349. In sancti Nicolai.

1. Ecce, dies rediit jubili,
O Nicolae, dicate tibi,
Laus replet agmina cuncta poli
Cunctaque repleat ora soli.

2. Vir venerande, colende nimis,
Digneque laudibus omnigenis,
Digna Deo facias, petimus,
Carmina quae, pater, offerimus.

3. Quod, Deus, os, pater omnipotens,
Est dua dicere signa potens?
Mens manet omnis ad illa stupens,
Est ea cum meminisse studens.

4. Quis valet esse stupore carens
Est tua cui, Nicolae, patens
Actio, vita dicata Deo,
Mox proficisceris ex utero.

5. Lac gemina vice non recipis,
Solibus hebdomadae geminis,
Abstineamus ut ore cibis,
Da, pater, ac animo vitiis.

6. Nobilium stupra tu cohibes,
Naufragium miseris prohibes,
Mentibus et modo pelle stupra
Cuncta, pericula cuncta fuga.

7. Grana rates sua non minuunt,
Milia quae tibi contribuunt,
Unde sacri populi, petimus,
Multiplica numerum precibus.

8. Tu facis artis ut Ortygiae
Non lateat dolus insidiae,
Detege nunc quoque nequitias
Mentibus bostis et insidias.

9. Tu facis, ut recidat pugio,
Eripis et juvenes jugulo,
Hostibus et modo tela rape
Mortibus ac animos retrahe.

10. Terrificas nece dum meritos,
A nece retrahis immeritos,
Exsere te quoque vivificum
Mentibus, hostibus bonificum.

11. Gloria semper honorque patri,
Gloria patris honorque pari,
Gloria, spiritus alme, tibi,
Nec patre nec prole dissimili.