192. De sancto Augustino.

1. Augustinus, ex honestis
Genitus parentibus,

Iuventutem in modestis
Consummavit moribus,

Fide tamen atque gestis
Distans a fidelibus.

2. Umbras haeresis profanae

Obscuratur misere,
Multum errans per inane

Praeceps coepit ruere,
Quaerens verum et mundanae

Lucis more cernere.

3. Gratia divina dante

Tractus ab exitio,
Sectam, quam defendit ante,

Verbi necat gladio.
Et baptisma mediante

Percepit Ambrosio.

4. Ualidus haereticorum
Dicitur hinc malleus,

Factus et catholicorum
Monitor idoneus,

Lux doctorum, forma morum,
Scripturarum puteus.

5. Sprevit saeculi honores
Vitans causas scelerum,

Sequens mundi contemptores,
Amans vitam pauperum,

Regulavit vitae mores
Ad exemplar veterum.

6. Totus quidem caritatis

Ferbuit incendiis,
Ex supemae claritatis

Illustratus radiis,
In abyssum caritatis

Fertur desideriis.

7. In divinis scripturarum

Ipse voluminibus
Mundo luxit sidus clarum

Scriptis et sermonibus,
Umbras fugans tenebrarum

Ex humanis cordibus.

8. Nobilem de clericali

Statu scripsit regulam,

Vivens ipse lege tali
Ad sanctorum formulam,

Veste, victu generali
Utens strinxit crapulam.

9. Uitae dies in senectam
Explicat utiliter,
Bonis actibus perfectam
Sinit ipsam dulciter,
Caeli patriam dilectam
Intrat immortaliter.

10. Sancte pater Augustine,
Tuae fer familiae

Opem gratiae divinae
Et misericordiae,

Ut ditemur sine fine
Tecum bonis patriae.