75. De s. Siro Ticinensi.

In 1. Vesperis.
Antiphonae.

1. Salvatorem Syrus sequens
Praedilectum Christum, praebens

Sacrantem matrem virginem,
Gradum tenet principalem,
Virum docens singularem,
Nam verum Deum hominem.

2. Atritus Ticinensium
Cum laude praesidentium

Per Syrum fit catholicus,
Hic salutem sitiebat,
Ad quos istum dirigebat
Auditor apostolicus.

3. Erigitur ecclesia

Et datur Christo gloria,

Cum transit sacrilegium ;
Collaudemus veritatem,
Sancti Syri probitatem,

Qua pelletur daemonium.

4. Cum viris apostolicis
Nutritus in canonicis

Attentius praedicabat
Ecclesiae mysteria
Tollebatque fastigia

Idolorum, quae damnabat.

5. Confirmant hunc miracula,
Cum suscitatur plantula
Orante matre humili,
Panduntur probabilia,
Adduntur mirabilia,
Expressa mundo fragili.

Ad Magnificat.

A. Praesul benignissime,
Tu fidei catholicae
Doctus es in infantia,
Ora pro populo,
Morum lumen optimum,
Ducatum ferens hominum
Fundis in Papia

Firmus in commisso,
Tu rector animarum,
Tu destructor et culparum,
Vigil in custodia

Gregis, quem fecisti ;
Precamur, miserere
His, quos vides oportere
Visitari gratia

Redemptoris Christi.

Ad Matutinum.
Invitatorimn.

Adoremus redemptorem,

Iesum, Dei filium,
Qui nunc Syrum praeceptorem

Fecit Ticinensium.

In 1. Nocturno.
Antiphonae.

1. Turbam cernit in deserto
Famelicam et multam
Vivus panis, qui de caelo
Annonam dat augustam.

2. Pandit Andreas puerum,
Dominus interrogat:
Unde praebebit prandendum
Populo, qui venerat?

3. Dat innocens pisciculos
Syrus, quos ferebat,
Et panes hordeaceos
Auctori, qui pascebat.

Responsoria.

1. In orbe splendor oriens
Catholicae testurae,
Verbum a patre exiens

Deificae naturae,
Syrum dedit incipiens
Honestae praelaturae,
V. Hic civitates adiens,

Ac Christo cunctos colligens
Deservit creaturae.

2. Hic vir, cum Christus loquitur,
Spernit vitam fragilem,
Cum ceteris colligitur

Et ad fidem stabilem
Fortis athleta iungitur

Monstrans mundum labilem ;
V. Sermo divinus funditur,
Grex humilas erigitur
Ad pastorem nobilem.

3. Verbum spargit affluenter
Doctus Aquilegiae,
Signa facit evidenter

Superans egregie
Inimicum eminenter
Actionis optimaes
V. Postquam sanctus hic recenter
Est instructus excellenter
In doctrina gratiae.

In 2. Nocturno.
Antiphonae.

1. Invocantem exaudivit

Christus cum gemitibus,

Unde Syrum huc transmisit
Firmum in amoribus.

2. Lacrimatur gens devota
Pontificem attendens,
Per quem creditur promota,
Sed manet hunc distendens.

3. In nomine tu Domini
Venisti, benedicte,
Dirigens vota populi
Fudisti verba vitae.

Responsoria.

1. Cum ingressus civitatem
Syrus esset Papiensem,
Commendatam praesuli,
Voce magna caritatem
Audiebat diffundentem,
Cum deflebant populi.
V. Declinabant falsitatem
[Et] optabant veritatem
Lacrimantes oculi.

2. Non piger, sed sollicitus
Eradicabat errores

Damnatae falsitatis,
Non horridus, sed inclitus,
Cum disseminat odores
Expressae veritatis ;
V. Sic procedit ad honores,
Sic accedit ad favores
Hic coetus civitatis.

3. Postquam fidem complantatam
Divino spectat munere
In commissis filiis,
Gentem quaerit depravatam
In Brixiensi genere,
Adhaerentem idolis.
V. Carnem daemone vexatam
Dat cum laude liberatam
In propinquis oppidis.

In 3. Nocturno.
Antiphonae.

1. Ad altaris sollemnia

Frequenter in laudibus
Sollerti cum custodia
Orat pro fidelibus.

2. Iudaeus tunc incredulus
Ausu temerario
Christi corpus improvidus
Attingit ore arido.

3. Statim clamat haereticus
Sine forma mugiens,
Sed orat tune episcopus
Et fit Deo serviens.

Responsoria.

1. Arcana detegens
Reserat prophetans

Humanorum cordium,

Per haec pusillum gregem

Ampliat perducens

Ad actorem omnium.

V. Ovis fictae, fraude tectae,

Testem notam facit certe.

2. Clamans caecus [il]ustratur,
Ipse surdus et sanatur

A condolente miseris,
Vera fides diffamatur,
Spes futura commendatur

Ab hoc parente posteris.
V. Dei virtus collaudatur,
Pia mens congratulatur,
Christi fides augmentatur

Maximis miraculis.

3. Eventium, quem tertium

Sumpsit honor praesularis,
Ut dixerat propheta,
Pompeium intermedium
Sacer ordo clericalis
Consequitur assecla,

V. Relinquens corpus terrenum
Communem petit Dominum,
Rosis vernant dumeta.

In Laudibus.
Antiphonae.

1. Quam gloriari sufficit
Haec civitas, quae proficit

Talibus pastoribus!
Ergo Deo glorietur,
Ut per ipsum coronetur
Maximis honoribus.

2. Haec magistra civitatum
Praebet summas facultatum

Religionis Christi,
Ipsa vocat adiacentes
Et impugnat non credentes

Ad rationes Syri.

3. Orans pro grege vigilat,
Hic successores ordinat

Cathedralis infulae,
Istos doctrinis instruit,
Quas ipse Christus docuit,

Cum doceret sedule.

4. Benedicat creatura,
Dei gratis plasmatura

Excelsum creatorem,
Qui est Deus ex natura,
Homo factus in statura
Se fecit viatorem.

5. Cogita, gens incredula,
Auctoris beneficium
Sine tuo opere,
Laudemus hunc per saecula,
Clericorum collegium,
In aeterno sidere.

Ad Benedictus.

A. Vir doctus in principio
Cum spiritu cherubico
Prophetabat civitati,
Quae innixa veritati
Prospera videbat.
Procedes abundantius,
Nec locus erit vacuus,
Gaudebis excellentius
Bonis civibus repleta,
Sicut ostendebat.
Nos patrem confidentius,
Ne genus sit deterius,
Precemur affluentius,
Laetitia sit, completa,
Sicut cupiebat.

In 2. Vesperis.
Ad Magnificat.

A. Terrae cultor optime,

Quam reperis edomitam,
Nullae culturae redditam

Noxia sectanti,
Astringe lapsus varios,
Nos fecunda subditos

Magna suscitanti.
O pater sanctissime,

Quem tenemus defensorem
Et pro nobis oratorem

Ad tribunal Dei,
Officii conditoris
Et indigni successoris

Tu memento mei.