97. De sancto Wilhelmo.

In 1. Vesperis.
Antiphonae.

1. Laetetur mater ecclesia,
Beati Wilhelmi
Recolens solemnia,
Qui nobilis prosapia
Natus In Pictavia,
Fulget per miracula
Nobilior In Tuscia.

2. Fit de lupo agnus mitis,
De labrusca blanda vitis,
Ut columba Sunamitis
Hic sanctus In eremo.

3. Mundus florem protulit
Satis gratiosum,
Wilhelmum dum attulit
Fructum pretiosum.

4. Fraglat mundus ex odore
Wilhelmi mirifico,
Aegros sanat a languore
Ex dono deifico.

Ad Magnificat.
A. Magnificet sancti

Wilhelmi mens pia Christum,
Spiritus exsultet

suus Illi, qui beat Ipsum;
Et nos, Christe, tuum

facias sentire juvamen
Illius precibus,

quem non dimittis Inanem,

Ad Matutinum.
Invitatorium.
Cordis, oris voce, voto
Jubilemus Domino,

Qui Gulielmum conjunxit
Sanctorum consortio.

In 1. Nocturno.
Antiplionae.
1. Vir beatus deserit
vias peccatorum,
Legem Dei meditans
vias tenet morum,
Rectas per quas ducitur
ad regna polorum.
2. Disciplinae semitam
gaudens apprehendit
Et viam justitiae,

de qua non descendit.
3. Contemplans in spiritu
Dei caritatem,
Prudens mundi penitus
sprevit vanitatem.
4. Es maligno fit benignus
Fugiens e saeculo,
Eremita Deo dignus
fit coeli habitaculo.
5. In hoc sancto admirandum
nomen tuum, Domine,
Factum nobis et amandum
conferens spem veniae.
6. Deus, in de confidentes
Prece sancti salva mentes,
Ut in monte Sion stemus
Teque digne collaudemus.

Responsoria.
1. Dum Wilhelmus Pictavensis
Comes vivens in immensis

Mortuus criminibus
Esset, Deo miserante
Et ad vitam suscitante
Revelatur coelitus
Abbatem sequi primitus.
V. Bernardus fatur

bina verba sed ille miratur.
2. Licet primo, ut videtur,
Ex medela vitietur,
Verbum tamen Domini
Mente captum invalescit
Vitam praebens homini ;

V. Non pudet ergo parum

se verba dedisse minarum.

8. Eremita gemens quaerit,
Pro culpis, quas mente gerit,
Quorum unus In Illo
A Deo praemonitus
Domat carnem Inimicam
Jungens ferream loricam,
Cum lorica spiritus

V. Induit hunc denis

nexum per membra cathenis.

4. Mittitur Eugenio
Papae sic ligatus,
Ut Lazarus de tumulo

Jam resuscitatus
In cilicinis vestibus
Et discalciatus;
V. Quis non miretur

de milite quando videtur.

In 2. Nocturno.

Antiphonae.

1. Sanctus his justitiam
Dei operatur,
Cum caro spiritui
serviens domatur.

2. Per dolorem capitis
ferro galeati
Fit zelator capitis
spinis coronanti.

3. Hujus Imitatio
Facit, ut sit portio
Dominum quaerentium
In terra viventium.

4. Umbra Christi est protectus
A coetu malignantium,
Nec a multis est Illectus
Prava operantium.

5. Beatus, quem elegisti,
Domine, et assumpsisti
Ad laetandum in atriis
Tuis cum coelicolis.

O. Bonum justo et jucundum
confiteri Domino,
Qui plantatus est et erit

in eoelorum atrio,
Ubi semper audietur
laus et jubilatio.

Eesponsoria.
1. Pater apostolicus
sibi destinatum
Mittit Jerosolymis

quasi jam renatum,
Patriarcha suscipit
jussis secundatum.
V. Hunc stupet ornatum
mira virtute beatum.

2. Ad Lucensem civitatem

post novem annorum
Spatium dum remeat,

lumen oculorum
Perdit, ne astutiis

et fraude malorum
Praemium depereat

laborum suorum.
V. Cum cupit ad pugnam

cum civibus ire rogatus,
Caecatur, reddit

lumen Dominus miseratus.

3. Dum laborat conversari

totus in coelestibus
Homo Dei, Satan adest

cum multis militibus,
Suadens ei quasi pater

reditum cum fratribus,
Quem tandem fracta cella

sauciat verberibus.
V. Virgo Dei genitrix

sibi virginibus sociatis
Jugiter medetur

oleo caesum pietatis.

4. Anxius pro loco pacis
voce lapsa coelitus,

Jubetur subire montem,
qui dicitur Petricius,

Minus habitabilis
visus est hominibus.

V. Innocuos potius

serpentes atque venenum
Reptilium patitur,

quam pectus crimine plenum.

In 3. Nocturno.

Ad Cantica.

