51. De s. Berchtoldo Garstensi.

In 1. Vesperis.
Super Psalmos.
A. Ad nova festa Dei

praesentis honore diei
A foedis Iota

concurrunt aurea vota.
R. O dux praeelare,

fac ad portum remigrare
Fluctivagos mundi,

cum sis exemplar eundi.
Nosque, tuam partem.

transpone salutis ad arcem;
V. Junge scholis Christi,

rector quibus Ipse fuisti.
Ad Magnificat.
Laudibus Insignis,

meritis clarissime dignis,
Par confessorum,

dulcis mixtura bonorum,
Da prece servorum

votis, Perchtolde, tuorum
Saecula plena bonis,
coelestibus aurea donis.

Ad Matutinum.
Invitatorium.
Sors dedit aeterna

Perchtoldo jura superna,
Plebs cognata choris

ad opus consurgit honoris.

In 1. Nocturno.
Antiphonae.
1. Iste beatus vir

est divinitus quasi lignum,
Quod fructum profert
aeterno germine dignum.

2. Hic Domino placuit

per gaudia juncta timori,
Quae contrarietas
divino servit honori.

3. Cujus, Christi, caput

tua gloria vexit ad astra,
Da per eum membris
vitae solemnia castra.
4. Eja, sancte pater,

quam vera pace quiescis,
In spe dispositus

Domini marcescere nescis.

5. Adstabat mane

Domino Perchtoldus, at ille
Sero refudit ei

coelorum praemia mille.
6. Te, pater alme, beat
aetemi laurea floris
Nobiscum partire tui
diadema decoris.

Respunsoria.
1. Hic Domini servus

districto calle viarum
Transiit ut cervus

ad fontes currit aquarum
V. Nam sitiit rivum

coelesti nectare vivum.
2. O dignum dignis,

o nullo turbine victum,
Qui manibus mundi

retinentem liquit amictum,
V. Ne possit nimium

legis dissolvere dictum.
3. Justitiac cursum

coelorum limite sursum

Sanctus adimplevit

ubi pacis in orbe quievit
V. Et patriae laetam

celebrat sine fine dietam.
4. Quam carus Christi,

Perchtolde, miles fuisti
Qui faciens mundi

fallentis pectora tundi
Militiac zonam

non solvis adusque coronam.
V. Fac ita pugnare,

quos te cognoscis amare.

In 2. Nocturno.
Antiphonae.

1. Justus, qui loquitur

verum de corde fideli
Absque doli maculis,
intrat solatia caeli.
2. Hic non accepit

animan sub pondere vano
Sed meritis gravidam
virtutum robore sano.

3. In virtute tua

sanctus laetabitur iste,
Quem tua praevenit

dulcis benedictio, Christe.
4. In Dominum justus

quoniam sua vota reclinat,
Ille sibi sine defectu
bona summa propinat.
5. Te decet omnis honor,

rex dives in arce polorum,
Qui fidei servum

sociis adscribis eorum.

6. Cum Dominus fuerit

judex in mente profunda,
Serva nos, Perchtolde, tuos
a morte secunda.

Responsoria.

1. Sanctus Perchtoldus

subiit quasi Martha laborem,
Praedulcem tamen ejus agens
in corde sororem;

V. Contemplando bibit

verbi coelestis amorem.
2. In terris velut In coelis

pia mens habitabat,
Justus enim patriae meritis

in carne vacabat,
V. Coelitus assumi

dignus quasi virgula fumi.
3. De nebulis stellaque clarens

de luce novella
Emicat expresse,

Perchtoldus creditur esse,
V. Fama jucundus

et ab omni pulvere mundus.
4. Pastor praedigne,

pater o Perchtolde benigne,
Transfer ab errore

famulos Illoque tenore
Justitiae serva,

quo simus grata caterva ;
V. Fac nos aequales

Domini fervore sodales.

In 3. Nocturno.
Ad Cantica.

A. Gaudia sanctorum

latissima, nescia finis,

Flore sub aeterno

nullis damnanda pruinis,

Jam, pater, Intrasti;

fac nos procul esse ruinis.

Responsoria.

1. Justum describunt

titulis miracula clara,
Corde stupenda nimis,

novitas origine rara;
V. Lusit In electo

de coelis gratia cara.
2. Corporis In cella

radians purissima stella
Frondibus elisum

dat claro sidere visum,
V. Liberat obsessos,

curat languore repressos.

8. Crevit In ecclesiae

pelagus sanctissima stilla,
Nam sacra post carnem
plus est operata favilla ;
V. Sic Dens exaltat

servos de morte pusilla.
4. Post habitum carnis

post reddita terrea jura
Induit aeternis

Perchtoldum coelica cura
Ipse sic auxilio

nobis In morte futura.
V. Ne nos involvat

Domini sententia dura.

Ad Laudes.

Antiphonae.

1. Jam velut aurora

consurgens luce decora
Progreditur justus

operum candore venustus.

2. Sub radiis laxis

jam volvitur aureus axis
Coelica per dona
justi fulgente corona.
3. Ecce viam pandis,

per quam, pater inclite,
scandis
Ad lumen verum

supremo jure dierum.
4. In nobis aestum

domans, Percbtolde, mole-
stum
Per ventum roris

medium depone caloris.

5. Alme pater, sero

stans coram judice vero
Perpetuae morti

nos subtrahe robore forti.
Ad Benedictus.
A. Gaudet In caelis

animarum turba fidelis
Laude Dei plena

tanto concive serena,
Cujus honore David

cornu sublime paravit
Per bona virtutis

et munera vera salutis.

In 2. Vesperis.
R. O nova Jerusalem,

Domini structura superna,
Quae non admittis

Babylonis jura veterna,
In te Berchtoldus

paradisi tempora verna
Securus celebrat,

qui nos pietate paterna
Dirigat In fine

tamquam praeclara lucerna
V. Ne trahat errantes

mortis tenebrosa caterva
Nobis prodesse

digneris ad omne necesse.
Ad Magnificat.
A. O pater, o rector

coelesti dives honore
Quem primi colimus,

de primo cordis amore
Nos tibi deferimus
jam corda repleta pavore.