ARTICULUS III.

Utrum nutritum nutriatur secundum speciem et materiam, vel secundum materiam tantum ?

Quarto quaeritur ex parte nutriti, Utrum nutritur secundum speciem et materiam, vel secundum materiam tantum ?

Videtur, quod secundum speciem et materiam: quia

1. Nutrimentum accipit speciem nutriti, et non remanet in materia tantum: ergo cum nutritio fiat secundum quod additur, et quod additur sit in specie et materia, nutritio erit per speciem et materiam.

2. Item, Quod secundum materiam tantum est, secundum potentiam tantum est, et non secundum actum: ergo si nutrimentum tantum esset secundum materiam, numquam nutriretur aliquid actu: sed. hoc est falsum: ergo nutrimentum fit secundum speciem et materiam.

3. Item, Nullus motus potest esse de materia ad materiam, quia sic materiae esset materia: oporteret enim, quod aliquid esset subjectum illi motui, et ita esset materia, et moveretur ad materiam: quia nihil est, quod non potest intelligi; ergo nutritio non est motus secundum materiam tantum in nutrito,

4. Praeterea, Quando deperditur pars materiae in carne, cum forma non habeat esse nisi in materia, necesse est destrui formam quae fuit in illa parte; ergo si restauratio fit secundum modum deperditionis, necesse est restaurationem fieri in forma et materia.

Sed contra:

1. Illud non immutatur, quod eodem, modo manet : species nutriti eodem modo manet hodie sicut heri in toto et in parte: eadem enim est caro hodie, quae lieri fuit, licet non eadem materia per totum: ergo nutritio est peries materiam tantum.

2. Praeterea, Dicit Philosophus, quod una pars materiae defluit, et alia advenit: species autem et forma stat eadem. Et dicit speciem similem esse vasi, et materiam aquae mersae et remersae, vase uno et, eodem remanente.

3. Praeterea, Nos videmus, quod omnes motus qui aliquo modo sunt ad formam, sive extra, sive intra: extra, sicut motus ad ubi: intra, sicut illi qui sunt ad. formam substantialem, vel accidentalem, speciales liabent determinationes , quibus reducuntur ad species et genera; et iste non habet: ergo videtur, quod in partibus materiae tantum est. Si enim daretur, quod esset ad speciem, non esset nisi ad speciem carnis vel ossis, quae nutriuntur: nihil autem nutritur nisi illud quod jam est actu per speciem et formam. Si enim diceretur, quod moveretur ad speciem illam, moveretur ad illud quod jam est actu et habet: quod non potest intelligi: secundum hoc enim idem numero moveretur ad aliquid, et quiesceret in illo, et simul et semel mo- veretur ad aliquid, et esset in motum esse in ilio simul et semel: et esset aliquid actu, et non esset simul et semel: quae omnia sunt impossibilia: ergo nutritum non nutritur nisi secundum materiam.

Solutio. Dicendum, quod absque dubio secundum omnes veritatem intelligentes nutrimentum non est nisi secuudum materiam. Et quidam contradicunt huic sententiae ex. ignorantia veritalis.

Dicendum: ergo ad primum, quod illud quod additur, non efficitur in alia specie quam quae prius fuit: et idcirco nutritum nutritur secundum speciem illam, licet. aliquid addatur ei: sed quia alias partes accipit materiales, propter hoc mutatur in partibus materiae et nutritur.

Ad aliud dicendum, quod nutrimentum non tantum est in potentia, sed in actu: sed ille actus est idem qui fuit prius in partibus nutriti, licet non eaedem partes sint secundum materiam.

Ad aliud dicendum, quod nullus motus est de materia in materiam, ut probatum est: sed bene contingit aliquid idem numero movens recipere partem materiae pro parte et post partem et cum parte, secundum quod ipsum transmutat aliquid in se et in speciem suam.

Ad aliud dicendum, quod cum perditur pars materiae, non destruitur propter hoc species membri animati corporis: pars enim deperdita non fuit necessaria speciei, sine qua esse non posset: et ideo potest effluere illa et influere alia, sicut per simile ostendit Philosophus in vase et aqua.