86

̓Αφείλετο. οὐκ ἀφείλατο καὶ προεῖτο καὶ πάντα τὰ ομοια, ἐφ' ων καὶ τὸ δεύτερον πρόσωalpha.358 πον διὰ τῆς ˉοˉυ συλλαβῆς καὶ τὸ πρῶτον διὰ τοῦ ˉο. ἐφ' ων δὲ τὸ πρῶτον διὰ τοῦ ˉα, τὸ μὲν δεύτερον διὰ τοῦ ˉω, τὸ δὲ τρίτον πάλιν διὰ τοῦ ˉα. οιον· ἐποιησάμην, ἐποιήσω, ἐποιήσατο, ἐγραψάμην, ἐγράψω, ἐγράψατο. ἐπὶ δὲ τῶν προτέρων· εἱλόμην, ειλου, ειλετο, ἠρόμην, ηρου, ηρετο. ̓Αφέωκα. ἀφίημι, ἀφήσω, ἀφῆκα, πλεονασμῷ τοῦ ˉε ἀφέηκα, καὶ τροπῇ τοῦ ˉη εἰς ˉω ἀφέωκα· τὸ παρακείμενον ἀφέμαι, τὸ τρίτον τῶν πληθυντικῶν ἀφένται καὶ πλεονασμῷ τοῦ ˉω ἀφέωνται. ̓Αφήμενοσ. πόῤῥω καθήμενος. ̓Αφηνιᾶσαι. τὸ ἀποσκιρτῆσαι. ̓Αφηγῇ. αρχεις. ̓Αφηγεῖσθαι. διηγεῖσθαι. ̓Αφηβηκέναι. γηράσαι. ̓Αφιζάνει. ἀπανίσταται τῆς καθέδρας. ἐφιζάνει δὲ τὸ κάθηται. ̓Αφίκεται. παραγίνεται. ̓Αφίγμεθα, ἀφῖκται καὶ ἀφίκοντο, ὁμοίωσ. ̓Αφίκου. παρεγένου. ̓Αφιέρωσεν. ἀνέθηκε τῷ θεῷ. ̓Αφόωντα. ψηλαφῶντα. ̓Αφοσιώσωμεν. τουτέστιν ὁσίως καὶ καθηκόντως ἀποπληρῶμεν, καὶ τελέσωμεν, καὶ ἀφιερώσωμεν. alpha.359 ̓Αφοσιοῦται. πληροῦται. ̓Αφοδεῦσαι. ἀναχωρῆσαι. ̓Αφορῶντεσ. ἀποβλέποντες. ̓Αφίκου. παρεγένου. ηκω, ὁ δεύτερος ἀόριστος παθητικὸς ἱκόμην, ικου καὶ ἀφίκου. ̓Αφίει. εστι ῥῆμα ἰῶ, οπερ γέγονεν ἀπὸ τοῦ ω, κατὰ ἀναδιπλασιασμὸν ἰῶ. ὁ παρατατικὸς ιουν, ιεις, ιει, καὶ ἀφίει. ̓Αφίστασθαι. ἀποχωρίζεσθαι, ἀλλοτριοῦσθαι. βουλομένοις ουν τῶν Μακεδόνων ἀφίστασθαι. ̓Αφίστων. ἀπέτρεπον, ἀπεκώλυον. τοὺς δὲ βαρβάρους τῆς πολιορκίας ἀφίστων οἱ ̔Ρωμαῖοι. ̓Αφραίνω. τὸ μωραίνω. ἐκ τοῦ φρὴν, φρενὸς, φραίνω *καὶ ἀφραίνω.* ̓Αφροντιστεῖ. ἀμεριμνεῖ. ̓Αφυστερίσαι. βραδύναι. ̓Αφύσσων. ἀπαντλῶν. ̓Αφυσσόμενοι. ἀφύσσω, ἀφύξω· γίνεται δὲ ἐκ τοῦ υω, τὸ βρέχω. ὁ μέλλων υσω καὶ ἐν συνθέσει ἀφύσσω, πλεονασμῷ τοῦ ˉς. τουτέστι τὸ ἀπὸ τινὸς ἐπιῤῥέοντος ἀπαντλᾷν καὶ ἀπαρύεσθαι. η ἐκ τοῦ φύω, τὸ κρατῶ. εν τ' αρα οἱ φῦ χειρί. μετὰ τοῦ ἐπιτατικοῦ α ἀφύω, ἀφύσσω, μεταγομένου τοῦ χρόνου εἰς ἐνεστῶτα. η ἐκ τοῦ ἀρύω, τὸ ἀντλῶ, τροπῇ τοῦ ˉρ εἰς ˉφ ἀφύω. ̓Αφωρίσθω. μέγα