Et hoc est quod sequitur.

Sed " crede tantum, " fide confortata. Genes. xviii, 14 : Numquid Deo quidquam est difficile? Luc. I, 37 : Non erit impossibile apud Deum omne verbum. Fides enim omnipotentiae Dei innititur : et ideo omnia possibilia sunt credenti . Genes, xv, 6 : Credidit Abraham Deo, et reputatum est illi ad justitiam. Ostende ergo te esse tanti Patriarchae filium, et crede. Joan. XIV, 1 : Creditis in Deum, et in me credite. ''Ego sum virtus Dei, quae omnia portat et mutat pro voluntatis arbitrio.

" Et salva erit, "

Non solum ab aegri+tudine, sed etiam a morte. I Reg. II, 6 : Dominus mortificat et vivificat, deducit ad inferos et reducit. Job, v, 18 : Ipse vulnerat, et medetur : percutit, et manus ejus sanabunt. Virtus haec quidem in homine non est, sed ego sum Deus. Unde hanc rex Israel sibi non inesse professus est, di- cens, IV Reg. v, 7 : Numquid Deus ego sum ut occidere possim, et vivificare. Deus autem vivificat. Ad Roman. IV, 17 : Deus qui vivificat mortuos, et vocat ea quae non sunt tamquam ea quae sunt.

Advertendum autem hic quam opportuna, et quam cauta fuit ista responsio. Opportuna, quia tempore illo facta : cum tristia nuntiarentur. Et hoc notat Evangelista cum dicit : " Jesus autem audito hoc verbo " tristis nuntii. Fecit enim juxta consilium Sapientis, Proverb. XXXI, 6 et 7 : Date siceram maerentibus, et vinum his qui amaro sunt animo. Bibant, et obliviscantur egestatis. suae, et doloris sui non recordentur amplius. Sicera enim et vinum gaudium excitant. Et significant divinas in tempore tristitiae consolationes. Clavum enim clavo truditur : clavum verbi tristitiae, clavo verbi consolationis. Eccle. xii, 11 : Verba sapientium sicut stimuli, et quasi clavi in altum defixi. Cauta vero fuit. Non enim altercatus est cum nuntio, sed convertit se ad patrem, qui pro affectu paterno libens verba de salute filiae recepit, alloquens eum de salute speranda filiae. Isa. xl, 2 : Loquimini ad cor Jerusalem, et advocate eam. Sic ergo consolatus est patrem, et confortavit ad fidem. Sequitur :

" Et cum venisset domum, non permisit intrare secum quemquam, nisi Petrum, et Jacobum, et Joannem, et patrem et matrem puellae. "

Hic agitur de gratiae istius in alios propagatione.

Tangit autem hic duo, quam benigne scilicet defuncto nihil abhorrens appropinquavit, et quos gratiae illi sociavit ut in eos fortius propagaretur.

De primo dicit : " Et cum venisset addomum. " Ecce quod nihil abhorrens defuncto appropinquavit. Scivit quod sicut in contactu leprosi, ita nec in contactu mortui contaminaretur. Unde, Luc. VII, 14 : Accessit, et tetigit loculum, scilicet defuncti. Oportuit enim quod medicus nostrarum infirmitatum nobis appropinquaret, et intra domum miseriae nostrae conversaretur : ut nos undique tangens, et nostra sua faciens, mortem nostram fugaret. Unde, Luc. x, 34 : Approprians alligavit vulnera ejus, scilicet saucii, et a latronibus vulnerati. Hoc est quod petivit Rebecca, Genes. XXIV, 31 : Ingredere, benedicte Domini: cur foris stas? Hoc quod secundum veram translationem dicitur, Joan. I, 14: Verbum caro factum est, et habitavit in nobis. Sic enim pervenit ad nos in domum, non jam stans post parietem miseriarum nostrarum : et respiciens deitatis oculo per fenestras occultorum nostrorum, et respiciens per cancellos manifestorum nostrorum : sed in ipsam nostrorum humanorum defectuum intrans domum. Earuch, iii, 38 : In terris visus est, et cum hominibus conversatus est.

