First reprinting, 1968, Johnson Reprint Corporation Printed in the United States of America
EX SACRA RITUUM C O N G R É G A M E
P I N N E N . E T A T R I E N . 127
F I N N E N . E T A T R I E N . 1 2 9
P I N N E N E T A T M E N . 133
43 4 P I N N E N . ET A T R I E N .
P I N N E N . E T A T R I E N . 138
136 P I N N E N ET A T R I E N .
1 4 6 OPPICI A VOTIVA PER ANNUM
160 OFFICIA VOTIVA p i r annus
170 O F F I C I A vor iv JtER ANNUM
OFFICIA VOTIV. P E R A N N U M 1 7 1
O F F I C I A VOTIVA P E R ANNUM
E P I S T O L A ENCYCLICA 2 4 7
250 A R G E N T I N E N . E T A L G E R I E N .
256 A R G E N T I N E N . E T A L G E R I E N .
AUGËNï'lNEN. ËT ALGERIEN. 2 >7
EX ACTIS CONSISTORIALIBUS - •• -
3 8 4 fit ACTIS CONSISTORIALIBUS
EX AÔTIS CONSIST IRIALIBUS 356*
3 S 6 EX ACTIS CONSISTORIALIBUS
EX ACTIS COXI METROPOLITANAM ECCLESIAM
EX ACTIS cor IST0RIALIBÜS 36 i
362 EX ACTIS CONSISTORIALIBUS Martínez y Vigil er Ordine Prae- dicatorum.
392 C E N T T M C E I X AR' / M
396 C E N T U M C E L L A R U M
464 6 R A T I A N 0 P O L I T A N A
S. C. INDULGEN 1 I A K t! M 5H
S. G. I.NDULÜE..NTÍ.UIVM 5 1 9
VIGLEVANEN. ET MEDIOLANEN» 83a
530 VIGLEVANEN E! M E n I.Ol. NEV.
INDEX GENERALIS CONCLUSIONUM QUAE IN PLERISQUE
RIMENS IMPEDIMENTUM EXISTAT AL
MODI STATU M »RALI VERSARI SUPPO-
30 » § 7. Insuper, ut immanissimi
TUR MATER MORI, UT VITAM FILIO TEM-
DESSET PROLI ABSTINENTIA A REMEDIIS,
VÌI ra, 2. criminis natura, 3. perso- nae quae in novo iure excommu- nicationem incurrunt.
s.o, quia sunt actiones quae iam praecesserunt.
C O M M E N T A R I I P A R S Q U A R T A
6â c u m p e r S a c r o s a n c t u m Eucharistiae E x i n d e f a c t u m certe est, u t
CORPORA CONDERENTUR. (Î) IBI ENIM
68 » AD EIUSMODI LOCUM EFFERAT UR CUM
» SUINI IUR SEPULTURA IN HAC TERTIA
UNA EIUS PARTE EXCOMMUNICATIO CON-
72 » CHRISTIANUS, INQUII RITUALE ROMA-
» EST II ECCLESIA, VEL COEMETERIO,
HOC UT SEPULTURA UTI ECCLESIASTICA
> rato ria super ipso haeresis crimine » inerii promulgala. »
ALIA ' fe i C' QUACUMQUE RELIGIONE AG-
TUR AC CONTRA HAERETICOS, UT PATET
VERBORUM SENSU ET LEGIS POENALIS
D IO A U LEM MALII IESIA IN RE ESSE
» NUS CUM SÁNCHEZ ADDIT NEC SUF-
impedientes pag. 5l7 n. 6 , EX- COMMUNICATIONI SUPPONIT cogentes
MONTIS PALISGI 93
Missarum 14 Iunii 1823; in Ravennaten, reductionis Mis- sarum 29 Maii 1824.
Verum equidem est quod benigna mater Ecclesia ali- quando solet concedere reductiones pii Legati, inspecta prae- sertim consanguineorum Fundatorum inopia : attamen hoc semper facit ex praesumpta voluntate ipsorum Testatorum; videlicet « in casu, quo causa aliqua vel de novo incidat, vel Testatorem latuit, quam si scivisset, et praevidisset aliter disposuisset, ut nunc quoque si viveret contentus foret » uti edisserit Reiffenstuel lib. III tit. 26 §. 23. num. 805 de Testament. , et pluries declaravit S. C. C. praesertim in Sutrina Translationis 10 Septembris 1800; in Civitate Castellana unionis Capellaniae 2 Maii 1818 §. Sed e contra; in Imolen. 25 Augusti 1820 §. Agitur.
At in themate non agitur de causa, quae pio Fundatori, tempore conditi testamenti ignota fuerit, vel de egestate su- perveniente, ex quo dici possit quod si Testator eam prae- vidisset aliter disposuisset. Sermo hic est de egestate, quam Testator probe noverat, quamque sicuti cum adhuc inter vivos degebat nunquam destitit sublevare, ita et post mortem ei- dem remedium aliquod paravit per summam 200 libellarum sin- gulis nepotibus relictam. Imo quoniam Testator voluit ut eius voluntas firma remaneret, nec, quocumque praetextu, ulterius commutaretur , ad hoc praecise dedit extraneum executorem testamentarium « ut (teste Ordinario) ne ob » nepotum et pronepotum immoderationem et petulantiam » voluntas eius cessisset in irritum ». Ex quo recte ar- guitur, Testatorem voluisse, ut haeredes contenti esse de- berent summa sibi relicta. Praesumptio igitur, quae iuxta praxim S. C. C. constituit iustam causam commutationis voluntatis , exulare omnino videtur in casu: ideoque cum nulla alia supersit ratio, ob quam oratoribus sit indulgen- dum, pronum est concludere eorum preces reiiciendas omnino esse.
Quin opponi possit Legatum Missarum excedere summam haereditatis relictae, proindeque Testatorem leges naturalis