41. De s. Guilelmo Vercellensi.

In 1. Nocturno.
Antiphonae.

1. A teneris annis

Christi famulus Gulielmus
Contempsit mundum
Domini praecepta secutus.

2. Ferrea vincla sibi

circumdans membra domabat,
A vitiis liber,

virtutum munere plenus.

3. Aspera vestis ei

fuerat, vestigia nuda,
Sic patiens supplex
visebat limina sacra.

4. Apuliae tandem

feliciter attigit arva;
Felix, quae tantum

suscepit terra patronum !

5. Contentus modico

tenebat corpus aceto

Gratia caclestis
cuius sacra corda replerat.

6. Crux sibi dcliciae,

fuerat crux gloria summa,
Post mortem vita

frueretur ut omne per aevum.

Respomoria.

4. O pie confessor,

votis, Guilelme, faveto
Atque tuis precibus

nobis concede iuvamen,
Iudicis ut faciem

mereamur cernere laeti,
V. Cum pius et iustus

veniet dare digna quibusque.

In 2. Nocturno.
Antiphonae.

1. Filia dispensans

caeci vestigia patris;
Iustitiae solem

flexis genibus rogitantem
Solo ex odore

Gulielmus vidit adesse.

2. Iamque domum repetit

tenebris miserandus opacis,
Confestim lumen

Gulielmo orante recepit.

3. Per iuga Lucem

gradiens confessor et orans
Aspexit Christum,
cuius flagrabat amore.

4. O nimis excelsa,

nimis admiranda potestas !
Imperat ille feris,

fiunt praecepta iubentis.

5. Regna poli cupiens

multis comitantibus ire.

Exemplis, verbis

virtutum dogma docebat.

Respuusoria.

2. Ardore quidam nimio
Sancti quidem itineris
Dum sacri viri monitis
Non vult praebere assensum.
Omni mora deposita
Mox accepta licentia
Iter aggreditur.

V. Cum autem iter faceret,
Est affectus verberibus.

4. O Gulielme pater,

famulorum suscipe vota
Nosque tuis precibus

festum sollenne colentes
Commendes iugiter

Christo, cui tu placuisti,
V. Pectore devoto

nos ut servire queamus.

In 3. Nocturno.
Ad Cantica.

A. O sanctissime confessor

Gulielme Domini,
Supplicantum famulorum

exaudi precamina,
Tuis semper illis sancta

tribue suffragia,
Ut horrendis nos erepti

poenis de tartareis
Tecum, pater, collaetemur

in aeternis laudibus.

Responsoria.

4. Virtutum meritis,

Domini confessor amande.
Sic vestris precibus

nostros absolve reatus,
V. Ut tibi coniungi

mereamur in aedepolorum.