317. De superna Ierusalem.

1. Sume plectrum, lingua, metri,
Tange chordas trochaei,

Aureum deprome carmen
Aurea de patria,

Est ubi beata vita
Et perennis gloria.

2. Fige stilum dicque primum:
Rumpe, Christe, vinculum

Cordis et fibras resolve,
Ut tuo de numine

Metrice vel pauca possim
Te iuvante dicere.

3. Tu potestas gloriosa,
Tu maiestas unica,

Tu tuorum fortitudo,
Virtus et potentia,

Tu decus creaturam
Salus es et omnium.

4 Lucis auctor et perennis
Es orirgo luminis,
Veritas de veritate,

Lumen es de lumine,
Quo beatis sempiterna
Manat ipsa caritas.

5. Manat inde vita, salus,
Manat immortalitas,

Vestis apta nuptialis
Manat ipsa caritas,

Qua beatus perfruendo
Vivit omnis spiritus.

6. Es et ipse fons aquarum
Cunctarum viventium,

Ultro te bibenti prodis,
Ultro tendis brachia.

Qui sitit, sitire desit,
Sat bibat, sat hauriat.

7. Quos pias tu fonte sacro,
Quos perongis chrismate

Imbuisque christiano
Sacrosancto dogmate,

Hos paterno more nutris,
Hos adoptas, hos beas.

8. Sint ut ipsi sponsa Christi,
Sint amici, sint dii,

Cum iucunditate cordis
Possint et pepetuum

Nuptiarum semper aptum
Possidere gaudium.

9. Gaudium, quod nemo plenum

Tollat a fidelibus,
Sed perenne cum beatis

Possidebunt angelis,
Ut sit ex utroque semper

Una Hierosolyma.

10. Illa scilicet superna

Hierusalem, omnium
Mater electorum, sacro
Plena prolis agmine
Et beatorum caterva
Saepta semper virginum.

11. Cuius in platea semper
Dulciter melodians

Hymnum dicit angelorum
Pacifer concordia,

Hymnum semper et beata
Turba fratrum personat.

12. Coetus omnis angelorum
Et thronorum milia
Magno [cum] triumpho patri

Alleluia concinit,
Dicit Alleluia nato,
Dicit et paraclito.

13. Omnibus diebus, horis
Et momentis singulis,
Mensibus cunctis et annis

Omnibusque saeculis
Turba fratrum dicit hymnum
Mysticis in vocibus.