63. De sancta Gertrude.

In 1. Vesperis.

Antiphonae.

1. Inclita Gertrudis,

generosa stirpe curruscans,
Aegrotos, Inopes

fovet hospitio peregrinos.

2. Firmiter ergo dies

in coelo ducit amoenos,
Est sibi summa quies,
vultus videt Ipsa serenos.

3. Adveniente Deo,

supremo judice nostro,
Gertrudis placida

prece nos tueare trementes
Et, virgo, nostro

nunquam deleberis aevo.

4. Posce Deum veniam

pro nobis atque quietem,

Suscipias miseros

in summa pericula missos.
5. Nostri, Christe, salus

damnoso tolle reatu,
Nos tenebrosa palus

absorbeat ne cruciatu,
Humanos videat

pietas antiqua labores,
Fac pacis optata,

salvator, luce fruamur.

Ad Magnificat.
A. Optima Gertrudis,

spes o firmissima, quando
Corpore de nostro

miserandus spiritus exit,
Nobis coelestem

tunc miseris fer opem.
Oratrix summa,

facunda voce querelas

Tolle, quibus tremimus
supremo judice coram.

Ad Matutinum.

Invitatorium.

Sponso Gertrudis

Christo Iubilemus In astris,
Virginibus castis

qui summos praestathonores.

In 1. Nocturno.
Antiphonae.

1. Infirmis vultus

baec ostendebat amicos,
Suscepit multos

simul hospitio peregrinos.
2. Obtulit aeternos

haec flores virginitatis
Intemerata Deo,

carnem compressit et hostem.
3. Te, fortunata

proles, assumere Christus
Ista luce tuis
sollicitat meritis.

Responsoria.

1. Praedico Gertrudem,

praeclara stirpe decoram,
Quae pede funestos

mundi constrixit amores,
Christo doctore
mortalia facta reliquit;
V. O quanta luce

virtutum viva rubebat.
2. Daemonis Indomitas

studuit compescere vires
Et carnis, mundi,

virtutum fortis Imago,
Clarius ecce Deum
finem cognovit amoris,
V. Vitae mortalis

contemnens virgo decorem.
3. Putre solum mundi

fugit Gertrudis et omnis
Expers Ipsa mali

fuit adversaria culpae,

V. Constans, pacifica,

summae virtutis amica.

In 2. Nocturno.
Antiphonae.

1. Virgo, multorum

titulis gaudes meritorum,
Clare namque vides

illud, quod semper amasti.
2. Tanto mansura

major tibi gloria coeli,
Quanto curasti

minus haec - ludibria mundi.
3. Ignea laetatur

virtus, mirantur et astra,
Foedum tam teneram
mundum vicisse puellam.

Responsoria.
1. Deseruit falsa

labentis gaudia mundi
Et moerore suam

satagit finire senectam
In claustris, longos

non est saturata labores
V. Illa senex Christi,

quam liquefecit amor.

2. Pectore perpetuo

breve sprevit tempus honoris,
Ardenti flagrans

haec religionis amore,
Censuit afflictis

animam praeponere rebus
V. Virgo, post mortem

sedes habitura beatas.
3. Coelum luce magis

virgo dilecta decorat,
Omnia durando

Gertrudis saecula vincit,
V. Quae miseros, Inopes
suscipit hospitio.

In 3. Nocturno.
Antiplionae.
1. In planctu totum

cum tu consumpseris aevum,

Post luctus ''veniet
''merito felicior aetas.

2. Aeternam Christo

meruisti judice vitam,
Hoc adversarum

facit patientia rerum.

3. Affecit quanto

Gertrudem Christus amore
Semper stellatae

demonstrat gloria sedis.

Responsoria.

1. Virihus egregiis

generosae virginis hostis
Tela jacent victa,

dolus, ars, polluta voluptas.
V. Omnibus est nobis

orando causa salutis.

2. Non unquam lautae

placuerunt foedera mensae
Gertrudi, parvo

vixit contenta paratu,
Virtutum cumulis

vitam speciosius ornans.
V. Semper ei castae

miranda modestia vitae.

3. Gertradi monastica
Vita fuit curae,
Passio dominica

Cordi et puncturae,
Contemplatur coelica
Lucis usu purae,
V. Nostrae magnifica

vitae ductrix periturae.

Ad Laudes.

Antiphonae.

1. Spiritui fragilem

carnem servire coegit,

Insultus carnis

summa virtute repressit.

2. In tam praecipiti,

Gertrudis, tempore nobis
Confer opem miseris,

placido cantabimus ore:
Salve, sponsa Dei,

sponso conjuncta supremo.

3. Te duce, Gertrudis,

mortalis vivit egestas,
Fortius In vitia

quam corda tenacia ducunt.

4. Virgo divini

Gertrudis plena timoris,
Casta, decora nimis,
nobis exempla reliquit.

5. Non armis, virgo,

certasti, quando feroces
Sobria mens omnes
digne devicerit hostes.

Ad Benedictus.

A. Gertrudi meritae

dantur praeconia vitae,
Regnum praeclarum

quae servet Dacigenarum,
Ut sibi sit carum

vi virtutum variarum.

In 2. Vesperis.
Ad Magnificat.

A. Gertrudis, totum

virgo veneranda per orbem,
Gratior umbra tegat

te Dacigenas venerantes,
Et tua dextra regat

loca per diversa morantes,
Ut tibi, praeclara,

vivat Danmarchia clara.