262. De s. Maria Magdalena.

1. Omnis homo, qui premeris
Enormitate sceleris,
Sit in tua memoria
Sancta peccatrix Maria.

2. Si formam paenitentiae
Et locum quaeris veniae,
Reducas ad memoriam
Mariae paenitentiam.

3. Si iussa Dei spreveras
Et peccatis offenderas,
Prae oculis sit Maria,
Mundata Christi gratia.

4. Hanc imitandam censeo,
Quam paenitentem video,
Quae tam digne paenituit
Et veniam promeruit.

5. Haec abhorrendo crimina
Simonis intrat limina.
Ubi prandendi gratia
Erat Christi praesentia.

6, Tristis, maerens et anxia
Christi petit vestigia,
Non desperans de venia
Vota fundit humilia.

7. Et procumbens uberrimis
Abluit pedes lacrimis
Fusoque crine capitis
Tergit osculis additis.

8. Ingeminantur oscula,
Instatur prece sedula,
Peccatricis devotio
Hoc monstratur obsequio.

9. Fundit unguentum pedibus,
Linit devotis manibus,
Cuius odoribus bonis
Domus impletur Simonis.

10. Haec gemit inter epulas
Precesque fundit sedulas,
Ut mundet Christi gratia,
Quod timet conscientia.

11. Sed Simon hanc conspiciens
Et intra se despiciens
Dicit: si propheta foret
Hic, ream iam cognosceret.

12. Sciret quidem innumera
Iam peccatricis scelera,
Noe ad se hanc accedere
Pateretur aut tangere.

13. Sed Dei sapientiae,
Secretorum non insciae,
Patet haec cogitatio
Non emissa colloquio.

14. Tunc accersito Simone
Tali fruitur sermone:
Te cogitasse perperam
In hoc monstro, quod referam.

15. Debitores erant duo
Cuidam diti conspicuo,
Alter quinquaginta nummos,
Alter debens duplicatos.

16. His vero non habentibus
Nec reddere valentibus
Motus misericordia
Dives dimisit omnia.

17. Cuius ergo dilectio
Et amplior devotio
Exhiberi debet ei,
Dimissori tantae rei?

18. Simon inquit: iudicio
Meo postulat ratio,
Ut, cui plus dimiserat,
Plus ab hoc amandus erat.

19. Iesus autem dixit ita:
Recte reddis inquisita,
Est enim procul dubio
Huic credendum iudicio.

20. Et conversus ad Mariam:
Vides, inquit, constantiam
Huius et quae devotio
Sit in eius obsequio?

21. Ad mensam me vocaveras,
Pedes aqua non laveras,
Haec autem meos lacrimis
Pedes lavit uberrimis.

22. Non es largitus oscula,
Sed haec, in votis sedula,
Sedentis cum prandentibus
Dedit oscula pedibus.

23. Non oleo perfudisti

Caput meum vel unxisti,
Haec pretioso unguine
Non cessat pedes ungere.

24. Propterea dico tibi:
Plurimas remitto sibi
Enormitates scelerum.
Quia dilexit nimium.

25. Qui vero minus cernitur
Debere, cum remittitur,
Ut rationis exigit
Lima, et minus diligit.

26. Et loquitar ad Mariam
Quaerentem flendo veniam:
Datur tibi remissio,
Vade cum pacis gaudio.

27. O admiranda pietas,
O praedicanda bonitas,
Cuius superna gratia
Tanta fit indulgentia.

28. O quam sancta mutatio,
Quam excellens provectio,
Quae purgatur criminibus,
Iam ornatur virtutibus.

29. O Maria Magdalena,

Te quaesumus, Ut obscaena
Mentis nostrae diluere
Festines precum munere,

30. Ut propulsis criminibus
Tuis sedulis precibus
Nos divina clementia
Perducat ad caelestia.