PHILOSOPHIA PAUPERUM

 PRIMA PARS DE PHYSICO AUDITU.

 CAPUT I.

 CAPUT II. De materia.

 CAPUT III.

 CAPUT IV. De forma.

 CAPUT V.

 CAPUT VI.

 CAPUT VII.

 CAPUT VIII. De diffinitionibus motus.

 CAPUT IX. De divisionibus motus.

 CAPUT X.

 CAPUT XI.

 CAPUT XII.

 CAPUT XIII.

 CAPUT XIV.

 CAPUT XV.

 CAPUT XVI. De aevo et aviterno.

 SECUNDA PARS DE COELO ET MUNDO.

 CAPUT I. Quod unus est mundus.

 CAPUT II.

 CAPUT III.

 CAPUT IV.

 CAPUT V.

 CAPUT VI.

 CAPUT VII.

 TERTIA PARS DE GENERATIONE ET CORRUPTIONE.

 CAPUT I.

 CAPUT II. Opiniones de elementis.

 CAPUT III. De qualitatibus lemcniorum.

 CAPUT IV.

 CAPUT V.

 CAPUT VI.

 CAPUT VII.

 CAPUT VIII.

 CAPUT IX. De mixtione.

 QUARTA PARS DE METEORIS.

 CAPUT I.

 CAPUT II.

 CAPUT III.

 CAPUT IV.

 CAPUT V.

 CAPUT VI.

 CAPUT VII. De grandine qui dicitur lapis.

 CAPUT VIII.

 CAPUT IX.

 CAPUT X.

 CAPUT XL De rore.

 CAPUT XII. De pruina.

 CAPUT XIII.

 CAPUT XIV. De quinque proprietatibus ventorum.

 CAPUT XV.

 CAPUT XVI.

 CAPUT XVII.

 CAPUT XVIII.

 CAPUT XIX. De casu fulguris.

 CAPUT XX. De effectibus fulminis.

 CAPUT XXI.

 CAPUT XXII.

 CAPUT XXIII.

 CAPUT XXIV. De loco tonitrui et coruscationis.

 CAPUT XXV. Quam virtutem tonando Jupiter habeat.

 CAPUT XXVI. De terraemotu.

 CAPUT XXVII.

 CAPUT XXVIII.

 CAPUT XXIX.

 CAPUT XXX. De cometis.

 CAPUT XXXI. De coloribus nubium.

 CAPUT XXXII. De galaxia.

 QUINTA PARS DE ANIMA.

 CAPUT I.

 CAPUT II.

 CAPUT IV.

 CAPUT V. De potentiis animae vegetabilis.

 CAPUT VI. De potentiis animae sensibilis.

 CAPUT VII. De visu.

 CAPUT VIII.

 CAPUT IX. De olfactu.

 CAPUT X.

 CAPUT XL De tactu.

 CAPUT XII.

 CAPUT XIII. De objectis.

 CAPUT XIV. De sensu communi.

 CAPUT XV. De virtute quae est imaginatio.

 CAPUT XVI. De virtute imaginativa.

 CAPUT XVII. De somno ei vigilia.

 CAPUT XVIII.

 CAPUT XIX.

 CAPUT XX. De virtute motiva motu naturali.

 CAPUT XXI.

 CAPUT XXII.

 CAPUT XXIII. De virtute motiva exteriori.

 CAPUT XXIV. De potentiis animae rationalis.

 CAPUT XXV. Utram intellectus habeat organum.

 CAPUT XXVI. De objecto virtutis intellectivae.

 CAPUT XXVII.

 CAPUT XXVIII. De virtute intellectiva separabili.

 CAPUT XXIX. De intellectu possibili.

 CAPUT XXX. De intellectu agente.

 CAPUT XXXI.

 CAPUT XXXII. De actu virtutis intellectivae.

 CAPUT XXXIII. De virtute motiva intellectiva.

CAPUT XX. De effectibus fulminis.

Videbatur autem multis physicis., quod tonitrum esset res divina, propter mirabilem et diversum effectum ejus. Praecipui autem dicentes coruscationem esse rem divinam, fuerunt duo magni Philosophi Hesiodistae in cultibus Meorum patres, scilicet Attalus et Caecimia, etiam Seneca, qui dixerunt Jovem esse causam ejus, eo quod diversus et mirabilis esset effectus ejus. Propter quod invenitur aliquando laedere vinearum flores, et nucleos avelanarum,et tamen nusquam apparet adustionis signum. Aliquando liquefacere aurum et non laedere crura enam sive saccum in quo est aurum. Aliquando comminuit sive liquefacit gladium, et perforat multis foraminibus sine laesione vaginae. Aliquando autem exurit calceos alicujus, et non laedit pedes ejus. Aliquando adurit crines in toto corpore, et non adurit corpus : dico autem crines tam in inguine quam sub ascellis et caeteteris locis occultis : et non crura vel brachia quae inguina vel ascellas operiunt. Aliquando etiam alicujus hominis alterat colorem vel alterius animalis quod percutit, et nihil aliud facit. Et aliquando interficit, cum nullum vulnus appareat vel adustionis vel percussionis signum. Aliquando autem apparet in interfectis divisionis signum et non adustionis, et praecipue in lignis percussis a tonitruo, quae in loco divisionis albissima inveniuntur esse. Et quod admiratione prae omnibus dignum, sicut dicit Seneca, aliquando percutit et adurit dolium : et tamen adhuc ad tempus stat vinum et non defluit, nec diffunditur. Fertur autem a Philosophis quibusdam, quod animal ve- nenosum percussum a fulmine, amittit venenum. Cujus signum est, quia si est serpens fulmine percussus, infra paucos dies vermiculat putrefactus: quod non facit aliter interfectus : eo quod venenum in eo prohibet nasci vermes, vel ex eo cibari. Quod autem omnibus fulminatis communiter accidit, est quod omne percussum a fulmine habet odorem sulphureum, et quod animal percussum a fulmine semper vertit caput contra impetum fulminis. Arbor autem vel planta si percutitur, hastulas depulsas a fulmine contra fulmen erigit. Et alia multa in effectibus fulminis miranda, notata sunt a Philosophis : propter quod dixerunt omnes qui antiquitus th.eologiza.bant , quod fulmen dirigeretur numine : et attribuebant ipsum et tonitruum regi deorum, quem Jovem appellabant.