256. De sancta Lucia.

1. O Lucia gratiosa,
Vultu, forma speciosa,

Carnis olegantia,
Fide pulchra velut rosa,
Amans mente viscerosa

Christum ab infantia.

2. Clara stirpe virgo nata,
Prae coaevis cunctis grata

Excellenter nituit,
Adulescens hanc amavit
Et in sponsam postulavit,

Sed hunc ipsa renuit.

3. Gaude, virgo nunc Lucia,
Nam vicisti mente pia

Mundum et diabolum;
Sponsum carnis contempsisti,
Iesum Christum elegisti

Eiusque consortium.

4. Fides tua impetravit,
Matrem tuam quod sanavit

Christus a languoribus;
Paganismum detestatur
Mater atque baptizatur
Magnis cum honoribus.

5. Facultates expendisti
Paternas amore Christi

Egenis et pauperibus.
Ob hoc virgo accusatur
Et tyranno presentatur

Suisque tortoribus.

6. Inimicus omnis boni
Quaerit, cui religioni

Se subdere censuerat.
Ad haec respondit Lucia
Constanter menteque pia,

Quod Christo se subdiderat.

7. Tunc tyrannus cum furore
Fremens dixit et horrore

Ad tenellam virginem:
Nisi diis des honorem,
Dabo cunctis te pavorem

Et tuam progeniem.

8. Principum si spernis iura,
Deorum perit cultura
In meam perniciem.
Sic cum virginem affatur,
Ipsa deos detestatur
Horumque effigiem.

9. Deorum qui blandimenta
Credunt, incurrent tormenta

Seipsosque damnificant,
Daemonum hi sunt figmenta
Et a malis adinventa,

Errant, qui bis sacrificant.

10. Iudex plenus tunc furore
Stupet dicens: quonam more
Magna haec audes eloqui?
En, quae ego loquor ore,
Spiritus sancti fit rore,
Quem suis solet ingeri.

11. Tunc edictum promulgatur,
Ad lupanar ut ducatur

Virgo Christi turpiter;

Spiritus sanctus tunc fugatur,

Dum haec scortum patiatur;

Haec cogitavit nequiter.

12. Respondit sancta puella
Tyranno, qui dura bella

Inferre proposuit:
Si invitae violatur
Corpus, corona duplicatur,
Si consensus defuit.

13. Tunc orat Dei filium,
Ut suum det auxilium

Ab eoque servetur;
Sic virgo Christi nobilis
Stetit ut mons immobilis

Nec inde removetur.

14. Ista iudex dum percepit,
Spiculatori praecepit,

Ut decollaret virginem;
Cuius guttur perforavit,
Sacer cruor hinc manavit

Mox in terrae pulverem.

15. Dimisitque in vulnere
Ensem et coepit fugere

Magno cum timore.
Mira patent in virgine,
Quod haec de magno munere
Christi fert et amore.

16. Orat pro vitae spatio,
Ut corporis solacio

Christi muniretur ;
Assunt ministri ocius,
Communicant devotius,

Antequam moreretur.

17. Hinc exorat Dominum
Pro salute hominum,

Qui hanc invocaret
In praesenti saeculo
Vel in vitae termino,

Ut eos bearet.

18. Da his, Christe, qui agonem
Meum colunt, quod praedonem

Salutis non videant,
Sed per tuum dulce nomen
Sanctam da communionem,

Ut hinc securi exeant.

19. Tunc commendabat animam
Christo, ut caeli ianuam

Intret regnatura,
Cui adhaesit fortiter
Et adamavit dulciter
Prae omni creatura.

20. Gaude, rosa transplantata
De hac valle ad beata

Paradisi gaudia;
Gaude, sponsa Christi grata,
Quae non ivit via lata,
Ad Dominum sed regia.

21. En, tu virtutis speculum
In relinquendo saeculum,
Virgo sancta, claruisti,
Virginitatis titulum.
Honoris adminiculum
Constanter tenuisti.

22. Ergo regnas cum Domino
In caelo sine termino,

Quod Iesum dilexisti,
Cum Christo sine nubilo
Gaudes cum omni iubilo,
Cum sancta matre Christi.