A. Sapientiae beatus

verae hic innititur,

Per quem carni dominatus
spiritus erigitur,

Pane vitae est cibatus,
quo in coelo vivitur.

Responsoria.

1. Arma poenitentiae,

lorica et cilicium,
Panis artus, brevis aqua,

continuum jejunium,
Quies ligni vel telluris,

amor solitudinum,
Sancti hujus vitae sanctae

certum sunt indicium.
V. Continueque preces

labor et meditatio sancta
Sunt miranda magis,

quam sint miracula facta.
2. Mira Deus facit orbi,

Cum vix ullum genus morbi

Per hunc non repellitur,
Angelorum vox sonora
Cum luce nimis decora
Intempestae noctis hora

Ad ejus tumbam cernitur.
V. Lampadis ascensae

viduae non deficit ignis,
Quo demonstretur

res haec non ficta malignis.
3. Spiritu prophetico
socio dat socium

Mortis in agone
Sacramenta suscipit
vultu placito
Oculis ac manibus
inhians ad bravium

Angelicae corone.

V. Daemone temptatus

tumulum petit, unde levatus
Secura mente

praestat Satane fugiente.

4. Spe patroni gaudeamus,
Qui deserti exsulamus

Egentes solatio,
Non est, unde metuamus ;
Licet praeditum sciamus

Coelesti palatio,
Tamen ut sit memor nostri.
Cogit Illum amor Christi

Dissimilem Aegyptio.
V. Unus adbaerendo

fit spiritus omnipotenti,
Scit, valet et debet

nostrae succurrere menti.

Ad Laudes,
A. Exortum In tenebris
sidus matutinum,
Tua lucent opera

decus per divinum,
Deserto In Invio.

duc ad statum primum.

Ad Benedictus.
A. O comes Pictaviae,
Peregrine Tusciae,
Civis coelestis curiae,
In bac valle miseriae
Dignare nos Invisere
Et ductore te praevio
Gressus nostros dirige.

Ad Horas.

Ad Primam.

A. Perdit lumen, dum respexit

A fervore spiritus,

Sed resumit, dum calescit

Ut Paulus divinitus.

Ad Tertiam.

A. O Wilhelme, naufragantes
Respexisti laborantes
In maris periculo,
Ora, ne absorbeamur
In boc mari sed regamur
Crucis gubernaculo.

Ad Sextam.

A. Ad pastorem properans
Meridie cubantem,
Prophetando roborat
ovem trepidantem
Et de dato socio
dimittit ovantem.

Ad Nonam.

A. Caecus, claudus, surdus, mutus,
multiplex infirmitas,

Daemon, carcer, maris aestus
et omnis calamitas

Declarat, quod piis prosit
viri Dei sanctitas.

In 2. Vesperis.
Ad Magnificat.

A. O Wilbelme, coeli civis

Et noster patrone,
In Sion reducens

Spreta Babylone ;
Qui pro solitudinis

Luctu et moerore
Coronatus gloria

Gaudes et honore,
Da nobis auxilium,

Ut sic gradiamur
Mundi per exsilium,

Ut Deo fruamur.

08. De sancto Wilhelmo.

In 1. Vesperis.
Super Psalmos.
A. Adest dies gratiosa,
Olim malis fructuosa

Ad promerendam veniam,
Si Wilhelmi Instar ducis
Redeunt In viam lucis

Per veram poenitentiam;
Quae, cum cunctis Imitanda
Sit et corde amplexanda

Salvari cupientibus,
Magis tamen viris Istis,
Quos exercet labor tristis
Armata sub militia
Pro vana mundi gloria.
E. Spe bac sancta gaudeamus,
Qui proscripti exsulamus
In bac valle miseriae,
Quia nulli denegatur,
Toto corde si precatur,
Spes salutis et veniae.
V. ''Quia misericordia Domini su-
per omnia opera ejus super-
exaltat judicium.''

Ad Magnificat.
A. Ex maligno fit benignus,

Dum fugit ex hoc saeculo.
Eremita Deo dignus,

Consecratur In atrio,
Diro ferro dum ad carnem
Accinctus clam diriguit,
Spiritum vivificantem,
Mentem sanctam Induit.

Ad Matutinum.
Imitatorium.

Corde, ore, voce, voto

jubilemus Domino,
Qui Wilbelmum sociavit

confessorum collegio.

In 1. Nocturno.
Antiphonae.
1. Vir beatus deseruit
Viam peccatorum,

Dum In lege Dei
Meditans pensavit
Praemia sanctorum.
2. Disciplinae semitam
gaudens apprehendit
Et viam justitiae,
a qua non descendit.
3. Vocem suam elevans

ad Dominum clamavit,
Dum poenitens In tugurio
Deum pium placavit.

