Sequitur :

" Ideoque et quod nascetur ex te. "

Inferi ex praehabitis duo, interponens notam causalitatis. Quod enim nascetur erit sanctum, et vocabitur Filius Dei. Quid, ubi omni spiratione spirat Spiritus, et ubi omnem modum suae perficit san- ctitatis, nasci potest nisi secundum ? " Ideo " igitur, quia Spiritus sanctus superveniet in te, quod nascetur ex te erit sanctum. Quid item, ubi totam in umbra se virtus Altissimi effigiat, natum vocari poterit nisi Filius Dei ? Hac igitur de causa de praedictis duobus, duo causata eliciens, dicit : Et quod nascetur esse sanctum, et vocandum Filius Dei.

Vides, ut dicit Beda, qualiter undique obstruit rimas peccati : et sicut cataractas quasdam caeli, vias aperit gratiarum. Quid enim ex parte ejus, quae gratia est plena, quae pro omnibus nobis gratiam apud Deum invenit, in qua plenitudo deitatis habitavit, quae fuit Spiritus sancti, virtutis Altissimi speculum purissimum, peccato daret ingressum ? Cantic. VII, 2 : Venter tuus sicut acervus tritici, vallatus liliis. Tritici enim nostri corporis, et sanguinis Domini nostri Jesu Christi collecta in hoc ventre sunt grana, de purissimis guttis sanguinis ejus tamquam ex granis : et ideo vallatus undique sanctitatis est liliis (quibus diximus) tamquam custodibus perpetuae castitatis. Per talia enim lilia non peccati aditus datur, sed occluditur, et virginitas consecratur. " Ideoque, et quod nascetur ex ea sanctum. "

Item, considera causas operantes in partu, Spiritum sanctum in superadventu, Filium in carnis assumptae opere, Patrem in umbra virtutis Altissimi. Et videbis nullas rimas peccati, sed potius omnis gratiae fontes uberrime manantes: justis quidem gratiam, et veniam poenitentibus. " Ideoque et quod nascetur ex te sanctum " est.

Adhuc, Nihil in concepto est, nisi vel Spiritu sanctificatum, antequam sit ad opus assumptum : aut a Deo creatum, et creando in vas mundum infusum : vel aeternum, in quod nihil potest intrare immundum propter suam munditiam. Ibi ergo quidem peccatum omnino exclusum est. Sapient. vii, 1 et 2 : Sum quidemet ego mortalis homo similis omnibus, et ex genere terreni illius qui prior factus est, et in venire matris figuratus sum caro, decem mensium tempore coagulatus sum in sanguine. Et, infra, Sapient. viii, 19 : Sortitus sum animam bonam. Et cum essem magis bonus, veni ad corpus incoinquinatum. " Ideoque et quod nascetur ex te, " vocabitur et erit " sanctum. "

Dicit autem quod nascetur " ex te ". Non enim dicit, a te, quia tota causa efficiens Spiritui sancto, et virtuti Altissimi debetur. Sed supra dicens, in te, et notans locum conceptionis, hic dicit, ex te, notans concepti materiam. Causa enim efficiens datur Spiritui sancto, et virtuti Altissimi, sicut jam dictum est. Formans autem causa, est sapientia divina: dulcorans autem effectiva, est dulcedo divinae bonitatis. Et materiam, et locum administrat Beata Virgo Maria. Hoc autem satis aperte significatur, Genes. xviii, 6, ubi magnus Patriarcha dicit uxori suae Sarai: Accelera, tria sata similae commisce, et fac subcinericrios panes. Sara enim interpretatur princeps, et significat sapientiam divinam. Patriarcha autem summus pater multarum gentium Abraham, est Pater caelestis. Hic ergo dicit uxori suae : Accelera, tria sala similae commisce, et fac subcinericios panes, scilicet azymos. Sata enim similae sunt purissimi sanguines gloriosae Virginis Mariae. Tria sata tres mensurae corporis, et animae, et deitatis : corporis innovati de antiqua vetustate, animae de novo creatae, et deitatis aeternae. Commixtio autem horum, unio est. Quia hoc modo quo in naturis sumitur mixtio, nullam mixtionem passae sunt tres naturae corporis, et animae, et deitatis. Ea enim quae in natura miscentur, sic miscentur quod utrumque transit et cum altero confunditur : et tertium quoddam quod neutrum istorum est ex utrisque consurgit: sicut aqua cum vino ad aequalitatem mixta neutrum est, et argentum cum auro quoddam electrum nominatur. Sic non est commixtionem pas- sus Dei Filius : sed deitate manente, virtus aliorum manifestabatur: sicut dicitur, Matth. viii, 3, Tetigit eum, scilicet leprosum : et confestim mundata est lepra ejus. Ubi tactus, in eo quod extrema fuerunt simul, fuit corporis : in eo autem quod fuit sensus obviantis fuit animae : sed deitatis erat quod leprosus sanabatur.

Sic ista tria sala similae commixta, hoc est, unita sunt, et a divinitate assumpta. Matth. xiii, 33 : Simile est regnum caelorum fermento, quod acceptum mulier abscondit in farinae satis tribus, donec fermentatum est totum. Fermentem autem non significat hic corruptionem, sed virtutem Altissimi divinam, quae attrahit ad se lotum residuum: quia deitatem habet cujus ipsa est virtus : carnem penetrat, ut tactu carnis opus manifestetur deitatis : animam penetrat, ut claritas dietatis claritas sit animae : deitatis quidem, ut causae efficientis : animae autem ut claritatis formam in profundum sui per totum recipientis. In omnibus autem his Virgo materiam ministrat, et virtus divina operatur.

Haec est igitur causa quod non dicit a te, sed ex te nascetur. Nascetur autem, quod tamen jam in ea natum est, Matth. I|, 20 : Quod enim in ea natum est, de Spiritu sancto est. Quia duas nativitates singulares habuit Christus: primam in utero in qua conceptus est in virum perfectum secundum corporeorum lineamentorum figuram et numerum et animationem, et ad deitatem unionem, siccut superius docuimus. Et ideo ista nativitas est singularis. Aliam autem ex utero, ubi egreditur non dissoluto, neque confracto, neque remoto repagulo pudoris, sicut radius de stella. Psal. xviii, 6 : In sole posuit tabernaculum suum : et ipse tamquam sponsus procedens de thalamo suo. Tabernaculum enim sui corporis in sole posuit: quando in utero Virginis, quae sole amicta est, clausus fuit. De thalamo autem uteri tamquam sponsus progressus est:quando ex ea genitus

non ut matrem violavit, sed tamquam sponsam non habentem maculam neque rugam consecrans, dilexit.

Hoc igitur est quod dicit: " Quod nascetur ex te. "