▾
Albert the Great, Philosophia Pauperum
⎗←→⎘
▾
CAPUT VIII. De diffinitionibus motus.
CAPUT IX. De divisionibus motus.
CAPUT XVI. De aevo et aviterno.
SECUNDA PARS DE COELO ET MUNDO.
CAPUT I. Quod unus est mundus.
TERTIA PARS DE GENERATIONE ET CORRUPTIONE.
CAPUT II. Opiniones de elementis.
CAPUT III. De qualitatibus lemcniorum.
CAPUT VII. De grandine qui dicitur lapis.
CAPUT XIV. De quinque proprietatibus ventorum.
CAPUT XX. De effectibus fulminis.
CAPUT XXIV. De loco tonitrui et coruscationis.
CAPUT XXV. Quam virtutem tonando Jupiter habeat.
CAPUT XXXI. De coloribus nubium.
CAPUT V. De potentiis animae vegetabilis.
CAPUT VI. De potentiis animae sensibilis.
CAPUT XV. De virtute quae est imaginatio.
CAPUT XVI. De virtute imaginativa.
CAPUT XVII. De somno ei vigilia.
CAPUT XX. De virtute motiva motu naturali.
CAPUT XXIII. De virtute motiva exteriori.
CAPUT XXIV. De potentiis animae rationalis.
CAPUT XXV. Utram intellectus habeat organum.
CAPUT XXVI. De objecto virtutis intellectivae.
CAPUT XXVIII. De virtute intellectiva separabili.
CAPUT XXIX. De intellectu possibili.
CAPUT XXX. De intellectu agente.
Sequitur de aeuo, quod sic diffiniri potest : aevum est mensura habentium principium et non finem. Et nota, quod quidam dicunt, quod sicut tempus est in uno, scilicet in motu primi mobilis, quo motu mensurantur omnes motus inferiores tanquam generis simplicissimo et
minimo, et per consequens mensuratur motus primi mobilis : sic aevum est in uno aeviternorum simplicissimo, quo omnia alia aeviterna mensurantur. Alii dicunt quod non est, sed quodlibet aeviternum suum habet aevum : nullum enim aeviternorum est causa aliorum, sicut motus primi mobilis est causa omnium aliorum. Ex praedictis colligi potest, quod Angelus quantum ad substantiam est in aevo, quantum autem ad agere simpliciter, sicut est cognoscere aliquid vespertina cognitione, est in tempore : quantum vero ad agere beate, sicut est contemplari et frui, est in aeternitate. Et haec de prima parte dicta sufficiant.