sed Vicarium cum institutione, qui habet exercitium curae in actu; ex quo arguit illegalem fuisse praesentiam Parochi matricis in praedicto funere. Neque maiora sibi tribuit iura illis quae sibi indulgent ci- tata Pontificis rescripta; quae a dismembratione qualibet praescindunt. Si enim dismembratio adfuisset, duae existè- rent paroeciae distinctae, quaestioque praesens exularet, quae innititur existentiae Paroeciae et Vicariati perpetui. Sed si Vicarius est perpetuus habet ius in re, et titulum canoni- cum; et tota cura actualis, seu cura quoad exercitium, com- petit Vicario. Neque dici potest Vicarius temporalis, quia hoc in casu inutilis foret patroni praesentatio et immissio in possessionem cum omnibus oneribus et emolumentis in dictis rescriptis Sanctitatis Suae assignatis; quae clausulae innuunt conditionem rectoris esse vicarii perpetui.
Parum vero vel nihil refert quod territorium formiter