Responsoria.
1. Quia exstat juge bellum
Continuumque duellum

Inter carnem et spiritum,
Fit Interdum, ut vincatur,
Misereque prosternatur
A foeda carne anima,
V. Et praesertim dum deserit
Hominem ac dimiserit
Gratia sancti spiritus.
2. Est praedulcis desolatis
Graviterque contristatis

Fidi amici praesentia,
Qui non secus fert amare
Quam is Ipse, qui portare
Constringitur, se laedentia.
V. Hinc confugit praesul pius
Ad Bernhardum sanctum prius
Sibi notum familiariter.

3. Haec est lex peccati dira,
Si non statim justa Ira
Ab anima expellitur,
Ut mox sua mole premat
Et In pejus malum trahat,
Dum libido Incenditur.
V. ''Si Impius In profundum ma-
lorum devenerit, contemnet.''

In 2. Nocturno.
Antiplionae.
1. Electum sibi Dominus
sanctum mirificavit,
Dum ex lupo agniculum
dignanter consecravit.

2. Intendit rex omnipotens
voci orationis,
Wilhelmus dum offcrt lacrimas
devotae compunctionis.
3. Admirabile nomen Domini
cuncti collaudemus,
Dum consensisse vitiis
lacrimis videmus.

Rpsponsoria.
1. Convincitur hoc spectaculo,

Quid possit gratia Christi,

Dum aperto miraculo

Fit impius filius Dei;
V. Cedit ergo natura

Dum Deus exercet sua jura.

2. Flavit auster et fugavit
Aquilonem, quando lavit
Cor Wilhelmi poenitentis
Imber sancti spiritus,
Liquefecit et refecit
Resolutum in lamentis
Verbum missum coelitus.

V. ''Fluminis impetus civitatem
Dei laetificat.''

3. Jam vir Dei totus ardens
Igne divini amoris,
Ut membra, quae extenderat
Servire iniquitati
Ad iniquitatem,
Deinceps compelleret,
Servire justitiae
In sanctificationem,
Tot jam in se invenit
Holocausta,

Quot ante praegustaverat
Carnis oblectamenta.

V. ''Sicque numerum criminum
ad namerum referebat virtu-
tum difficillimarum.''

In 3. Nocturno.
Antiphonae.
1. Vir sanctus hic justitiam
Dei operabatur,
Qua aetemam laetitiam
In coelo merebatur.

2. Posuisti In ejus capite
Coronam pretiosam,
Quia tulit hic galeam

Ut Christus coronam spino-
sam.

3. Merito nunc accipit

Aetemam benedictionem,
Quia dira excepit

Vulnera ob scelerum remis-
sionem.

Responsoria.

1. Arma poenitentiae,
Flagella et cilicium,
Panis durus, brevis aqua,
Continuum jejunium,
Stratum lignum sive tellus
Et amor solitudinum

V. Viri hujus sanctae vitae
Certissimum praebent Indi-
cium.

2. Dum laborat conversari
Animoque commorari

Vir sanctus In coelestibus,
Pergit Satan adversari
Et a coeptis perturbare

Cum suis commilitonibus.
Suadens ei expedire
Ad salutem, si redire

Voluisset ad statum pristi-
num.
V. Sic sanctis Infestus

solet esse ubique molestus.

3. Mira Deus facit orbi

Cum vix ullum genus morbi

Per hunc non repellitur,
Angelorum vox sonora
Harmonia sub decora

Cum a multis percipitur,
Sed et luminis coelestis
Jubar splendens velut testis
Sanctitatis ad tumbam cer-
nitur.
V. ''Catervatim ruunt populi cer-
nere cupientes, quae per eum
Deus facit mirabilia.''

Ad Laudes.
Antiphonae.
1. Exortum est In tenebris
Lumen maximum, Wilhelmi
Mentem dum penetrat jubar
Illud divinum, quod fiere
Illum docuit errata
Veteris vitae
Ac spem promisit veniae
Si poeniteret rite.
2. Ubi culpa abundavit
Animamque vulneravit

Telo nocentis malitiae,
Gratia sibi post collata
Vi divina operata
Piavit virus saevitiae.
3. Durum certe erat nimis
Educato In opimis

Mundi hujus deliciis,
Diro ferro cruciari
Et ad carnem vulnerari
Pro exstirpandis vitiis.

4. Sed dum pensat toto corde,
Quod haec pro tegenda sorde
Suffert, solatur laboribus.

5. Cogitavit ergo, quid fecit
Quotque graves culpas jecit

In animae suae excidium ;
Factus judex sui dirus
Ad purgandum taetrum vmus

Hoc tulit ultra supplicium.

Ad Benedictus.

A. O princeps Aquitaniae,
Comes Illustris Pictaviae,
Nunc coeli civis inclite,
Dignare nos Invisere
Degentes In valle miseriae,
Ut te ductore praevio
Ducamur ad thronum gloriae.

In 2. Vesperis.

Ad Magnificat.

A. Caecus, surdus, claudus, mutus
Ac multiplex Infirmitas,
Daemon, caro, maris aestus,
Hominum frequens calamitas
Monstrat, quod sancti hujus
Multis prosit benignitas.