334. De Hospitalitate.

1. Cum Deus in principio
Cuncta creaverat,
De caeli tandem solio
Verbum et miserat
Naturae praeiudicium
Fit natus de virgine
nascendo.

De causis saluberrimis

Deus incarnatur,
Omissis sed plurimis

Sola nunc dicatur,
Ut expiaret vitium

Factus est virtutes
docendo.

Quas sua sapientia
Singulariter

Factis decoravit,
Sed unam per insignia,
Dum Thetidem in Lyaeum
Nuptiis commutavit,

Et quando quinque milia
Monte praedicando

Cibavit quinque panibus
Plenam his copiam
ministrando.

2. Haec virtus hospitalitas
Dici promeretur,
Nil valet, si non caritas

Illi maritetur,
Ne fiat cum tristitia,
Ipsam vultus hilaritas
decoret.

Creator enim hilarem

Amat largitorem,
Servemus morem comparem

Hunc sequendo doctorem,
Donantes cum laetifia

Nec fraus vel subsannatio
laboret.

Hospitem decet hospites
Curialibus
Verbis pertractare,
Quolibet actu permites
Eosdem familiam
Condecet honorare ;

Nam probi augent famuli

Decus hospitii,
Sed servi nequam denigrant,

Pleni sint iugiter hi
supplicii.

3. Nonnulli sunt in propriis
Per te manducantes,
Extraneis hospitiis

Laute convivantes,
Illorum hospes fieri

Non delectatur Henricus
Moralis.

Talium vita sepulcrum

Iuste iudicetur,
Quod foris est nimis pulchram,

Sed intus videtur
Vermibus variis repleri,

Foetore multimodis-
que malis.

Sophistice forinsecus
Pavonina sunt
Cauda decorati,
Atque domus intrinsecus
Ardealibus anis
Sopitur depravati,

Quorum crebro familia

Nolens ieiunaret,
Si clavis eos saepius

Seris adulterina
non cibaret.

4. Medii Christus loculum
Semper diligebat,
Per illud nos signaculum

Omnes instruebat,
Virtutum vectus circulis
In medio quod staret
vitiorum.

Hospes, in te discretio

Decet motitari,
Ne dicta virtus vitio

[Possif] depravari,
Servetur dandi modulus

Eligendo medium
extremorum.

Largitorum tene stateram,
Prodigalitas

A te propulsetur,
Avari nec ama peram,

Qui nunquam ut hydropicus
Vel barathrum repletur.
Sic nostras res hospitibus

Rite largiamur,
Post mortem nos caelestibus
Ut epulis cum Christo
perfruamur.