324. De Iniustitia.

1. Vaeh vobis, hypocritae,

filii maeroris,
Qualis quisque lateat,

iam apparet foris,
Qui lux esse debuit

vitae melioris,
Per exemplum factus est

laqueus tortoris.

2. Vaeh, qui super cathedram

Moysi sedetis,
Lex a vobis legitur,

quam non confitetis,
Eius in ecclesia

speciem tenetis,
Cuius procul dubio

vitam non habetis.

3. Vaeh, qui mundum iudicas

sub humano die,
Sub te pugna graviter

David et Goliae,
Post vitae periculum,

post latores viae
Nosti dare miseris

litteras Uriae.

4. Vaeh, qui bonis hominum

faves et personis
Et ad voces pauperum

aurem non adponis,
Hic ecclipsim patitur

lumen rationis,
Ubi causa geritur

precibus et donis.

5. Vaeh, qui pro muneribus

mutas statum mentis,
Super causas positus

universae gentis,
Cum ad dona curritur

manibus extentis,
Causa quidem premitur

rei vel agentis.

6. Vaeh, qui pro sceleribus

impium non feris
Et cum pereuntibus

per consensum peris,
Cum offensam principum

tangere vereris,
Turpis lucri gratiam

pro mercede quaeris.

7. Vaeh, qui male spolias

Graecum et Latinum,
Ut in auro studeas

coronare vinum,
Non sic Christus habuit

Pondus netasinum
Panem cum discipulis

mittens in catinum.

8. Veniamus igitur

ad agones Christi,
Qui pro nobis voluit

ab tribunal sisti,
Quodsi bene novimus

opus Antichristi,
Non ad Christum pertinent

seductores isti.

9. Christus semel obtulit

hostiam pro mundo
Et, qui cedrus fuerat,

factus est arundo,
Sub Herode passus est

mundus ab immundo,
Ut suos educeret

lacu de profundo.

10. Christus morti datus est

ex patris decreto,
Eius Ionas meminit

positus in ceto;
Christus fellis poculum

bibens cum aceto
Dixit: Consummatam est

ordine completo.

11. Christus mori voluit

nova ratione,
Praeda factus eripit

praedam a praedone,
Sub Pilato mutus est

potens in sermone
Et qui salomonior

erat Salomone.

12. Christus pro Bersabee

caelos inclinavit,
Quam de patris solio

solam adamavit,
Liber inter mortuos

mortem non expavit,
Propter quod et Dominus

illum exaltavit.

13. Christus patientiae

praebuit doctrinam,
Nostrae carnis induit

vestem cilicinam,
Hoc illis in tempore

factus in ruinam,
Qui tenere renuunt

eius disciplinam.

14. Christus inter scandala

melius profecit,
Peccatori similis

peccatum non fecit,
Cum humanam corporis

speciem obiecit,
Non in fortitudine

fortem interfecit.

15. Christus dedit animam

mundi pro salute
Et pro mundo moritur

mundus absolute,
Sed iam pro vocalibus

accesserunt mutae,
Omnes quidem novimus

intus et in cute.

16. Ecce, dicet aliquis,

factus in ruina,
Qui relictis propriis

tractus peregrina,
Iam cortinas arguunt

saxa cilicina,
Voce dignioribus

detrahit sentina.

17. Super greges igitur

vigilent pastores
Et paulatim transeant

ad honestos mores,
Ut honestis moribus

congruant honores
Nec maiorum meritis

pereant minores.

18. Petrus petram convenit

versibus et metro,
Ut per metrum Petrus sit

generosus Petro,
Sicut quondam Moyses

acquievit Iethro,
Si quid iustum petimus,

non refellas retro.

19. Fraus est in notariis,

sed non fraus immota,
Hac in parte curiae

fides est remota,
Carta carens pretio

non carebit nota,
Sed scriptum reperies

apicem pro iota.