352. De sancto Nicolao.

1. Aurora fulget aurea,
Dies micat, quo laurea
Nicolaus donatus est
Postquam triumphus factus est.

2. Hac luce namque saeculum,
Hac vicit hostem pessimum,
Hac post triumphum gloriae
Palmam capit victoriae.

3. Sat mira Christi gratia,
Stupenda sat magnalia,
Escas hic et non. noverat
Et abstinere noverat.

4. Nam feria, qua venditur
Et qua Deas suspenditur,
Puer tenens jejunia
Semel bibebat ubera.

5. Quam flagret hujus caritas
Exuberetque largitas,
Norunt puellae nobiles,
Dignos adeptae conjuges.

6. Fluctu ratis percellitur,
Et Nicolaus quaeritur,
Accurrit almus illico
Et eripit periculo.

7. Frumenta sanctus expetit
Corosque plures excipit,
Stupenda contributio,
Non dando fit minutio.

8. Temptat viros deludere
Ficto Diana munere,
Adest vir almus ocius
Dolosque pandit protinus.

9. Ensem lanista traxerat
Et in necem paraverat,
Nicolaus supervenit
Et innocentes eripit.

10. Nexu ligatis vinculi
Instat dies periculi,
Nicolaus deposcitur
Metasque cunctis solvitur.

11. Patri patrisque famini
Ac utriusque fiamini
Salus ut ante saecula,
Salus sit et per saecula.