DIVISIO TEXTUS.

Haec est secunda pars, in qua, primi libri materia indagata, incipit Magister prosequi: dividitur autem haec pars in duas partes, quoniam dupliciter est considerare res, quibus fruendum, scilicet in se, et in comparatione ad creaturas: in se ratione trinitatis et unitatis: in comparatione ad creaturas ratione scientiae, potentiae et voluntatis. Primo ergo agit de sancta Trinitate et Unitate: secundo de scientia et potentia et voluntate, infra distinctione trigesima quinta: Cumque supra disseruerimus.

De ipsa autem sacratissima Trinitate tripliciter contingit tractare. quoniam primo contingit ipsam credere, secundo creditam intelligere, tertio intellectam dicere sive enuntiare. Credere autem est per auctoritatem, intelligere per. rationem, dicere per catholicam et rationabilem locutionem. Ideo primo de ipsa Trinitate et Unitate agit, secundum quod credituri secundo de ipsa, secundum quod credita per rationem intelligitur, ibi, distinctione tertia : Apostolus namque ait: tertio, secundum quod credita et intellecta rationabiliter et catholice exprimitur, infra, distinctione vigesima secunda: Post praedicta disserendum nobis videtur de nominum diversitate. Et patet ordo. Prius enim et verius est eam credere quam intelligere: multi enim credunt, qui non intelligunt ; et prius similiter est intelligere quam sermone exprimere.

Prima pars, scilicet secundum quod creditur, continet praesentem distinctionem; et quoniam materia est difficillima, primo ponit modum procedendi ; secundo vero exsequitur, ibi: Proponamus ergo in medium.

Item, prima pars secundum tria capitula habet tres partes. In prima tangit modum agendi, quoniam debet esse cum modestia, timore et diligentia , praemittens materiam, circa quam agere intendit. In secunda subiungit intentionem scribentium de Trinitate, ibi, secundo capitulo: Omnes autem catholici tractatores. Tertio tangit ordinem, ibi: Ceterum, ut in libro primo.

Modus scribendi de Trinitate debet esse fundatus supra intellectum fidei et cum modestia et timore propter periculum. Intentio scribentium de

Trinitate est ostendere , quod Pater et Filius et Spiritus sanctus sunt tres personae et unus Deus. Ordo scribendi est, primo per auctoritates ostendere veritatem, deinde per rationes et congruas similitudines. Proponamus ergo in medium. Haec est secunda pars, in qua Magister auctoritatibus sacrae Scripturae intendit ostendere Trinitatem et Unitatem : et quoniam sacra Scriptura habet duas partes, scilicet navum et vetus Testamentum, ideo primo ostendit hoc per auctoritates veteris Testamenti, deinde per auctoritates novi, ibi: Nunc vero post testimonia etc. Et quoniam vetus Testamentum duas habet partes , scilicet Legem et Prophetas, in quibus fides explicatur, ideo ostendit primo per testimonia Legis, secundo per testimonia Prophetarum, ibi: Ille etiam maximus Prophetarum. Prima iterum pars, in qua probat per testimonia Legis, duas habet partes: primo enim probat essentiae unitatem; secundo unitatem simul et trinitatem, ibi: Personarum quoque pluralitatem. Similiter illa de testimoniis Prophetarum habet duas: in prima probat essentiae unitatem et personarum pluralitatem in communi; in secunda vero in speciali ostendit Filii generationem et Spiritus sancti processionem, ibi: David quoque aeternam Filii generationem. Similiter illa pars, in qua probat per auctoritates novi Testamenti, habet duas paries: primo enim probat per auctoritates sive . per testimonia Iesu Christi ; secundo per auctoritates Apostolorum, ibi: Ioannes quoque in Epistola canonica. Auctoritates et earum explanationes et numerus et diversitates satis patent in littera.

TRACTATIO QUAESTIONUM.

Ad declarationem eorum quae de sacra Trinitate et Unitate dicit Magister, quatuor possunt quaeri circa partem istam.

Primo quaeritur, utrum in Deo sit ponere essentiae sive naturae unitatem.

Secundo, utrum in Deo sit ponere personarum pluralitatem. Tertio, utrum in divinis personis sit ponere infinitatem. Quarto et ultimo, utrum in divinis personis sit ponere trinitatem.