Congregatio de Causis Sanctorum 405

Caritas eius erga proximum ad heroicitatem evecta est anno 1915, cum,

occasione terraemotus in regione Marsica uti bonus Samaritanus varia susce-

pit itinera ad Aveani territorium ut in urbe Roma pueris orphanis, senibus

tecto carentibus et infirmis auxilium ferret.

Occurrente obitu domini Guanella, Aurelius Bacciarini electus est supre-

mus moderator Congregationis. Hoc in novo munere ferventer ac diligenter

curavit spiritum Conditoris excolendum et Constitutiones redigendas.

Paulo post unius anni spatium Summus Pontifex Benedictus XV certio-

rem fecit eum de electione ad Episcopatum nec non de nominatione Adminis-

tratoris Apostolici Luganensis. Ad oppositionem domini Bacciarini, qui ad

munus illud non idoneum sese censebat, Beatissimus Pater instar responsio-

nis crucem pectoralem et anulum suum dono dedit illi.

Dominus Bacciarini dioecesim ingrediens protulit verba quae monstra-

bant viam arripiendam in suo episcopali ministerio: « Ego meam pauperem

vitam super capita vestra velut altare depono eamque in utilitatem et salu-

tem omnium insumere et immolare intendo ». Inde ab initiis Cor Christi col-

locare voluit uti fontem sanctitatis pro suo populo et familiarum consecra-

tionem huic Sacratissimo Cordi provexit.

Patrimonium eius episcopalis magisterii constituunt litterae pastorales,

congressus, peregrinationes dioecesanae, visitationes paroeciarum, sedula se-

minarii et vocationum curatio, ac praesertim proprii morbi testimonium:

condiciones eius valetudinis in deterius vertebant ita ut saepe in valetudina-

rium excipi cogeretur. Attamen ea quae explere non poterat ob morborum

difficultatem incessanti oratione et sollicita participatione vicissitudinum

eius communitatis substituebantur. Dolores eius, quos amplexus est uti ac-

tum victimalis consecrationis, fuit prae omnibus magis genuina sanctitatis

cathedra. Uti evenit in itinere quorundam sanctorum, Aurelius quoque per-

tulit anxietatem « obscurae noctis » doloris, dubii, tentationis. In eo, hanc

extremam tribulationem patiente, christiana spes triumphum obtinuit.

In urbe Soregno, prope Luganum, Episcopus Aurelius, carne consumptus

ob animarum passionem, ipsis in horis vespertinis diei 27 mensis Iunii anno

1935 spiritum emisit, dum primae Vesperae celebrabantur festi Sacri Cordis,

ipsius scilicet Cordis quod ille dilexit et diligendum curavit. Populus statim

communem persuasionem monstravit virum sanctum mortuum esse. Funera

tali sollemnitate sunt celebrata ut plurimi christifideles cathedrale templum

ingredi non possent.