καὶ ˉι. ̓Αφοριζέσθω δὲ, μικρὸν καὶ ˉι. ̓Αφορίσθητε. μονώθητε. ̔Ιερεμίας· καὶ ἀφορίσθητε, λέγει κύριος. ̓Αφοσιοῦσθαι. πληροφορεῖσθαι. τοῦ θεολόγου· οσον ἀφοσιοῦσθαι τὸν καιρόν. alpha.360 ( ̓Επίῤῥημα.) Αφαρ. εὐθέως. ̓Αφαρεί. ἐσπουδασμένως καὶ ἀπερισκέπτως τὶ ποιεῖν. Αφνω. παρὰ τὸ ἀφανὴς ονομα γίνεται ἐπίῤῥημα ἀφανῶς, καὶ κατὰ συγκοπὴν καὶ ἀποβολὴν αφνω. ̓Αφραδέωσ. ἀνοήτως. ̓Αφύκτωσ. ἀναποδράστως. ο οὐκ εστιν ἐκφυγεῖν. * ̓Αφύρτωσ. ἀφειδῶς.* Τὸ Α μετὰ τοῦ Χ. ( ̓Αρσενικόν.) Αχαζ. βασιλεὺς ̔Ιερουσαλήμ. *ἑρμηνεύεται δὲ καὶ κατάσχεσις.* ̓Αχαΐασ. ουτος προφήτης ην ἐπὶ ̔Ιεροβοὰμ βασιλέως τῶν ̔Εβραίων. ̓Αχαιμένησ. κύριον, ἀφ' ου καὶ ̓Αχαιμενίδαι οἱ Πέρσαι. ̓Αχανήσ. αφωνος, μὴ κεχηνώς. παρὰ τὸ χαίνω χανὴς καὶ ἀχανής. ̓Αχελῷοσ. ποταμὸς Ἀρκαδίας. σὺν τῷ ˉι· ἐπειδὴ ειρηται κατὰ διάστασιν ̓Αχελώϊος. η οτι οἱ Βιωτεῖς τὴν ˉω δίφθογγον εἰς ˉοˉι τρέπουσιν, οιον· ̓Αχελῶος ̓Αχελοῖος, αἰδῶος αἰδοῖος, Κῶος Κοῖος. ̓Αχείρωτοσ. ἀνίκητος, ἀήττητος, ἀκράτητος. ̓Αχέρων. ποταμὸς ὁ ἐν ᾳδου. παρὰ τὸ ἐστερῆσθαι χαρᾶς τοὺς ἐκεῖ κατιόντας. η ὁ τὰ αχεα καὶ τὰς θλίψεις ῥέων. alpha.361 Αχησ. ὁ πένης. ̓Αχήν. ὁ πτωχός. καὶ ἀχῆνες, οἱ μηδὲν εχοντες. η παρὰ τὸ τὰ κενὰ τῶν σκεῶν ἠχεῖν. ̓Αχήρασ. κύριον. καὶ ὁ σκώληξ. καὶ ἀχώρας ὁμοίως. ̓Αχηρήσ. ὁ λυπηρός· ἐκτάσει τοῦ ˉα εἰς ˉη. Αχνουσ. ἀγένειος, η ὁ μὴ εχων χνοῦν ητοι χοῦν. ̓Αχρεῖοσ. ὁ αχρηστος, ὁ εσχατος. ἐκ τοῦ χρεία. καὶ ωφειλεν ειναι αχρειος· κανὼν γάρ ἐστιν ὁ λέγων, οτι τὰ ἀπὸ τῶν εἰς ˉα καὶ εἰς ˉη θηλυκὰ συντιθέμενα προπαροξύνονται, οιον· πύλη, τρίπυλος· ουτως ουν χρεία, αχρειος. ὡς ουν ειπομεν, ἐκ τοῦ χρεία μετὰ τοῦ στερητικοῦ ˉα ἀχρεῖος, ου μὴ εχει τις χρείαν, καὶ ἐξ αὐτοῦ ἀχρεῖον τὸ οὐδέτερον. ἀπὸ δὲ τοῦ ὀνόματος ἐπήχθη εἰς ἐπίῤῥημα ἀχρήϊος, κατὰ εκτασιν τοῦ ˉε εἰς ˉη καὶ διάστασιν τοῦ ˉι. ̓Αχειόγελως ανθρωποσ. ὁ ἐπὶ τοῖς ἀχρήστοις καὶ μὴ σπουδαίοις γελῶν καὶ χαίρων. Αχνουσ. ἀγένειος. τίς τὸν αχνουν ̔Ερμῆν σε παρ' ὑσπλήγεσσιν εθηκε. Αχλαξ. ἡ λιθώδης καὶ