Sic ergo cum pervenisset ad domum, hoc est, ad hujus mortuae puellae hospitium in domum Archisynagogi, hoc est, Moysi, de judaismo corpus assumens in quo jacebat defunctus, quem lex suscitare non potuit,

" Non permisit, etc. "

Ecce tangit in quot, et quos gratia ista fuit propaganda.

Notantur autem duo : quorumdam exclusio propter malum meritum, et quorumdam advocatio propter suum beneplacitum.

Exclusio malorum tangitur ex modo negationis, cum dicitur: " Non permisit intrare secum. " Quod attendens Apostolus, ad Hebr. IV, 11, dicit : Festine-mus ingredi in illam requiem : ut ne in idipsum quis incidat incredulitatis exemplum. Requies autem illa est in qua quiescitur ab infestatione mortis. Ad Roman. XI, 7 : Electio consecuta est : caeteri vero excaecati sunt. Unde hic irridentes et tumultuantes exclusi sunt: sicut patet, Matth. IX, 25, et Marc. v, 40. Tumultuantes sunt confusionem et tumultum saeculi sequentes. Isa. III, 5 : Tumultuabitur puer contra senem, et ignobilis contra nobilem. Irridentes autem sunt spiritualia nescientes, et carnalia sola reputantes. Matth. VII, 6 : Nolite dare sanctum canibus : neque mittatis margaritas vestras ante porcos. Hos igitur exclusit, et hac de causa.

" Nisi Petrum, et Jacobum, et Joannem, "

De suis, " et patrem et matrem puellae, " qui erant ex parte defuncti cui praestandum erat beneficium, admisit.

Ad defunctum enim suscitandum ex parte Dei duplex requiritur operatio : Dei scilicet, et ministrorum. Ministrorum autem triplex : potestatis perfectae in sacramentorum collatione, et veritatis divinae in fidei cognitione, et gratiae gratuitae in virtutis operatione. Primum horum significatur per Petrum, cui ligandi et solvendi plena collata est potestas, Matth. XVI, 19 : Tibi dabo claves regni caelorum. Secundum significatur per Joannem, qui radio irreverberato veritatem perspexit, de qua dicitur, Joan. viii, 32 : Cognoscetis veritatem, et veritas liberabit vos. Et, Joan. xviii, 17 : Sanctifica eos in veritate. Sermo tuus veritas est. Tertium significatur in Jacobo, qui luctator interpretatur, et primus luctam virtutis inter Apostolos pro Christo perfecit, in quo virtus in lucta non occubuit, Act. XII, 2 : Occidit autem Jacobum, fratrem Joannis, gladio. Et haec est causa quod de Apostolicis ministris hos et non alios sumpsit : sciens sufficere ad mortis propulsationem cum divina operatione clavium potestatem, veritatis agnitionem, et virtutis et gratiae operationem.

Ex parte autem puellae assumit " et patrem, " qui Praelatum significat, paterno affectu subditum diligentem, et acerbo luctu de morte filiae lugentem, " et matrem, " lacero pectore pro filia deprecantem, quae Ecclesiae significat suffragium.

Haec enim quinque, nisi defunctus obicem ponat, et in morte remanere contendat, cum operatione divina sufficiunt ad mortui suscitationem. Postulatio patris significatur, Joan. IV, 49, ubi pater dicit: Domine, descende prius quam moriatur filius meus. Hoc verbum semper. esse debet in ore Praelati orantis pro subditis. Suffragium matris significatur, Luc. VII, 12 : Haec vidua erat: et turba civitatis multa cum illa. Ecclesiae enimsuffragia multos impetrant suscitari. Hinc est quod Aaron Praelatus pro populo rogans, invenisse legitur quae ad vitam est via . Similiter mater pueri impetrasse: legitur suscitationem filii . Testes etiam idonei sunt divinae operationis in sacramentis, minister perfectae potestatis, doctor limpidae veritatis, et operator gratiosae virtutis : per quos excluditur schismaticus potestatem Ecclesiasticam scindens, haereticus veritati fidei contradicens, profanus et immundus virtuti se opponens.

His igitur de causis hos assumpsit.