55. De Passione Domini meditatio rigiuica.

1. Adam nos per veliii

pomi damnat esum,
Sed humanum sic genus

dolens pater laesum,
Misit suum filium

incarnari Iesum,
Per quem plagis plurimis,

tandem morte caesum
Sunt salvati homines
a poenis eorum.

2. O si unquam, anima,

devota fuisti,
Respice in faciem

modo tui Christi,
Contemplare speculo

in hoc corde tristi,
Quae et quantae, quot poenae

illatae sint isti;
Ventre matris latuit
more aliorum.

3. Est in diversorio

ex domibus natus,
Vagit in praesaepio

arto reclinatus,
Pannis est humilibus

ut pauper ligatus
Lacteque virgineo

matris adlactatus,
Positus in medio

duum iumentorum.

4. Primus sanguis funditur

in circumcisione,
Offertur Ierusalem

cum oblatione,
In Aegyptum ducitur

cum afflictione,
Subditur parentibus

in conversatione,
Quaesitus in medio
sedebat doctorum.

5. Ut peccator innocens

Iesus baptizatur,
In desertum spiritu

suo agebatur,
Ubi post ieiunium

fame cruciatur,
Tribus a diabolo

vicibus temptatur,
Persequentum lapides
fugit Iudaeorum.

6. Exercet officium

praedicationis,
Lassatur laboribus,

qui est quies bonis,
Famem, sitim patitur

abundans in donis,
Publicanis veniam

dat remissionis,
Tolerat insidias

hic pharisaeorum.

7. Regnum Dei nuntiat

per castra pergendo,
Orando pervigiles

noctes deducendo,
Ter nostrae miseriae

flet compatiendo,
Cum Iuda et aliis

cenam comedendo
Iudae pedes ablait
et discipulorum.

8. Orat patrem, transeat

calix hic doloris,
Guttaeque sanguineae

decurrunt sudoris,
Traditur consilio

Iudae proditoris,
A Iudaeis capitur

Christus, rex honoris,
Vinculis constringitur
instar nefandorum.

9. Tradunt in consilium

pontificum Iudaei
Et condemnant, filium

cum se dixit Dei,
Maxima opprobria

irrogabant ei,
Turpi sputo maculant

formam faciei,
Regem caedunt alapis

per manus servorum.

10. Ad Pilati faciem

tandem praesentato
Barrbabas dimittitur

Iesu condemnato,
Herodis iudicium

subit a Pilato,
Ibique ludibrio

plurimo illato
Redit et percutitur
flagellis eorum.

11. Ut rex cinctus tunica

chlamydeque bona
Et pro diademate

spinea corona,
Pro sceptro arundine

data, post haec dona
Flectit genu ironice

gens ad malum prona,
Colaphizat, conspuit
regem angelorum.

12. Crucem ad Calvariam

portans oneratur,
Qua tensus expanditur,

tractus laniatur,
Manibus et pedibus

clavis perforatur,
Sic adfixus stipiti

dire sauciatur,
Factaque divisio

est vestimentorum.

13. Ad augmentum scandali

et confusionis
Christo vilem deputant

locum passionis,
Horam in meridie

crucifixionis,
Et in festo maximo

est bonus cum non bonis
Deputatus in medio
latronum duorum.

14. Cum sic ad spectaculum

esset crux evecta,
Adest lingua hostium,

insultat infecta,
Nec damnatus tacuit

latro causa recta;
Sitit Iesus omnia

videns iam perfecta,
Aceto potatus est

et felle eorum.

15. Dum horarum spatio

trium pependisset
Et exspirans spiritum

suum commisisset,
Cumque miles lancea

latus transfixisset,
Et sanguis continuus

et aqua Auxisset,
Sepelitur a Ioseph
more Iudaeorum.

16. Hic redempte cogita

homo, quis et qualis
Fuit, qui dum moritur,

terrae motus talis
Et solis obscuritas

erat generalis
Scissuraque lapidum

velique totalis,
Multaque surrexerunt
corpora sanctorum.

17. Compassa sunt omnia

suo creatori ;
Eris ergo durior

petra duriori,
Si non sis compatiens

eius, qui sic mori
Pro te sponte voluit,

iungaris amori
Expurgatis vitiis

prius peccatorum.

18. Nam dicit: Vocaveram

vos, et renuistis,
Manum meam extendi,

et non aspexistis,
Omnia consilia

mea despexistis,
Et, dum in cruce paveram,

vos non curavistis,
Unde in interitu
ridebo vestrorum.

19. Nunc vide propheticum

in me adimpletum,
A iuventute pauperem

labore consuetum,
A planta ad verticem

plagis me repletum,
Felle mixtum in cruce

potasse acetum,
Damnatum turpissima
morte pessimorum.

20. Non mea, sed tua sum

culpa passus, homo,
Quia tu de vetito

comedisti pomo;
Si mihi respondeas

compassionis dono,
Dabo tibi vivere

patris mei domo,
Ut mecum in saecula
regnes saeculorum.